Luca.

Hoofdstuk 62.

'Daar zit je dan.' zei Femke 'met een echt baby en een neppe.' ik begon te lachen, ik hield de baby vast, Femke en ik zaten buiten, ik zag meneer van Dijk de hele tijd naar buiten kijken. 'Femke.' zei ik 'hou me kind vast.' ik legde de baby in Femke haar armen en ging naar binnen. 'Meneer zeg niet dat u dit heeft bedacht.' zei ik 'oké dan zeg ik het niet.' zei hij, ik rolde met mijn ogen 'weet ze ook dat ik het ben?' vroeg ik 'op een gegeven moment ziet iedereen dat wel.' zei hij 'dat weet ik zelf ook wel.' zei ik en ik liep weer naar buiten.

'Geef me kind.' zei ik tegen Femke, ze legde de baby in mijn armen 'hoe noemen we haar?' vroeg ik, Femke haalde haar schouders op 'gewoon baby.' zei Femke 'ik ben slecht met namen.' ik begon te lachen, Max kwam aangelopen 'ik wist niet dat de baby er nu al is.' zei hij zachtjes in mijn oor, ik begon weer te lachen 'hier hou jij de baby maar vast.' zei ik tegen Max, hij pakte de baby pop en wist niet wat hij er mee moest doen. 'Je weet toch wel hoe je een baby moet vast houden?' vroeg Femke 'tuurlijk wel.' zei Max.

De bel ging weer, Femke pakte de baby, ik gaf Max een kus en ging naar mijn lokaal. 'Oke, als iedereen snel gaat zitten kunnen we verder.' zei een docent toen Femke en ik naar binnen liepen. 'We gaan beginnen met de houding van een baby.' 'ik heb hier echt geen zin in.' zei ik tegen Femke 'mevrouw, mogen Luca en ik niet in het boek werken?' vroeg Femke, de docent knikte. 'Luca, ik wil nog even met je praten.' zei de docent 'maar dat wil ik niet.' zei ik, ik kreeg een appje van Max 'hey lieverd, ik ben uit, sorry als ik niet reageer, ik moet werken, ik bel je wel als ik klaar ben, ik hou van je.' 'geef je telefoon maar.' zei de docent.

'Nee.' zei ik, ik pakte mijn telefoon en liep het lokaal uit 'Luca, waar ga je heen?' vroeg Femke gestrest 'weg hier.' zei ik. Ik gooide de deur van het lokaal dicht. 'Luca.' riep meneer van Dijk 'nee, ik moet weg hier.' zei ik 'kom even mee naar buiten.' zei hij, ik liep naar buiten omdat ik naar huis wil. 'Luca wacht even.' zei meneer van Dijk 'meneer, ik ben zwanger, ik ben niet ziek.' zei ik, ik liep naar mijn fiets en ging naar huis. 'Luca!' riep Grace, ik liep naar haar toe en gaf haar een knuffel 'je bent zwanger.' zei ze, ik knikte 'je bent nog wel jong hé?' zei ze 'iedereen vind dat maar ik kan het aan en ik kan echt geen abortus doen.' zei ik 'maar iedereen staat achter je toch?' ik knikte.

Volgende dag.

'Dus vandaag.' zei Femke, ik knikte, Max kwam aangelopen samen met Jens 'ik ben best bang.' zei ik tegen Max 'het komt echt goed.' zei hij, we gingen met zijn alle naar gym. Ik ging me omkleden 'Luuc, je krijgt echt al een buikje.' zei Femke 'je zag het toch gister al?' vroeg ik 'ja, maar nu valt het echt meer op.' zei Femke 'de vorige keer dat je zwanger was had je nog niet zo'n buikje.' ik keek naar me buik 'je hebt gelijk.' zei ik 'als je bent geweest moet je je me meteen bellen.' zei Femke, ik begon te lachen. Er kwamen andere meiden de kleedkamer binnen, Femke trok mijn T-shirt naar beneden.

We waren niet heel lang aan het gymmen en toen ging mijn wekker, het was kwart voor 10 'meneer, ik moet naar het ziekenhuis.' zei ik tegen de gymdocent 'Max moet ook mee.' zei ik, Max en ik gingen ons omkleden en gingen naar de verloskundigen. 'Hallo Luca.' zei de verloskundige, dit keer hadden Max en ik iemand anders 'ik ben Amanda.' zei ze 'eerst beginnen we met een paar vragen voor in de computer.' Max pakte mijn hand 'wanneer ben je voor het laatst ongesteld geweest?' vroeg ze 'ik heb echt geen idee.' zei ik 'ik moest 2 weken geleden ongesteld worden.' Amanda typt het in de computer.

Na een paar vragen gingen we een echo maken. 'Bij hoeveel weken kan je het geslacht zien?' vroeg Max 'ik wil niet weten wat het is.' zei ik snel, Amanda was even stil 'wat is er?' vroeg ik lichtelijk gestrest 'willen jullie wel weten hoeveel het er zijn?' vroeg ze 'hoeveel?' vroeg ik 'ja.' zei ze 'jullie krijgen er niet 1 maar 2.' zei ze, ik deed mijn handen voor mijn mond, Amanda liet Max en mij waar de baby's dan zouden zijn 'het is een eeneiige tweeling.' zei Amanda 'en dat is?' vroeg ik 'een eeneiige tweeling zijn of 2 meisjes of 2 jongens, ze lijken heel erg op elkaar.' zei ze 'ik heb een tweeling broer.' zei ik 'dan zijn jullie een twee-eeiige tweeling.' zei Amanda 'jullie mogen hier blijven of voortaan naar het ziekhuis voor echo's.' ik keek naar Max.

'Jullie hoeven niet nu te beslissen.' zei Amanda 'als jullie vragen hebben mogen jullie altijd bellen.' 'ben ik daarom al zo dik?' vroeg ik 'nou ja, dik niet maar je hebt al wel een mooi buikje.' zei ze 'en hoeveel weken is Luca ongeveer?' vroeg Max 'ik denk 5 of 6 weken.' zei Amanda 'ik maakt wel even een foto dan kunnen jullie die meenemen naar familie.' Max en ik gingen met de foto naar de oma van Max. 'Oma.' zei Max 'we moeten u iets vertellen.' zei ik 'een jaar geleden zei u dat u best op ons kind wilt passen.' Max zijn oma knikte.

'Wilt u ook op 2 kinderen passen?' vroeg ik, de oma van Max kreeg een brede glimlach op haar gezicht, Max gaf de foto aan zijn oma, ik deed mijn shirt een beetje omhoog, de oma van Max stond op en legde haar hand op mijn buik 'dus deze twee zitten hier in?' vroeg ze, Max en ik knikte, ik kreeg tranen in mijn ogen en de oma van Max ook. 'Weten jullie ouders het al?' Max en ik schudde onze hoofd 'ga het vertellen.' zei zijn oma 'we moeten eerst naar school.' zei ik 'hup ga.' zei zijn oma, Max en ik gingen naar school, achter op de fiets keek ik naar de foto en legde ik mijn hand op mijn buik. 'Niet te geloven dat ik 2 wonders in mijn buik heb.' zei ik.