Ona hiç sarılamamıştım mesela.
Hiç elini tutamamıştım.
Hiç öpememiştim.
Hiç koklayamamıştım.
Hiç sevdiğimi söyleyememiştim.
Hiç dokunamamıştım.
Hiç beraber uyuyamamıştık.
Hiç saçlarıyla oynayamamıştım.
Hiç dizlerine yatamamıştım.
Hiç özlediğimi söy...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ulaşmak istediğiniz şeyle parmak uçlarınızın arasında sadece milim kaldığını düşünün. Nasıl, güzel bir his değil mi? Aynı zamanda heyecan verici.
Peki...
Ulaşmak istediğiniz şeyle aranızda sadece milim kalası önünüzden çekilip alınması? Nasıl, berbat bir his değil mi?
İlk başta heyecanı ve hemen ardından berbatlığı yaşamam tepedeki, manzarası en güzel yerden yere çakılmak gibi bir şeydi. İlk başta her şey güzel, görülmeye değer ve göz alıcı. Sonrası ise şaşkınlık, acı, korku...
Yeni keşfettiğim hazineme doyamadan önümden çekilip alınmıştı. Alkolün bedenimde bıraktığı etkinin yeni yeni farkına varıyor ve hissediyordum hâlbuki. Gözüme kestirdiğim yeni bir bardağa uzanırken ve önümde hiçbir engel yokken birdenbire Furkan'ın iri eli önüme geçmişti ve tezgâhın üzerindeki bardakların hepsini elinin tersiyle arka tarafa doğru sıyırmıştı. Şaşkınlıktan iri iri olan gözlerle ona bakmıştım o sıra. Aynı zamanda bardakların aşağı düşme ve zeminde parçalanma sesleri kulağımın içinde yankılanıp duruyordu. Onun yüz ifadesinin farkına vardığımda ise afallamamak elde değildi. Çünkü en az benim kadar şaşkın ve telaşa kapılmış gözüküyordu. "Hakan!" dedi nefesini doğru düzgün toparlayamadan. Bu sırada her şeyi yere devirdiği yetmiyormuş gibi hala tezgâhın üstünü iyice temizlemekle uğraşıyordu. "Hakan geliyor. Sakın bir şeyler içtiğini belli etme, tamam?"
Kısa bir bakıştan sonra tabureye tekrar rahat bir tavırla kuruldu ve hiçbir şey olmamış gibi yapıp sol tarafına bakarak gülümsedi. Bakışlarım onun baktığı yöne kaydığında Hakan'ın bize doğru geldiğini gördüm. Çatık kaşlarla. Korkutucu bakışlarla. Hesap sorar gibi. İkimizi de süzerek. Furkan'ın gülümsemesine gram karşılık vermemişti.
Hakan bizden sonra etrafını da detaylıca süzdü ve çok geçmeden yanımızdaydı. Furkan'a bakarak, "Boş bırakmaya gelmiyor," dedi zamanda gülümseyerek ama bu o kadar yapmacık bir tavırdı ki.
"Tek görünce biri dadanmasın diye yanına uğradım," diye kendini savundu Furkan. "Fena mı oldu yani?"
"Yo," dedi Hakan rahat bir tavırla omuz silkerken. "İlgi alanıma girmiyor."
Umursamaz bakışları etrafta gezinirken beni buldu ve duraksadı. Ardından bir kez daha kaşlarını çattı ve sonrasında aniden Furkan'a döndü. "Bu kızın gözleri niye baygın baygın bakıyor lan?"
Furkan az önce bana içki içiren hiç kendisi değilmiş gibi ellerini iki yana açtı ve her şeyden habersiz bir ifade ile, "Ne bileyim abi ben?" diye sordu. Bunun üzerine Hakan tekrar bana döndü. "Üfle bakayım yüzüme."
