Luca.

Hoofdstuk 27.

De bel ging, dat betekent dat we naar onze volgende les mogen, maar dit keer niet. Femke en ik stonden op een jongen was al aan het schudden met zijn hoofd 'wat is er nou?' vroeg Femke 'dames, niemand heeft gezegd dat jullie mogen gaan!' zei meneer de Zeeuw boos, Femke en ik gingen snel weer zitten. Ik keek om me heen. Ik tikte een paar keer met mijn pen op de tafel, Femke keek naar mij. Ik maakte hand gebaren, gelukkig begreep Femke me. '3, 2, 1.' zei ik zachtjes, we stonden op en liepen snel weg.

'Ik hoor hem dingen roepen.' zei Femke, ik knikte 'we gaan naar de directeur.' zei ik. Zonder te kloppen ging ik naar binnen. 'Femke en Luca.' zei de directeur 'niks Femke en Luca.' zei ik boos 'meneer van Dijk is nu wel weg.' 'dat klopt.' zei mevrouw Gelder 'weten jullie eigenlijk wel wie meneer de Zeeuw is?' vroeg ik 'nee, dat weten jullie niet.' zei Femke 'meneer de Zeeuw weet hoe je met moeilijke kinderen moet omgaan.' zei mevrouw Gelder 'dus?' zei Femke 'meneer van Dijk kan dat ook.' zei ik 'meneer van Dijk is nu rekendocent.' zei mevrouw Gelder 'en dat bevalt hem.' 'ja, omdat hij anders geen baan meer heeft.' zei Femke.

Het viel mij op dat de directeur heel stil was, hij zat geconsenteerd naar Femke en mij te kijken. 'Kom Fem, we gaan.' zei ik 'dit heeft geen zin, waarom zouden ze naar ons luisteren?' ik pakte Femke haar hand en nam haar mee. 'Femke, waarom zouden ze naar ons luisteren?' vroeg ik, Femke haalde haar schouders op. Ik liep naar buiten, ik pakte mijn koek en at hem rustig op.

Jens en Max kwamen aangelopen. 'Gaan jullie mee naar gym?' vroeg Jens aan mij, ik keek naar Femke die aan het knikken was. Ik liep rustig naar mijn kluisje en pakte mijn gymtas. Ik sprong bij Femke achterop, ik keek naar Max.

Max keek me aan, ik draaide snel mijn hoofd weg.

We kwamen aan bij de kleedkamers. Femke en ik gingen ons omkleden. 'Waarom doet Max niks om mij terug te krijgen?' vroeg ik aan Femke, Femke haalde haar schouder op 'misschien is hij daar wel mee bezig.' zei ze 'vind je hem nog leuk dan?' ik haalde mijn schouders op 'ik zorg dat je hem eerst vergeet, daarna kan je kijken of je nog iets voor hem voelt.' zei Femke, Femke en ik liepen naar de gymzaal.

'Oke mensen, we gaan tennissen voor een cijfer.' zei de gymdocent 'maar we hebben nog helemaal niet geoefend.' zei ik 'ik weet niet eens de regels.' zei Femke 'daarom juist, ik wil kijken hoe jullie spelen.' zei hij 'maar een goed cijfer verdienen is heel makkelijk, ik let er op hoe je speelt, of je actief mee speelt en of je eerlijk speelt.' 'sorry hoor, maar hoe kan je vals spelen met tennissen?' vroeg ik, de docent haalde zijn schouders op 'oke mensen, in de veren.' Femke en ik gingen tennissen.

Max en Jens zaten naast ons, Max stond echt naast me. 'Ik wist niet dat tennissen zo saai was.' zei Femke, ik begon te lachen 'ik tenniste altijd met mijn vader op de camping, toen was het niet saai.' zei ik en ik stopte met tennissen. Ik kreeg een flashback.

Flashback.

Ik en Jens waren 8 jaar oud, we stonden op de camping met onze ouders. Op het grasveldje waar we stonden was ook een klein tennisveldje.'Papa, papa gaan we tennissen?' vroeg ik 'ga Jens maar halen.' zei mijn vader, ik rende de caravan in 'Jens, Jens.' riep ik 'papa wil tennissen.' ik rende terug naar het tennisveldje. Mijn vader en moeder stonden daar al met tennisrekken. 'Ik hoor bij papa.' zei Jens, ik ging naast mijn moeder staan.

Mijn vader was heel fanatiek als het om sport ging, we liepen regelmatig hard met het gezin. Jens en ik waren moe, we zaten aan de kant met wat drinken. 'Mama, mama kom op.' riep ik, ik zag het zweet op de voorhoofd staan van mijn ouders.

Einde flashback.

Ik viel op de grond en barste in tranen uit. Femke kwam naar me toe en sloeg haar armen om me heen. 'Kom we gaan naar de kleedkamer.' zei Femke zachtjes, ik knikte. Femke en ik liepen naar de kleedkamer.

Jens kwam met een glas water binnen. 'Gaat het?' vroeg Femke, ik knikte 'kreeg je herinneringen van de camping?' vroeg Jens, ik knikte en de tranen liepen weer over mijn wangen 'dat dacht ik al.' Jens ging naast me zitten. 'Ik laat jullie even.' zei Femke, Jens gaf haar een kus en Femke liep naar buiten.

Je bent nu Femke.

Ik deed de deur achter me dicht. Max kwam aan gelopen 'ga maar niet naar binnen.' zei ik 'hoezo niet?' 'ben je het vergeten?' vroeg ik boos 'je hebt haar ingeruild.' even viel er een stilte 'gaat het wel goed met der?' vroeg Max, ik knikte 'Jens is er nu dus..' Max onderbrak mij 'hoe is het eigenlijk tussen Jens en jou?' vroeg hij, ik haalde mijn schouder op 'ik weet het niet.' antwoordde ik 'net ging ik weg gaf hij me een kus.' 'hij wil jou niet kwijt.' zei Max, ik keek hem vrolijk aan 'zei hij dat?' vroeg ik 'man, hij heeft het de hele tijd over jou.' zei Max, ik gaf hem een knuffel 'maar met hem praten kan geen kwijt.' zei hij.

Jens kwam naar buiten gelopen 'ze wou even alleen zijn.' zei Jens. 'Kan ik even met je praten?' vroeg ik aan Jens, Jens knikte. We gingen naar de jongens kleedkamer omdat daar niemand was.
'Zo, wat is er?' vroeg Jens 'merk je dan niet dat het niet lekker gaat?' vroeg ik aan Jens, hij knikte 'maar ik wil je niet kwijt.' zei Jens 'ik jou ook niet.' zei ik 'maar het lijkt net alsof we niks hebben, we zijn niet close.' 'ik snap je.' zei Jens, ik glimlachte 'dit gaat veranderen.' zei Jens. Ik hem een knuffel en liep naar buiten.

Nu ben je weer Luca.

Ik zat in de kleedkamer te denken aan alles. Femke gaat me helpen om Max te vergeten, daarna zie ik wel of ik nog iets voor hem voel. Grace zei dat ik gelukkig wordt, maar wanneer was een raadsel.