SARMAŞIK

Bölüm-11

Keyifli okumalar...

"Seni seviyorum. Her ne kadar bunu duyunca umursamayacak olsan da... " dedim nefesimi dışarı bırakıp yeşil gözlerinin içine bakarak.

"Biliyorum. " dedi gözlerini benden bir an olsun ayırmazken.

Duraksadım, gözlerimi kısıp "Nasıl yani? " diye sordum.

"Çok belli ediyorsun. " dedikten sonra gözlerini benden kaçırıp arkasını dönerek okulun toz tutmuş merdivenlerini çıkmaya başladı.

"O zaman neden bu kadar soğuksun? " dedim adımlarımla onu takip ederek.

"Ben böyleyim. "

"Böyle olmak zorunda değilsin. Herkese karşı böyle olmak zorunda değilsin! "dedim ses tonum iradesiz bir şekilde yükselirken. Kafasını bana doğru döndürüp dudağının yan tarafı ile alaycı bir şekilde gülümsedikten sonra önüne döndü ve duraksadı. Önünde duran birkaç merdiveni de çıkarak okulun çatısına ayağını bastı. Onun yaptığı her hareketi taklit ederek arkasından gidiyordum. Nereye ve neden soruları zihnimde bulamaç olmuş bir halde bekliyorlardı.

"Burda ne yapıyoruz? " diye sordum okulun çatısından aşağı bakarak. Emin adımlarla yürüyüp çatının tam ucuna geldikten sonra kafasını bana doğru çevirip dişlerini göstererek gülümsedi. Gözlerim büyürken ağzım yavaşça açıldı.

"Dur, düşeceksin! " dedim bağırarak. Şiddetli esen rüzgar saçlarımı gözüme doğru itip görüş alanımı zorlaştırırken elimle saçımı kulağımın arkasına doğru sıkıştırdım.

"Burada ne yapıyoruz Utku?! " dedim son nefesimle bağırarak.

Okulun bahçesine uzunca bir süre baktıktan sonra gözlerini yavaşça bana doğru çevirip kaşlarını çattı.

"Sen yapmıyorsun, ben yapıyorum. " dediğinde tüm bedenini boşluktan aşağı bırakmıştı. Gözlerimden yaşlar firar ederken çığlık atarcasına "Hayır! " diye bağırdım.

"Duru! Duru kalk! "

"Neden? Neden yaptın bunu nedeen?! "

"Duru kalksana! "

Gözlerimi açıp Beste'nin endişeli yüzüyle karşıya kalmamla rüyamda gördüğüm şeyin etkisiyle gözlerimde biriken yaşları sildim. Yatakta oturur bir pozisyon alarak cevap beklercesine gözlerime bakan Beste'ye dönüp "Kötü bir kabus. " diyip ayağa kalktım.

"Yapma diye haykırıyordun Duru. "

"Öyle mi? Farkında bile değilim. "

"Duru ağladın. "

"Kabus. " dedim ikna edici bir şekilde ona bakarak.

Beni iterek yanıma oturduktan sonra "O kadar bağırdın ki babam uyanacak diye korktum. Baksana odanın kapısını bile kapattım. Ne gördün de korktun bu kadar? " diye sordu bir annenin kızına gösterdiği şefkat gibi saçımı okşayarak.

"Utku... "

"Onu rüyamda görsem ben de korkardım. "

Beste'ye ters bakışlar atarak cümleme devam ettim "Utku ölüyordu. " dedim o anın gözümün önüne gelmesiyle gözlerimi kapatarak.