Luca.

Hoofdstuk 11.

Femke en ik rende door het water 'wacht Fem, kijk zo rennen die meiden op tv.' zei ik en ik rende in slow motion. Ik hoorde Femke lachen en ik hoorde dat Max allemaal foto's maakte.

'Oke jongens, geen tijd meer kom op we moeten nog een half uur.' ik keek met me mond open naar de docent 'niet zeuren Luca, kom op.' 'nee, u bent een gymdocent dit is niet zwaar voor u, al deze mensen zweten. En ja, Peter jij zweet ook.' zei ik 'u doet dit elke dag.' hij negeerde me compleet 'kom op Luca, ik fiets bij je, Max heeft zijn box mee.' zei Femke en ze legde haar hand op mijn schouders. Ik zuchtte en pakte mijn fietssleutel. 'Wil je jou muziek?' vroeg Max, ik knikte, ik pakte ook mijn telefoon en gaf die aan Max.

Toen we aan het fietsen waren kwamen er allemaal liedjes op. Iedereen was lekker aan het meezingen 'ja, alle kleuren van de regenboog.' zongen Femke en ik mee, we kregen echt allemaal soorten muziek.

'Would you call in the name of love?' begonnen Femke en ik weer later.

'Zou je bellen uit de naam van de liefde?'

Na een tijdje keek ik op mijn telefoon 'dat half uur is allang voorbij.' schreeuwde ik, weer negeerde de docent mij, ik was er klaar mee en ik fietste naar voren 'het half uur wat u zei, ja dat was 10 minuten geleden al voorbij.' zei ik 'Luca, nu even niet, we hebben de verkeerde afslag genomen.' zei hij, ik ademende boos in en trapte vol op mijn ren 'LUCA!' hoorde ik iedereen boos zeggen 'kom dan!' riep ik, niemand kwam naar me toe 'hoelang moeten we nog fietsen?' vroeg ik 'niet lang.' was het antwoord van de docent, ik geloofde het niet, we zaten ergens op een boeren landweg met nergens een camping in de beurt.

Ik deed met armen over elkaar en ik ging boos voor me uit kijken 'Luca, kom.' zei Max, ik zag hij het ook niet meer aan kon 'jij kan ook niet meer, ik zie het aan je.' zei ik 'dat weet ik, ik ben je vriendje ik moet me groot houden. Kom je mee?' vroeg hij, ik kreeg een glimlach en knikte.

Max en ik gingen hand in hand fietsen, ik had helemaal geen tijd besef meer, ik keek een paar keer achterom en ik zag Femke en Jens druk praten. 'Oke jongens, zet jullie fietsen daar neer.' zei meneer van Dijk, we deden wat hij zei, we moesten ons melden op een grasveld.

Ik keek verbaasd om me heen, we waren inderdaad op een groot grasveld maar als we even rechtdoor liepen waren daar allemaal caravans van mensen die op vakantie waren. We moesten ergens gaan zitten waar ook vuur werd gemaakt, er was geen plek dus ik ging op Max zijn schoot zitten. 'Gaat het?' vroeg ik, Max knikte en gaf me een kusje op mijn lippen. 'Oke, laten we meteen met de deur in huis vallen.' zei mevrouw van Veld 'daar slapen de meiden en daar de jongens.' en ze wees naar bepaalde plekken 'er word niet bij elkaar geslapen!' zei iemand anders streng 'waarom niet?' vroeg Max meteen 'we hebben geen condooms.' zei mevrouw Gelders 'wie zegt dat we dat gaan doen?' vroeg Femke meteen 'van mij mag het wel.' zei meneer van Dijk, hij is zo super chill.

Ik zag Femke al super blij naar Jens kijken, ik begon te lachen 'en van ons niet.' zei mevrouw van Veld, ik zuchtte en rolde met mijn ogen 'kut kamp.' zei Femke, ze haalde de woorden uit mijn mond.

'Maar vertel, waarom dient dit kamp?' vroeg ik pissig 'om elkaar te leren kennen.' zei mevrouw van Veld 'en om weg van school te zijn.' zei meneer van Dijk die naast ons zat. Wij begonnen natuurlijk te lachen.

'Dan hebben jullie nu 2 uur de tijd om jullie tent op te zetten.' zei mevrouw Gelders.

'Zo lang?' vroeg ik geschrokken, ik werd weer genegeerd 'als dit zo door gaat negeer ik hun ook.' zei ik zachtjes, Max begon te lachen en hij legde zijn armen op mijn benen. 'Hup hup jongens, want die 2 uur zullen jullie nodig hebben.' zei meneer van Dijk, ik stond op en liep naar de spullen, Femke was ondertussen samen met Jens aan het kijken hoe we alsnog wel dicht bij elkaar konden liggen.

'Kom maar, lieverd.' zei Max en hij sloeg zijn arm om me heen, niet te geloven dat hij me lieverd noemt 'is deze van jou?' vroeg Max, ik knikte, hij had bijna alle spullen en ging terug. Ik pakte de tent van Femke en die van Jens 'oh nee.' hoorde ik een docent schreeuwen. 'Max stop.' hoorde ik, ik liet de tenten vallen en ik rende naar hun toe.

'Wat is er?' vroeg ik 'we mogen niet dicht bij elkaar slapen.' zei Femke 'meneer wat willen we gaan doen?' vroeg ik 'klieren.' zei mevrouw Gelders 'mevrouw, kom op we zijn 17.' zei ik, ze haalde haar schouders op en ging weg.

Ik rende snel terug voor de tenten en ging weer terug, ik gaf de tent aan Femke. Jens ging Femke helpen met haar tent en ik ging Max helpen met de tent van Jens en mij. 'Max?' vroeg ik, hij keek op 'wat is er?' vroeg hij lief 'ik hou van je.' zei ik, Max lachte 'ik ook van jou.' zei hij en hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. Ik lachte en we gingen door met de tent opzetten.

'Oke jongens, alle tenten staan nu wel.' zei mevrouw Gelders 'dan pakken we nu de fietsen weer en pak ook je zwemkleding.' zei meneer van Dijk.

Femke en ik liepen door allemaal tentjes er was een soort van dorp gemaakt met allemaal nerds inclusief Milly. Femke en ik wilde daar niet bij horen, logisch, wij zaten aan de andere kant van het veld. 'Fem, we moeten dan dorpje gewoon laten schrikken.' fluisterde ik in Femke der ook, ze begon te lachen en knikte. 'Ik doe mee.' zei ze 'vraag die jongens ook, die willen best meedoen.' en we gingen naar onze tent.

Jaja, dit was hoofdstuk 11. Ik vind dat Max en Luca niet echt romantisch zijn, ik bedoel het kan romantischer, maar als je nog ideeën hebt zeg ze dan, misschien krijg ik wel een idee met jou hulp ;)

Ik hoop dat jullie het leuk vinden en vooral door blijven lezen :)