Luca.

Hoofdstuk 92.

We liepen met zijn alle terug, de meiden waren moe en als ze moe zijn blijven ze maar huilen, in de auto duurde het niet heel lang of de meiden waren aan het slapen. Ik zat achter het stuur, Femke pakte mijn telefoon 'wat een leuke foto's.' zei ze, ik lachte 'vind je?' vroeg ik, Femke knikte 'jij met je meiden.' zei ze, ik glimlachte 'ze zijn hier echt klein.' zei Femke, we zijn naar Spanje geweest met mijn moeder, Max, Jens en Femke 'waar waren Jens en ik toen?' vroeg Femke, ik haalde mijn schouders op 'volgens mij in het dorp.' zei ik, Boy lag achter in de auto. 'Hallo Boy!' riep de oma van Max toen ze de deur uit deed, Boy sprong tegen haar op en lag in haar armen 'is alles gelukt?' vroeg ik, Max en Jens kwam aangelopen 'alleen de logeerkamer moet nog.' zei Jens 'maar Max gaat morgen werken dus ik maak hem af.' 'waar zijn Femke en de meiden?' vroeg Max 'de meiden liggen te slapen in de auto, ik zou Boy terug brengen en dan naar huis gaan.' zei ik, Max gaf me een kus 'Jens en ik komen er zo aan.' zei hij 'is goed.' zei ik 'doe maar rustig aan.' ik draaide me om en liep terug naar de auto.

'Doe jij de deur open?' vroeg ik aan Femke, ik wist niet zeker of mijn moeder al thuis was, Femke liep voor me uit en deed de deur open, ik kwam aan met twee meiden in mijn armen, ik werd steeds handiger om te tegelijkertijd vast te houden alleen nu worden ze ook nog zwaarder. Mijn moeder was aan het stofzuigen, ze deed de stofzuiger uit toen ik binnen kwam lopen 'ik zal later wel verder gaan met stofzuigen.' zei ze 'dank je.' zei ik, ze hielp me om de jassen van de meisjes uit te trekken, Femke liep naar de auto en haalde hun flesjes er uit. Ze kunnen twee en een half zijn maar flesjes blijven altijd handig. Ik pakte wat thee voor Femke en mij, mijn moeder gaf ons een koekje 'en hoe was het meiden?' vroeg mijn moeder 'het ging eigenlijk heel goed.' zei ik met een glimlach 'Lotte en Mila waren achter Boy aan het rennen.' zei Femke 'vielen ze niet vaak?' vroeg mijn moeder, ik knikte 'dat wel, maar naar een paar keer vallen vonden ze het ook niet meer leuk.' mijn moeder lachte, Max en Jens kwamen terug, ze zaten onder het verf, het was niet erg veel maar ze hadden wel een douche nodig. Ik zag dat mijn moeder een cadeautje aan het inpakken was 'waar gaat u heen?' vroeg ik 'mijn zus is jarig.' zei mijn moeder 'ik wou er even heen.' 'kan ik misschien mee?' vroeg ik 'dat zou ik fijn vinden.' zei mijn moeder met een lach, ik keek naar Jens, Femke en Max 'kan ik mee?' vroeg ik, ik wilde er niet steeds vanuit gaat dat hun gingen oppassen, maar gelukkig wilde ze het wel 'ze zijn erg moe, ik denk dat ze nog lang zullen slapen.' zei ik 'en anders zeggen ze zelf wel of ze honger hebben.' 'ga nou maar.' zei Femke 'je doet net alsof je voor de eerste keer weg gaat.' ik gaf Max een kus 'een douche heb je zeker nodig.' zei ik, Max gaf me een duwtje 'was maar een grapje hoor.' zei ik, ik gaf Max nog snel een kusje op zijn wang en ging weg.

'Wat gaat u der geven?' vroeg ik aan mijn moeder toen we onderweg waren 'gewoon een plantje.' zei ze, toen we daar waren was het super saai, er was niemand waarmee ik echt een praatje kon maken, mijn moeder vond het zelfde dus we bleven ook niet lang, ik kon precies zien aan mijn moeder wanneer ze het echt niet meer leuk vond, ik deed net alsof mijn telefoon af ging 'mam, we moeten naar huis, ze meiden zijn niet stil te krijgen.' zei ik, mijn moeder trok meteen haar jas aan en ik deed het zelfde. 'Sorry we moeten gaan, de kinderen van Luca blijven maar huilen.' zei mijn moeder tegen haar zus, nu is het net alsof we binnen kwamen en weer weg gingen, maar we hebben het een half uur vol gehouden. 'De meiden zijn niet aan het huilen of wel?' vroeg mijn moeder in de auto, ik schudde mijn hoofd 'ik zag aan u dat u het saai vond.' zei ik 'dus ik bedacht dit om weg te kunnen gaan.' mijn moeder lachte en gaf me een kus 'waar wil je heen?' vroeg ze 'moeten we niet naar de supermarkt?' vroeg ik, mijn moeder knikte 'wat gaan we eigenlijk eten?' ik haalde mijn schouders op 'misschien patat?' vroeg ik, mijn moeder keek me lachend aan 'heb je daar zin in?' vroeg ze, ik knikte voorzichtig mijn hoofd 'nou dan gaan we het halen.' ik lachte, we reden voor patat wel naar een snackbar, het is lekkerder als iemand anders het maakt dan jij zelf.

Toen we thuis kwamen met een zak patat zag ik de meiden rustig naar de tv kijken 'we hadden je niet gebeld omdat alles goed ging.' zei Femke, ik gaf haar een knuffel 'bedankt voor het oppassen.' zei ik, Jens kwam uit de keuken gelopen met bordjes 'ik heb ook opgepast.' zei hij 'jij ook bedankt.' zei ik lachend 'waar is Max?' 'doesuh mama.' zei Lotte, vertaling douche mama, ik liep naar de meiden 'hallo meiden.' zei ik 'hebben jullie wel een beetje trek?' de meiden knikte 'kom maar mee dan.' ze pakte allebei mijn hand en liepen met me mee, ik deed ze in een kinderstoel en gaf ze een bordje met patat. Max kwam naar beneden 'papa!' riep Lotte, Mila schrok en begon te huilen 'kom op Mila.' zei Max lief, Max ging zitten en kreeg een bord patat. Ik ging samen met de meiden spelen, ik kan niet zo goed uitleggen wat we aan het doen waren want dat weet ik zelf ook niet.

Het voelt echt als een eeuwigheid dat ik niet heb geüpload, sorry daarvoor was ff inspiratieloos.

Dit is de foto die Femke zag, rechts is Mila en Links in Lotte, ze zijn flink gegroeid maar toch kan je nog een klein beetje zien wie er groter is, het scheelt echt weinig dat ik en Max het niet eens meer zien.