The Last of His Kind

Chapter forty five: Breaking Hearts and Laws

A/n: Sorry for the late update. Here ya go ~

Louisa's PoV

My heart is beating like crazy right now. I feel like a complete marathoner 'cause of how fast my heart is racing.

The doors in front of me haven't moved yet, giving me more time to organize my already-scrambled thoughts. I didn't give it too much thought as to how I'll be facing Devigne, Alex's terrifying step-mother, so soon. I didn't think that I'll be able to reach this day finally.

I felt Alex's fingers laced into mine, squeezing it. Helping me to calm down. I look like a train wreck in a fancy Victorian gown.

The music has started playing its melody inside the ballroom. Ianna told me that they're equipped to play classical hits made by humans centuries ago.

"It's Vivaldi," bulong ni Alex sa may tenga ko. "Devigne loves Vivaldi's piece called Springtime. It's her all-time favorite."

"I'm so sick of hearing this song." Rinig kong mahinang sabi ni Carl sa may gilid.

Lahat kami ay nakasuot ng maskarang terno sa suot namin. Nakahanda na yung mga kasama ko sa pagharap kay Devigne. Ako lang ang hindi. Maraming bampira ang nasa loob ngayon. I have to constantly remind myself that Devigne is not the only threat here.

All the vampire officials in this kingdom are present.

"Let's go." Tumango ang lahat kay Pangil. Lumingon si Pangil sa nakabantay na guard sa gilid at itinaas ang hintuturo, hypnotizing him to open the doors for us.

Pagkabukas ng mga pintuan, lumawak ang mga mata ko sa angking ganda ng ballroom. Gigantic crystal chandeliers hang above our heads. Kulang na lang si Sia sa sobrang laki nito. Gawa naman sa marble ang sahig at may mga malalaking bintana na gawa sa stained glass. May mga ginto at pulang mga kurtinang nakatali sa gilid nito.

May mahabang lamesa sa may gilid na may handang iba't ibang klaseng mga pagkain. Napakarami at napaka-fancy ng mga ito. Nakakatakam naman. Maglalaway na sana ako nung may nakita akong mini fountain sa may gitna kung saan may umaagos na pulang likido mula sa tuktok nito. Nanikip ang dibdib ko sa kaba.

That's blood.

"No one recognized us yet." Bulong ni Pangil. "We just have to blend in while making our way towards her."

It was a great plan to get closer to Devigne and assassinate her then and right there. Yung pangit lang na parte doon ay yung napakaraming bampirang sumasayaw at nagsisiksikan sa lugar na ito.

Lahat sila ay nakasuot rin ng mga maskara. Napakagara rin ng mga suot nilang suits at gowns. Halatang pinagkagastusan nila ng sobra itong event na ito. Naghahalo-halo ang mga usapan at tawanan at ang musika, kaya nahihirapan akong makapag-concentrate sa dinadaanan ko. Hindi ko rin masyadong marinig yung sinasabi ni Pangil para makakalma. Basta na lang akong napapakapit sa braso niya ng mahigpit habang patungo sa pwesto ni Devigne.

Nang makalapit kami, umawang ang labi ko sa itsura ni Devigne. Hindi lang doon. Namangha rin ako sa malaking ahas na nakapatong sa mga balikat niya't nakapalibot sa kanyang kaliwang braso habang ang ulo nito ay nasa lap nung reyna. Nakasuot siya ngayon ng emerald green na ballgown na gawa sa silk at laces. Malalaki ang mga emeralds at rubies na nakadisenyo sa suot niyang mga alahas. At hindi maitanggi ang powerful aura niya gawa ng suot niyang korona na gawa sa purong ginto.

What terrified me most about her are her red and green eyes. All that I could sense from her dark aura is cruelty. A tyrant. An evil, malevolent being.

Kusa akong napalunok nang tumingin sa direksyon ko yung alagang ahas niya. Nagtama pa ang mga mata namin.