Luca.

Hoofdstuk 39.

Ik ging terug naar de woonkamer en zag dat Max aan het praten was. Ik ging naast Max zitten 'zo, heb jij nog broertjes of zusjes?' vroeg een tante van Max aan mij 'ik heb een tweeling broer en mijn moeder.' zei ik 'waar is je vader?' vroeg ze 'kon ie het niet aan?' vroeg er een oom, ik voelde de tranen in mijn ogen schieten 'nee, Leo die is dood.' zei Max boos en sloeg een arm om me heen, ik probeerde niet te huilen maar toen Max zijn arm om mijn heen legde liepen de tranen over mijn wangen.

Zijn oma pakte mijn hand, ik stond op terwijl de tranen van mijn wangen liepen. 'Melk helpt.' zei zijn oma, ik glimlachte 'hoelang is het geleden?' vroeg ze '3 maanden, denk ik.' zei ik 'hoe komt dat, meissie?' 'mijn vader had groen licht en toen reed er iemand anders met volle vaart door rood tegen mijn vader aan.' zei ik 'agh meissie toch.' zei ze, ik voelde een hand op mijn heup 'kom we gaan.' zei Max 'gaan je ouders al weg?' vroeg ik, hij schudde zijn hoofd 'ze hebben geen respect hier.' zei Max boos, ik zag zijn oma verbaasd naar Max kijken 'jij wel oma, maar Leo en zijn vrouw niet.' zei hij 'het is al goed hoor, jongen.' zei ze.

'Ik vond het leuk dat je er was.' zei zijn oma toen we weg gingen 'ik ook.' zei ik 'tot ziens.' zei zijn oma, ik lachte en zwaaide. 'Het spijt me super erg.' zei Max, ik haalde mijn schouders op 'hoezo zou jij sorry moeten zeggen, jij deed niks.' zei ik 'nee, maar de rest wel.' zei hij, ik gaf hem een kusje op zijn wang.

'Kom ik breng je thuis.' zei Max, hij zag dat ik het koud had, hij deed zijn jas uit en legde zijn jas over mijn schouder. We liepen hand in hand naar mijn huis. Toen we aankwamen bij mijn huis gingen Max en Jens nog chillen buiten, ik ging mijn make up eraf halen en ik ging slapen.

Volgende dag.

Ik voelde iets zachts tegen me gezicht aan liggen, ik deed voorzichtig mijn ogen open en zag dar Saar tegen me aanlag, ze lag gewoon half op mijn gezicht. Jens was alvast naar school omdat ik aan de late kant was. Ik gaf snel de katjes eten en ging ook naar school.

'Luca.' zei de docent 'nee meneer.' zei ik, ik ging gewoon zitten naast Femke. 'Waar waren we?' vroeg ik 'som 21.' zei ze. 'Is er iets?' vroeg Femke, ik schudde mijn hoofd 'je muziek staat zo hard.' zei ze 'wanneer vraag Max me nou?' vroeg ik aan Femke, Femke haalde haar schouders op 'wil je dat dan?' vroeg Femke 'ik weet het niet.' zei ik.

Je bent Max.

Jens en ik zaten ver weg bij de meiden met een reden. Ik wilde met Jens praten over Luca, Femke mocht het ook niet weten 'hoe zal ik Luca vragen?' vroeg ik aan Jens, hij haalde zijn schouders op 'vraag haar gewoon in haar gezicht.' zei Jens, ik schudde mijn hoofd 'tuurlijk vraag ik haar in haar gezicht.' zei ik 'maar speciaal.' Jens rolde met zijn ogen.

'Kom maar van het weekend bij me slapen.' zei Jens 'waarom?' vroeg ik 'kan je praten met Luca.' 'over wat?' vroeg ik 'relatie dingen, Femke en ik praten ook, ik zegt het je Max dat is sleutel.' 'De sleutel tot?' 'tot een goeie relatie.' zei Jens. Ik lachte.

Je bent Luca.

Het was donderdag, we hadden weinig lessen omdat docenten mee gingen met kinderen op kamp. 'Kom je het weekend bij me slapen?' vroeg ik aan Femke, Femke knikte 'kom we gaan even spullen pakken.' zei Femke, we gingen op de fiets naar haar huis.

'Luca, ik moet met je praten over Max.' zei Femke 'ik geloof in het lot en dat mensen voor elkaar gemaakt zijn, maar jij en Max zijn het bewijs er van.' 'Femke.' ik kon niet mijn zin afmaken of Femke praatte verder. 'Jullie vinden elkaar leuk, het spat ervan af, ik wacht op het moment dat hij je vraagt en die dag zal snel komen.' ik begon te lachen.

Ondertussen was Femke klaar en nam ze een grote weekend tas mee, toen we bij mijn huis kwamen gingen we meteen naar boven. Femke legde haar make up op mijn bureau. 'Is het goed dat ik naar Jens ga?' vroeg Femke, ik knikte.

Ik ging mijn bed op maken, Max kwam mijn kamer binnen. 'Luca, kan ik je spreken?' vroeg hij, ik knikte 'ga op je bed zitten.' zei hij, ineens klonk Max super serieus. 'Max, gaat het?' vroeg ik 'Luca, ik wil weten hoe het tussen ons zit.' zei hij 'ik vind het wel fijn hoe het nu is.' zei ik 'niemand weet wat we van elkaar zijn en wij weten het ook niet echt.' 'Luca, ik wil kunnen zeggen dat je van mij bent.' zei Max.

'Max, wat wil je nu zeggen?' vroeg ik 'ik vond het echt leuk de laatste dagen.' zei hij 'elke keer als we samen waren vond ik het leuk.' ik had geen idee waar dit gesprek heen ging, maar stiekem hoopte ik op iets. 'Luca, ik heb spijt, heel veel spijt.' zei Max. 'Ik wou het al vragen in de Efteling.' ik keek hem aan, hij liep naar de gang en pakte een bos bloemen.

'Luca, zou je alsjeblieft mijn vriendin willen zijn.' vroeg hij, ik keek hem lachend aan, ik zag in zijn ogen dat hij niet wist wat hij moest doen en dat maakt hem zo leuk.

Ik legde mijn handen om de middel van Max, zijn armen gingen om mijn nek, ik voelde zijn lippen om mijn wangen. 'Nu kom ik er pas achter.' zei Max 'waar achter?' vroeg ik 'je bent zo klein.' 'hou je mond.' zei ik 'het is schattig.' zei Max met een glimlach. 'Dus is dit een ja een nee?' vroeg Max.

Mensen, ja wat zal Luca antwoorden, het opslaan van al mijn verhalen gaat moeilijk, deze moest ik ook gewoon overnieuw schrijven. Maar hey, hij is er wel.

Veel lees plezier! <3