The Last of His Kind

Chapter twenty nine: Fieldtrip Part 6

A/n: If you have read this story before and you're re-reading it, you might notice the major changes I made on this story.

Louisa's PoV

Yesterday was crazy.

I found out a lot of things like more vampires are alive, Sherra is alive, and I don't do well with eating lots of grilled squid, and etc. Pero hindi lang iyon ang mga malalaman ko ngayon. Pinangako ni Pangil kahapon na sasabihin niya na sa akin ang lahat lahat. Tungkol sa ano talagang nangyari sa nakaraan niya, sino ba si Sherra sa buhay niya, at kung anong meron sa video.

Pero habang inaantay ko yung grandeng paliwanag ni Pangil, kanina ko pa tinititigan yung bagong kulay ng buhok niya. After kasi ng date namin kahapon sa Ocean Park, pumunta siya sa may hair salon para raw magpakulay ng buhok. Hanggang ngayon hindi pa rin ako sanay na orange ang hair niya. Nakakamiss yung uban niya.

"Naiinlove ka na naman ata sa akin, Lucy." Sabi ni Pangil sana napangisi. "Kanina mo pa ako tinititigan."

"Para kang si Merida sa hitsura mo." Kumento ko dahilan ng pagkunot ng noo niya.

"Merida?" Tumango ako.

"Yung sa Brave. Yung babaeng may pana tapos naging oso yung nanay niya." I tipped my head sideways. "Actually, yung triplets yung kahawig mo."

"You lost me there."

"Nevermind. Palibhasa kasi ang tanda mo na." Marahan lang siyang natawa saka sumandal sa sofa. "Mukha kang dalandan." Bulong ko.

"What?"

"Wala, sabi ko ang gwapo mo." Busat.

"Sows. Noon ka pa 'yan alam."

"Ramdam mo 'yon? Humangin e'." Napailing-iling na lang siya't uminom ng kape.

Real talk, nakakamiss yung puting buhok niya. Pero nakakapagtaka lang. Ano kaya yung natural na kulay ng buhok niya? Wala kasi akong nakikitang litrato niyang hindi puti ang buhok niya. Naalala ko tuloy yung sinabi nung lalaki kahapon. Disguise lang daw ni Pangil yung puting buhok niya.

Is he hiding from them?

"Wala ba tayong pupuntahan ngayon?" Pagiiba ko.

"Nope. Mga kaklase mo meron pero tayo wala. I purposely cleared our schedule for today." Napataas pareho kong kilay sa gulat.

"Seryoso? Saan naman sila pumunta?"

"To see the Buddha statue." Napanganga naman ako.

"Tapos hindi tayo sasama?!" Reklamo ko. "Hoy, gusto ko rin iyon makita aba!"

"I thought you wanted to hear me explain?" Natameme naman ako. Oo nga naman. Sabi ko nga. Pero hindi ba pwedeng next time na lang? Kaasar naman kasi. Gusto ko ring pumunta doon huhu.

"Fine!" I groaned out loud. "This better be worth it."

"It will be. Trust me."

And with that, he started to talk about his past.

200 Years ago...

Alex's PoV

I walked into a dive bar where most criminals on the lam go to. I guess this place is just as good as any to fit into the crowd. Everyone back at home already sees me as a fugitive. A rebel. The troubled one who doesn't deem fit to stay in the family.

I sat on a stool across from the bartender who's busy tending to other customers. Tugging the hem of my cloak, I tried to be unrecognizable from these other vampires. The dyed hair is doing a great job at hiding me from the world, that's for sure.