Luca.

Hoofdstuk 1.

Voor het ongeluk.

'Hey lieverd, heb je je huiswerk af?' vroeg mijn vader aan de ontbijttafel. Ik knikte. 'Ja papa, geen zorgen.' zei ik, mijn vader keek naar mijn tweeling broer Jens 'pap, ik ook.' zei Jens en hij rolde met zijn ogen. Mijn moeder keek op de klok 'jullie moeten naar school.' zei mijn moeder, ik pakte mijn tas en ging naar mijn fiets 'Jens, kom nou!' riep ik, mijn ouders en Jens kwamen aanlopen. Ik gaf ze een knuffel en ging naar school.

'Hey Luca!' riep Milly mijn beste vriendin, ik gaf een knuffel 'hey.' zei ik. Jens rolde met zijn ogen en ging naar zijn vriendengroep. Milly en ik gingen naar de les. Femke zo'n meisje die schijt heeft aan de docenten, die was muziek aan het draaien en mee aan het zingen. Niemand had het verwacht maar ze kon best mooi rappen en zingen 'Femke zet de muziek uit of jij gaat eruit.' zei de docent boos.

Ze pakte haar laptop en liep naar buiten, ze ging gewoon verder op de gang, het zag er best grappig uit omdat de docent er alles aan om haar weg te krijgen. Toen de docent iemand was halen deed Femke haar laptop uit en ging snel naar het lokaal waar de docent zit waar je je moet melden als je er bent uitgestuurd. Heel moeilijk allemaal maar hopelijk snappen jullie het.

Maar toen onze docent nog weg was kwam er een andere docent aan, iemand die alles doorgeeft. 'Luca Kuijper.' zei ze, ik keek naar haar en ze liep weg. Ik ging achter haar aan en zag Jens daar staan 'wat heb je gedaan?' vroeg ik, hij haalde zijn schouders op. De docent draaide zich om 'het spijt me dat ik dit moet vertellen.' zei ze 'jullie vader heeft net een ongeluk gehad en is overleden.' ik stortte op de grond en begon te huilen, Jens kwam bij mij zitten, hij sloeg zijn armen om me heen en drukte mijn hoofd tegen zijn borst 'gecondoleerd.' zei die docent en ze ging weg.

We zaten daar denk een half uur totdat Jens besloot om me mee te nemen naar huis. Ik zat gebroken achterop zijn scooter. Toen we thuis waren, rende ik naar mijn moeder, ze kwam aan rennen en zij sloeg ook der armen om me heen. We konden alleen maar huilen, Jens kwam er bij en knuffelde mee, iedereen was kapot..

Na een paar minuten kwam de politie, ik weet niet of dat hoort maar hij kwam dingen uitleggen. Hij ging zitten 'oke, ik snap dat jullie kapot zijn dus ik zal er niet om heen draaien' zei hij, ik en Jens gingen zitten 'jullie vader was op een kruispunt, hij had gewoon groen licht en mocht dus doorrijden, maar vanuit zijn linkerkant kwam iemand aanrijden en boste tegen de bestuurders kant op, jullie vader was zo erg gewond dat overleven al een kleine hoop had, hij zat klem en verloor veel bloed.' 'toch niet zomaar, hij had roodlicht dat zag hij toch?' zei Jens boos 'de man zat op zijn telefoon.' zei de politie agent.

Op één of andere manier kon ik niet meer huilen, mijn tranen waren op, ik wilde een grote steek in mijn hart. Alles dat kleur had veranderde in iets zwarts, hoe moet het nu verder met het gezin? misschien een hele domme vraag maar mijn vader was de teddybeer van het gezin.

'En die man is nu hier.' ik schudde mijn hoofd 'sorry wat?' vroeg ik 'die man van het ongeluk is nu hier' zei de politie agent nog een keer. Er kwam een man binnen lopen, hij zag eruit alsof er niks is gebeurt. 'En wat heb jij?' vroeg mijn moeder boos 'niks mevrouw.' zei hij, ik keek hem boos aan.

