Luca.

Hoofdstuk 66.

Ik zuchtte, we liepen door de winkel en keken rond, Femke en ik hadden allebei ons rijbewijs alleen mijn familie wou liever niet dat ik weer ging rijden, want ik ben zwanger, ik heb geen idee vraag maar aan hun waarom dat zo is, maar oke. Femke pakte het boodschappenlijstje die ze van mijn moeder heeft gekregen. 'Het lijkt net een kassabon.' zei ik, Femke begon te lachen, we liepen naar de groenten afdeling 'wat moeten we hier?' vroeg ik 'je moeder wou deze groentes.' zei Femke terwijl ze naar het lijstje wees. 'Ik ga iets lekkers pakken.' zei ik 'ik heb honger.' ik liep naar de snoep afdeling, ik had geen idee wat ik moest pakken.

Een paar minuten later was ik klaar en liep ik terug naar het winkelwagentje 'gaan we naar de kassa?' vroeg Femke, ik knikte. Toen we bij de kassa kwamen zag ik Max 'kom, we gaan naar een andere kassa.' zei Femke, het voelde zo naar om Max te negeren, maar het was het beste voor onze alle 4 en met zijn vieren bedoel ik ook de baby's. 'Gaat alles goed met je?' vroeg Femke aan me toen we naar de auto liepen, ik schudde mijn hoofd 'ik heb pijn in mijn buik.' zei ik, Femke schoot meteen in de stress 'Fem, doe rustig, alles is goed.' zei ik, ik ging in de auto zitten terwijl Femke alle spullen in de auto ging leggen.

Je bent nu Max

Ik zag Femke en Luca in de winkel, natuurlijk kon ik verwachten dat ze naar een andere kassa gingen, dat is logisch, maar diep van binnen deed het me wel pijn, ik bleef steeds achter me kijken, maar het duurde niet lang en ze waren alweer weg. 'Wilt u de bon erbij?' vroeg ik aan de klant, ze schudde haar hoofd, ik zag in mijn ooghoeken iets bewegen, ik keek naar buiten, ik zag dat Femke in paniek was maar ik zag niet waarom, ik wou opstaan, maar toen ik dat wou doen was Femke alweer rustig. Toen ik klaar was liep ik naar huis. 'Ben thuis.' zei ik, het voelde niet alsof het uit was tussen Luca en mij, maar het voelde ook niet perfect, ik wou dat er niks aan de hand was, daarom ging ik bij haar weg, ik wou haar niet het idee geven dat er iets fout was.

'Wat is er, jongen?' vroeg mijn vader, ik schudde mijn hoofd 'vrouwen?' vroeg hij, ik knikte 'vertel op.' 'nee pap, dat hoeft niet.' zei ik 'tegen mij kan je het zeggen hoor.' zei hij 'ik ben niet de gene die flipt.' ik begon te lachen 'het is gewoon dat Luca vond dat we te vaak op elkaar lip zaten.' zei ik 'ze wilt afstand.' zei mijn vader 'dat meen je niet?' vroeg ik sarcastisch 'jongen luister, vrouwen zijn als ze zwanger zijn heel verschillend, ze weten niet wat ze willen.' zei mijn vader, ik rolde met mijn ogen 'ik hoopte dat je vader je dit advies later ging geven.' zei mijn moeder die binnen kwam lopen 'mam, u heeft nog steeds niet geaccepteerd dat ze zwanger is of wel?' vroeg ik, ik zag dat mijn moeder schrok van mijn vraag, ik pakte mijn werkshirt en ging naar boven, ik ging extra lang douche.

Je bent weer Luca.

Femke en ik plofte op de bank met 3 tassen aan kleren 'jullie hadden het nodig.' zei mijn moeder 'moet u niet u spullen pakken?' vroeg ik, mijn moeder knikte 'hoe laat is het?' vroeg Femke 'kwart over 6.' zei ik 'shit, ik moet naar huis.' zei Femke, ze pakte haar tas met kleren en ging weg. 'Als jij en Jens nou gaan koken kan ik mijn koffer pakken.' zei mijn moeder tegen mij 'wat moeten Luca en ik doen?' vroeg Jens toen hij naar beneden liep 'we moeten koken.' zei ik 'wat?' ik haalde mijn schouders op 'bloemkool, aardappels en een vleesje.' zei mijn moeder. Jens en ik gingen naar de keuken 'ik doe het vlees.' zei ik 'eerst moeten we toch de aardappelen schillen.' zei Jens. Toen het eten eindelijk klaar was ging ik de tafel dekken.

'Mam, wat moet u eigenlijk doen als u weg bent?' vroeg Jens ineens 'we moeten dan overleggen met de baas hoe het beter kan en wie er een idee heeft.' zei mijn moeder 'maar aangezien het in het buitenland is opgericht moeten we naar het buitenland.' 'bent u de enige die gaat?' vroeg ik, mijn moeder schudde haar hoofd 'ik en nog 2 andere.' zei ze, ik werd gebeld door Lieve 'wil je met mij naar de speeltuin niemand wilt.' vroeg ze 'ja hoor.' zei ik, ik ging samen met mijn moeder de deur uit. 'Hey Lieve.' zei ik 'hoi Luca.' zei ze terug. 'Hoezo wil je Max niet meer zien?' vroeg Lieve 'tuurlijk wil ik Max wel zien!' riep ik 'alleen we zagen elkaar te vaak en misschien kan dat zorgen voor ruzies.' zei ik 'zitten er serieus 2 baby's in je buik?' vroeg ze, ik knikte en liet de foto zien 'dit is de ene baby en dat is de andere baby.' zei ik.

Na een half uur werd het donkeren en ging ik weer naar huis, Jens lag op de bank te gamen 'wat speel je?' vroeg ik 'ken je toch niet.' zei hij 'leg het uit.' Jens gaf me de controller 'speel zelf maar mee.' zei hij 'we hebben een missie.' 'en ik moet zelf uitzoeken wat het is zeker?' Jens lachte en knikte, ik zuchtte. 'Jens, ik snap er niks van.' zei ik toen ik op een paar knopjes drukte 'ik ga slapen.' Jens begon te lachen, ik legde de controller weg en ging naar bed. 'Hey mama Saar.' zei ik toen Saar met me mee liep. Ik was moe, het duurt ook niet lang en ik lag te slapen.

Volgende dag.

Ik werd wakker door mijn wekker, ik ging mijn nieuwe kleren aantrekken en deed mijn make up, Femke FaceTimede mij toen ik bezig was met mijn make up 'dus hoe ga je dat doen met Max?' vroeg ze 'ik heb hem gemist.' zei ik 'niet huilen, je bent bezig met je foundation.' zei Femke 'maar ik zei toch dat het goed was op even te rustig?' ik knikte 'het was ook geen verplichting maar het hielp wel.' zei ik 'ik zie je op school, Luuc.' zei Femke 'en kom niet te laat.' 'zal het proberen.' zei ik. Ik stapte op tijd op de fiets, Jens fietste naast me 'je gaat hem toch niet negeren?' vroeg hij, ik schudde mijn hoofd 'juist niet.' zei ik, toen ik mijn fiets op slot deed zag ik Max lopen.