Luca.

Hoofdstuk 37.

'Luca en Jens gaan jullie, jullie omkleden en klaar maken?' ik keek mijn moeder vragend aan, ik was net een half uur beneden 'ik wil naar de Ikea.' zei mijn moeder 'ik wil andere meubels.' ik begon te lachen 'papa vond dit altijd al lelijk.' zei Jens, ik begon te lachen, want ik kon me ook nog herinneren dat mijn vader het lelijk vond, maar hij zei niks omdat mijn moeder het had uitgekozen. "Ik moet er aan wennen." zei mijn vader altijd, als mijn moeder vroeg wat hij er van vond.

Gelukkig kon mijn moeder er ook wel om lachen. 'Welke kleur wou jullie vader altijd?' vroeg ze 'dat maakte hem niet uit zolang hij maar lekker zat.' zei ik, mijn moeder begon weer te lachen. Mijn ouders hebben mij en Jens altijd verteld dat we kunnen doen wat we willen, Jens en ik werden zo opgevoed, mijn ouders wilden gewoon dat we gelukkig waren. Jens en ik hadden altijd elkaar, alleen toen we begonnen te puberen was dat anders.

We hadden allebei een kort lontje en maakte veel ruzie, mijn vader wilde nooit dat er ruzie was. Jens en ik werden dan opgesloten in een kamer en moesten daar net zo lang blijven totdat het goed was, een heel gek idee maar het hielp wel.

We kwamen aan in de Ikea. 'Mam, ik wil een tweepersoons bed.' zei ik 'ja mam, ik ook. Straks komt Femke een keer slapen en dan moet ze op de grond.' zei Jens, ik begon te lachen. We kwamen eerst bij de banken. 'Ik wil een bank, met zo'n lig kant.' zei mijn moeder. Jens en ik plofte op alle banken. Bij elke bank zeiden we dat die lekker zat en dat we hem moesten nemen, maar mijn moeder had over elke bank wel een mening.

'Zijn jullie een setje?' vroeg een medewerker, ik begon te lachen 'nee.' zei Jens 'we zijn tweeling.' zei ik, de medewerker liet ons een paar banken zien. Ondertussen had mijn moeder ook al de keuze gemaakt. 'Ze worden naar u opgestuurd.' zei de medewerker. We liepen verder en kwamen bij de slaapkamer spullen. Ik en Jens hadden een bed uitgekozen en we gingen naar het restaurantje. We bestelde patat met gehaktballen en natuurlijk drinken.

Onderweg naar de kassa gingen we de spullen halen voor het bed van mij en Jens. 'Ze liggen daarboven.' zei ik, er waren allemaal stelasjes en ja daar lagen de onderdelen van het bed, maar ze lagen hoog dus Jens moest ze pakken.

We reden terug naar huis. 'Mam, kunnen we stoppen bij de mac?' vroeg ik, ik hoorde Jens lachen 'laat me.' zei ik lachend en inderdaad mijn moeder ging stoppen bij de Mac. We waren bijna thuis 'mam, kan Femke bij ons slapen?' vroeg Jens, mijn moeder knikte.

Jens had mijn bed in elkaar gezet en die van zichzelf, Femke heb mij geholpen op mijn bed op te maken, mijn moeder hielp Jens met zijn bed.

Volgende dag.

Ik werd wakker gemaakt door mijn moeder. 'Luca, ik moet je iets vertellen.' zei mijn moeder, ik ging meteen uit van het ergste 'ik en Jens hebben naar kittens gezocht.' zei ze, ik keek haar verbaasd aan. Mijn moeder hield niet zo van dieren, omdat Jens en ik er nog niet oud genoeg voor waren. 'Een-een kitten?' vroeg ik stotterend, mijn moeder knikte. 'Het is een mevrouw die haar kittens kwijt moest en ik wil ze graag.' zei mijn moeder 'het zijn 2 mannetjes, rood met wit, zwart en wit en een grijze, maar dat is een meisje.' ik gaf mijn moeder een knuffel 'ze zijn lang harig.' zei ze.

Ik ging me klaar maken. Femke kon niet mee omdat ze moest werken. Het was wel een stukje rijden. 'Mam, we moeten nog winkel.' zei ik 'ja, voor spullen.' zei Jens. Jens en ik doken de Action in omdat dat de eerste winkel was die we tegen kwamen. We hadden een reismandje gehaald, snoepjes, mandjes dat ze daar in kunnen liggen, etensbakjes, kleedje en allemaal speeltjes. Mijn moeder wilde niet dat ze iets te kort kwamen.

'Hallo, jullie komen voor de kittens toch?' vroeg de mevrouw, wij knikte, we stelde elkaar voor. We hadden nog niet afgesproken van welke kitten van wie zou worden, we moesten gewoon een klik met hun hebben en dat word dan of mijn kat of die van Jens. We kwamen de woonkamer binnen.

Ik voelde iets aan mijn veter trekken. Het was het grijze katje. 'Maar hallo kleintje.' zei ik, ik zakte door mijn knieën, ik zag het kleintje met grote ogen naar me kijken 'dit is het meisje.' zei ze, ik begon haar te aaien. 'Ze kunnen toch met zijn drieën in een reismandje?' vroeg mijn moeder 'dat kan makkelijk.' zei de mevrouw.

'Mam, die zwarte en ik hebben een klik.' zei Jens, de kittens hadden niet eens een reismandje nodig, ze waren zo rustig en ging op ons schoot liggen. De zwarte lag bij Jens en de grijze en de rode lagen op mijn schoot. 'We moeten namen hebben.' zei ik 'ik de zwarte, Luca de grijze en mama de rode?' stelde Jens voor, ik was het er mee eens, ze is zo lief en klein.

'Saar.' zei ik opeens 'Bink.' zei Jens 'Teun.' zei mijn moeder. Zo hadden we meteen een naam voor alle kittens, ik wist niet wat mijn moeder had, binnen 2 dagen hebben we een nieuw meubilair en 3 kittens. Teun en Bink gingen de hele kamer door, ze waren aan het stoeien, Saar daar in tegen ging rustig het huis verkennen.

Die avond ging ik naar bed. Ik had een zachte deken op mijn bed. Ik was nog even aan het appen met Femke en stuurde natuurlijk allemaal foto's van Saar, Bink en Teun. Ik ging slapen.

Volgende dag.

Ik werd wakker en zag Bink en Saar op mijn bed liggen slapen, het was zo lief. Het was vrijdag nog een weekendje en het was weer school. Ik ging douche en me klaar maken met alles, Femke en ik hadden gister afgesproken.