SARMAŞIK

Bölüm-8

Multi Bulut ( Fakat her zaman da dediğim gibi karakter illa da bu diye bir şey yok hayalinizde ne ise o. )

Multideki şarkıyı tavsiye ederim çok güzel bence bi' dinleyin.

İyi okumalar.

"Nasıl anlatılır bilmiyorum. Hüzün ve sevinç birbiri içinde kaynaşmış ay ve gece gibi şimdi. Cesaret ise önünden uçup giden bir kuş. Bir anlık gelip gidiyor işte. Peki aşk ne ? Aşkı sarmaşık olarak tanımlamış ya İskender Pala , heh İşte dünyanın en güzel tanımı bu olabilir. Fakat senden daha güzel değil."

Elimi bir anlık kalbime koymamla hislerim teker teker düğümlenmeye başladı. Ağlayacak gibiydim. O kavga ederkenki görüntüsü , burnundan akan kanlar ve yere yığılışı içimi fırtınaya çeviriyordu. Fakat bir yandan onunla 4 senedir ilk kez konuşmanın verdiği mutluluk vardı. Kalbimin atışlarını hissetmiyordum artık. Gözlerimi bir anlığına kapattım ve yüzümdeki gülümseme ile Beste'ye baktım.

"Demek beni bu yüzden eve erken yolladın. " dedi Beste. Gözüm yavaşça saate ilişti. Neredeyse sabah olmuştu ama biz şu saatte bile bu konuları konuşabiliyorduk.

"Evet ama değdi."dedim sakin bir tonda.

"Belli değmiş , yüzündeki gülümsemeye bakınca..."

"Beste nasıl hissediyorum anlatamıyorum. Her düşündüğümde kalbim atmıyor da depar atıyor sanki. Elim titriyordu ya elim ! O kadar heyecanlıydım ki..."

"Seni böyle görmek güzel." dedi ve yanıma oturup bağdaş kurduktan sonra o da gülümsemeye başladı.

" İlk defa konuştunuz demek."

" Evet." dedim büyük bir sevinçle.

"Nasıl tepki verdi ?"

" Bilmiyorum. Dayak yiyen biri nasıl tepki verebilir ki..."

"Hep dayak mı yedi ? İnsan biraz da yumruk atar." dedi yüzünü buruşturarak.

" Attı zaten. O an çok üzülmüştüm. O kadar sakin duruyordu ki birden patladı resmen."

" Sen sakin duranlardan korkacaksın." dedi Beste bana imalı bir bakış atarak.

"Peki." dedim ben de gülümseyerek. Gülümsemeden edemiyordum. İlk defa onunla konuşmuştum ya ilk defa ! Yo , hayır aslında bu yanlıştı. O ilk defa benimle konuşmuştu. Ben onunla her zaman konuşuyordum ama o beni duymuyordu. Gözlerimle konuşuyordum , bakışlarımla , bir gülümsememle ya da ağlamamla. Fakat o bunu bilmiyordu.

"Beste sevinçten ağlayacağım şimdi. Çok mutluyum ya çok ! " dedim ve kafamı yastığa gömdüm.

"Tamam çok da ümitlenme. Genelde böyle yapıp sonra ümitsizliğe düşüyorsun çünkü."

Haklıydı. Ümitsizlik derin bir çukursa ben her seferinde o çukura ayağımı basıyordum ve düşüyordum. Sonrasında ise o çukurdan çıkmak O'nun beni sevmesi kadar zordu.

"İyi ki bir şey dedim hemen yüzün asıldı."

"Yo asılmadı ki."

" Belli." diyerek beni kolumdan çekiştirdi Beste. Omzuna kafamı koyduktan sonra hayal kurmaya başladım. Mutluluk kadar uzakta olan hayaller. Başımı Beste'nin omzundan kaldırıp usulca yastığıma koydum ve gözlerimi kapatıp hüznümün yeşermesini bekledim.