Luca.

Hoofdstuk 29.

'Jawel Luca, hup pak je spullen en ga!' riep hij. Ik schudde weer mijn hoofd. Ik kan me nog herinneren van samen met Femke, het is daar met een gevangenis. 'Luca!' riep hij 'meneer, ik deed niks.' zei ik 'jawel, je zit door mijn les heen te praten.' ik rolde met mijn ogen 'ik ga meneer de Zeeuw halen hoor.' zei meneer Deenstra, ik barste in lachen uit. Meneer Deenstra stond op en liep naar beneden. 'Luuc, ik de dat je beter kan gaan, je komt echt in de problemen.' zei Femke 'het is daar een hel, ik ga daar niet heen.' zei ik, Femke glimlachte 'als het moeilijk word help ik.' zei ze, ik lachte.

'Daar komt ie.' hoor ik een jongen zeggen, ik keek geconcentreerd naar het bord 'Luca, ga je even mee?' vroeg meneer de Zeeuw, ik schudde met mijn hoofd. 'Jawel Luca, kom op.' zei hij 'waarom?' vroeg ik 'dat hoor je dan wel.' ik schudde met mijn hoofd en keek weer naar het bord, meneer de Zeeuw ging voor me staan. 'Meneer, ik wil dit volgen kunt u even aan de kant?' vroeg ik 'je komt niet mee hé?' zei meneer de Zeeuw, ik schudde met mijn hoofd.

Op mijn tafel lag mijn telefoon. Meneer de Zeeuw pakte mijn telefoon van mijn tafel. 'Meneer u mag niet mijn telefoon pakken!' riep ik, meneer de Zeeuw liep weer naar de deur 'meneer!' riep ik weer. 'Kom je mee, Luca.' vroeg meneer de Zeeuw weer, ik schudde mijn hoofd.

Meneer van Dijk kwam langslopen. 'Wat is hier?' vroeg hij 'Luca wilt niet meelopen.' zei de docent van Deenstra, Femke en ik begonnen te lachen. Meneer van Dijk kwam naar me toe lopen. Hij ging door zijn knieën.

'Luca, je moet meelopen.' zei hij 'niemand luistert naar me.' zei ik 'ik luister.' zei hij 'daar is het niet leuk.' zei ik 'maar Luca, het hoort ook niet leuk te zijn.' ik keek naar Femke. 'Maar meneer.' zei Femke 'het is net een gevangenis, hij vraagt niet eens waarom wij er zijn uitgestuurd.' meneer van Dijk keek naar meneer de Zeeuw.

'Is dat jou telefoon?' vroeg hij, ik knikte 'loop je met me mee?' vroeg meneer van Dijk weer. 'Zorgt u dan dat er iets aan gedaan word?' vroeg ik, meneer van Dijk knikte. Ik pakte mijn tas en liep achter meneer van Dijk aan. Ik pakte mijn telefoon uit de handen van meneer de Zeeuw. 'Dank u.' zei ik, meneer van Dijk liep naar de directeur 'wat gaat u doen?' vroeg ik geschrokken 'ik loop nu rustig mee toch?' 'Luca, ik moest het regelen toch?' zei meneer van Dijk, ik kreeg een lach op mijn gezicht.

'Wat heeft Luca gedaan?' vroeg mevrouw Gelders 'niks, we komen iets regelen.' zei meneer van Dijk 'vertel.' zei de directeur 'meneer de Zeeuw.' zei ik 'Luca, begin nou niet weer.' zei mevrouw Gelders 'luister nou!' riep ik 'nee Luca, het is een man die weet hoe hij met moeilijk kinderen moet omgaan.' ik zuchtte hard en liep naar buiten. Ik gooide de deur achter me dicht en liep naar het lokaal.

'Luca ga weg!' hoorde ik meneer Deenstra zeggen 'Femke, ze luisteren niet!' riep ik 'ze luisteren nooit.' ik keek naar Max. Hij keek me ook aan, ik zag dat hij iets wou zeggen. 'Luca.' hoorde ik achter me, ik draaide me om en zag daar meneer de Zeeuw staan. 'Meneer wacht!' riep Femke 'nee, ik wacht niet meer.' zei meneer de Zeeuw 'deze dame neemt al alle tijd.' hij pakte me bij mijn boven arm en trok me mee 'auw!' riep ik.

Ik werd naar beneden geduwd. Ik zag elke docent en elke leerling kijken, maar niemand deed wat. Toen we het lokaaltje inliepen duwde hij me op een stoel. 'Zo daar blijf je zitten!' riep meneer de Zeeuw, ik was te bang om nog iets te zeggen. 'Gaat het?' vroeg een jongen naast me. Het was Thomas, een vriend van Max. Ik knikte 'niet liegen.' zei Thomas 'hij had je stevig vast.' Ik haalde mijn schouders op. Waarom moest ik nou naast hem gaan zitten?

Het was zo stil, de klok hoorde je tikken. 'We hebben zo pauze toch?' vroeg ik zachtjes aan Thomas, hij knikte. 'Wat is er gebeurt tussen jou en Max?' vroeg Thomas 'hij vond Milly leuker.' zei ik, Thomas schudde zijn 'wat?' vroeg ik 'dit was zijn domste fout ooit.' toen Thomas dat zij, wou ik opspringen en naar Max toe rennen. Maar ik moest realistisch blijven. 'Dan mag hij wel laten merken dat hij mij nog wilt.' zei ik 'hij is bang.' zei Thomas 'dat je hem niet meer mag, dat je hem geen kans meer geeft.' ik keek om me heen.

Gelukkig ging de bel, maar niemand durfde op te staan. Ik ademende stevig in en stond op, ik hoorde hem niks zeggen dus ik deed de deur open. 'Dank je, Luca.' zei meneer van Dijk die met een doos in zijn handen kwam aanlopen 'w-w-wat..' stotterde ik 'ik mag hier weer werken.' zei meneer van Dijk, ik keek naar meneer de Zeeuw die ook al klaar stond met zijn spullen.

'Maar wat?' vroeg ik 'dat filmpje hou hij je vast pakte.' zei meneer van Dijk. Ik begon te glimlachen. Meneer van Dijk legde zijn dood met spullen op de grond. Hij sloeg zijn armen om me heen. 'Dank je, Luca.' zei hij 'u zou het oplossen.' zei ik lachend 'gaat het met je arm?' ik knikte 'dat is mooi.' zei hij.

'Jongens, ga allemaal pauze houden.' zei meneer van Dijk. Ik ging naar buiten, ik zag Femke en Jens staan. Femke met haar telefoon in haar handen. 'Jullie zijn zo slim.' zei ik lachend en ik gaf ze een dikke knuffel 'je moet ons niet bedanken.' zei Femke.