Luca.

Hoofdstuk 41.

Ik hoorde de voordeur open gaan. 'Hallo.' zei Grace toen ze binnen kwam 'hey.' zei ik, ik hoorde beneden een pan vallen, Femke lachte. We gingen naar beneden want Femke was klaar met haar make up. Max had voor mij een broodje ei gemaakt. Het was zo schattig. 'Kijk eens, schatje.' zei Max, hij gaf het broodje aan mij, we gingen zitten aan de tafel en aten hem op. 'Grace, kunt u zo met Luca en mij even naar boven?' vroeg Femke aan Grace met haar mond vol, Grage lachte 'ja, is goed hoor.' zei ze.

Toen we klaar waren met eten. 'Kunt u alsjeblieft kijken of Luca gelukkig is?' vroeg Femke aan Grace 'ze wilt dingen weten maar daar kan ik geen antwoord op geven.' Grace knikte. Ze pakte mijn ogen en deed haar ogen dicht 'vraag maar iets.' zei Grace. 'Gaan Max en ik niet te snel?' vroeg ik, ik zag Grace in ademen. Ze schudde haar hoofd voorzichtig. Zo ging het nog wel eventjes door. Mijn gevoel van bepaalde dingen was totaal over, ik had weer helemaal het gevoel dat alles gewoon goed was.

Volgende dag.

Ik werd wakker gemaakt door allemaal kleine kusjes in mijn nek. 'Luca, je moet wakker worden.' zei Max, ik schudde mijn hoofd 'jawel mop, je moet kinderen blij maken.' zei hij. 'Hoelaat is het?' vroeg ik na een tijdje '5 uur.' zei Max 'wat doe jij op?' vroeg ik 'je moest opstaan.' zei hij, ik begon te lachen. Ik ging snel onder de douche, ik deed wat mascara op en mijn primer, gewoon om er zeker van te zijn dat het echt goed blijft zitten. Ik doe dit elke keer als ik heen ging. 'Hoezo moet je zo vroeg?' vroeg Max, ik haalde mijn schouders op 'ik wil dat je mee gaat.' zei ik 'dan zijn wij pietjes verliefd.' Max lachte 'heb je niemand anders?' 'tuurlijk wel.' zei ik.

'Kom ik breng je.' zei Max, 'nee hoeft niet.' zei ik, max begon te lachen, ik hoorde om half 7 getoeter, ik ging naar beneden en deed de deur open. Het was mijn oom en mijn neef. 'Wie is die jongen?' vroeg Max 'dat is mijn neef, stresskip.' ik gaf Max een kus en ging naar de auto. We kwamen aan, mijn neef heet Joey. Ik deed mijn pak aan 'waar gaan we heen?' vroeg ik 'we gaan door de stad lopen.' zei Joey, ik had mijn pak aan 'Joey, doe jij mijn schmink?' Joey knikte.

Toen mijn schmink erop zat deed ik de rode lippenstift op, ik ging Joey zijn gezicht doen. Mijn oom was helemaal omgetoverd tot een sinterklaas, er waren nog meer pieten maar Joey en ik bleven bij mijn oom, de sinterklaas, we gingen in de auto naar de stad. Toen we in de stad waren hadden Joey en ik een zak met pepernoten. Ik zat om me heen te kijken of ik Femke, Jens of Max ergens zag.

Ik zag Femke om haar heen kijken, ik liep naar haar toe. 'Wil jij wel een handje met pepernoten?' vroeg ik aan Femke 'Luca?' vroeg Femke zachtjes, ik lachte en knikte 'Max!' riep Femke, Max kwam aangelopen 'weet jij waar uh Luca is?' 'man, dit is Luca.' zei Femke zachtjes. Ik gaf Max een knuffel 'mama, wie is dat?' hoorde ik een meisje vragen 'dit is pietje verliefd.' zei Femke, het meisje keek naar Max en mij 'je kan toch niet verliefd zijn op een piet?' vroeg het meisje lachend.

Max ging door zijn knieën 'dat kan wel.' zei hij 'maar je ziet haar alleen in Nederland, dat is heel lang wachten.' zei het meisje, Max keek mij aan 'maar kijk nou eens naar haar.' zei hij 'ze is het waard om te wachten hé?' zei het meisje, Max knikte 'wil je pepernoten?' vroeg ik, het meisje knikte blij, gelukkig was dit in een stad waar we niet zo vaak komen.

Paar dagen later.

Ik moest weer naar school, ik kwam aan en zag dat Femke naast Jens zitten, ik ging naast Max zitten die me vrolijk aankeek. 'Hey baby.' zei hij 'hey, lieverd.' zei ik. Ik voelde me een beetje ziek worden, ineens kwamen de emoties van mijn vader eruit en alles erom heen. 'Meneer mag ik gaan?' vroeg ik 'naar meneer van dijk?' vroeg de docent, ik knikte. Iedereen keek me verbaasd aan, maar ik moest even iemand hebben die ik vertrouwde en die naar me luistert.

'Hey Luca.' zei hij vrolijk, ik barste in tranen uit 'jongens ga maar even in de kantine zitten.' zei meneer van Dijk tegen de andere kinderen. 'Meneer, alles komt eruit.' zei ik huilend 'ik mis mijn vader zo erg.' 'maar Luca, daar is niks ergs aan.' zei hij 'kom pak je jas we gaan een stukje lopen.' zei hij.

We liepen een paar rondjes om de school, meneer van Dijk vertelde dat hij het wel snapte en wat je het best kan doen, maar hij vertelde ook dat je niks kon doen.

Je bent Max.

Jens en ik gingen pauze houden, Femke hing om Jens heen. Op een gegeven moment kwam er iemand naar me toe, hij zit altijd in het lokaaltje van meneer van Dijk. Niemand weet wat hij heeft gedaan. 'Luca kwam huilend het lokaaltje binnen.' zei hij, ik had geen idee wat ik moest doen.

'Ja, vertel door.' zei ik 'we werden eruit gestuurd, even later zag ik ze het lokaaltje uitlopen, maar ik heb geen idee waar ze heen gingen.' zei hij, ik keek naar Jens, hij maakte zich niet zorgen, ik deed dat een beetje. Ik wist dat ze in goeie handen was maar ik wist niet hoe het met haar was.

Je bent nu weer Luca.

Ik liep de school weer binnen, meneer van Dijk en ik liepen naar het lokaaltje, maar ik werd tegen gehouden door een veel te bezorgd vriendje.

Hij sloeg zijn armen om me heen 'gaat ie?' vroeg hij in mijn oor, ik haalde mijn schouders op. 'Kom ik moet naar buiten.' zei ik tegen Max, Femke gaf me iets te drinken en ging naast me zitten. 'Je kan ook met mij praten hé.' zei ze 'weet ik.' zei ik 'maar jij hoeft er niet mee te zitten.' Femke sloeg haar armen om me heen 'als je maar gewoon weet dat ik er ben.' zei ze.