Mijn ogen kneep ik tot een spleetje en maakte van mijn handen een vuist. Ik rende op hem af alleen de politie agent hield me tegen 'door jou is mijn vader dood en jij hebt niks!' riep ik, ik zag het gezicht van de van veranderen maar het kon me niks schelen 'hij is dood!' riep ik nog een keer 'Luca stop!' riep mijn moeder 'ik ben er en het komt echt wel goed' ik rukte me los uit de handen van de politie 'ga weg!' riep ik naar ze, de politie agent ging weg en nam de man mee 'wacht, wat is zijn straf?' vroeg ik '120 uur taakstraf en 130 euro boeten.' zei ze politie agent. 'Die man moet achter slot!' riep ik en ik ging naar buiten.

Ik stond aan de deur van Milly 'wat kom je doen?' vroeg ze gestrest 'ik heb je nodig, ik ben mijn vader verloren.' zei ik, voordat ze me een knuffel kon geven 'hey lieverd, waar blijf je?' hoorde ik en toen kwam mijn ex binnen lopen met een bloot bovenlichaam. 'Slet!' riep ik naar Milly 'vergeet het maar dat wij ooit nog vrienden worden!' en ik rende weg.

Ik ging naar de stad en ging kleren kopen. Van rokjes en jurkjes ging in naar broeken met scheuren en allemaal zwart, wit en grijs. Mijn moeder is advocaat dus ze verdiend best goed. Mijn vader was altijd thuis, omdat hij iets aan zijn rug had en dan bleef hij bij mij en Jens. 'Dan word dat 219.99 euro, alsjeblieft.' zei de mevrouw, ik betaalde.

Ik ging terug naar huis en pakte al mijn jurkjes en rokjes in een grote vuilniszak. Ik ging naar een weeshuis voor tieners. 'Had u een afspraak?' vroeg de mevrouw, ik schudde mijn hoofd 'ik wilde alleen maar dit afgeven' zei ik, ze knikte en pakte het van me aan 'de meiden zullen heel blij zijn.' zei ze 'kom dan geef ik er iets voor.' ik kreeg 100 euro terug. 'Dit kan ik niet aannemen.' zei ik 'mevrouw, neem het aan in de winkel was ik er meer voor kwijt.' zei ze 'en ik zag het nieuws, koop er iets lekker van voor je gezin.' zei ze, ik knikte en pakte het geld.

Ik ging weer terug naar huis en hing me kleren op. Zwart, grijs en wit, sommige shirtjes wel met een printje maar niet heel vrolijk, ik denk het enige vellen dat er tussen zat is het rood van me Levi's shirt, ik heb die ook in het zwart.

'Luca!' zei Jens ineens 'ja?' 'ik weet dat het zwaar is maar dit hoeft niet.' zei hij 'je bent te laat mijn andere kleren zijn naar het weeshuis' zei ik 'voor tieners' hij knikte 'je deed er in ieder geval iets goeds mee, ik ben trots op je zussie.' zei hij 'je bent 7 seconde ouder geen 7 jaar.' zei ik 'en waarom doe je nu zo lief?' hij haalde zijn schouders op 'ik moet papa vervangen.' zei hij, ik rende naar hem toe en gaf hem een knuffel 'mama is in een dip gevallen.' zei hij 'ik moet wel.' 'ik ben trots op jou grote broer.' zei ik.

'Pizza!' riep mijn moeder naar boven, we kwam naar beneden en gingen aan tafel zitten 'Jens en Luca.' zei mijn moeder 'het spijt me, ik ga wel naar me werk, maar ik blijf veel in bed.' zei mijn moeder, alsof ze het wist van zichzelf 'mam, hoe weet je dat nou?' vroeg Jens 'toen mijn beste vriendin zelfmoord pleegde heb ik het ook gehad.' zei ze 'ik kwam naar beneden om te eten en om naar school te gaan, daar ging het ook prima, maar zodra ik thuis kwam ging ik op de bank of ik plofte op mijn bed.' zei ze 'we zullen er om denken, mama' zei ik, ze gaf me een lief lachje en we gingen verder eten.