Luca.

Hoofdstuk 76.

Max en ik gingen naar huis 'ik vond het leuk, Luca.' zei de oma van Max 'ik ook.' zei ik met een lach 'ik kom gauw nog een keer.' zei ik, de oma van Max lachte en ging naar binnen. 'Gaan we naar huis?' vroeg hij 'wacht even.' zei ik, ik belde me moeder 'dus we moeten nog naar de winkel?' vroeg ik, mijn moeder noemde dingen op 'mam, ik kan dat allemaal niet onthouden.' 'ik hoor het al.' zei Max, Max draaide de auto en ging naar de winkel. 'Ik weet alleen dat we kattenvoer nodig hebben.' zei ik 'ik wil een knuffel.' Max sloeg zijn armen om me heen, ik wou super graag auto rijden, ik pakte de auto sleutels uit zijn jas, ik dacht dat Max het wel zou merken, maar gelukkig merkte hij het niet. 'We moeten nog iets lekkers pakken.' zei ik, Max en ik liepen er naar toe. Er stond een jongen die Max kende 'hey Max!' riep hij, ik hoorde Max zuchten, ik had mijn trui weer aan hoor jongens alleen hij was strak rond mijn buik.

'Jullie hebben niet stil gezeten.' zei hij, ik deed mijn hand voor mijn mond en probeerde niet te lachen, ik keek naar Max, ik zag dat hij het echt niet leuk vond, ik deed mijn trui omhoog zodat je mijn buik zag 'het zijn er 2.' zei ik '2 meisjes.' de jongen keek naar Max 'ja, hij is de vader.' zei ik 'en hij is al 2 jaar bij me.' ik deed mijn trui naar beneden 'want kijk, hij wilt dat zijn kinderen hem kennen en daarom blijft ie bij me en omdat hij van me houdt natuurlijk.' zei ik 'hij zou never ever willen dat ik me alleen voel en als hij werkt belt hij me elke keer op.' zei ik 'dat doet ie goed.' zei hij 'maar wij moeten verder er moet nog eten worden gehaald.' de jongen ging weg 'hij werd er stil van.' zei ik lachend, Max trok me naar hem toe en gaf me een knuffel 'als Lotte en Mila er zijn er ze lijken op jou, ben ik de gelukkigste man op de wereld, maar als ze op mij lijken ben ik ook gelukkig hoor.' zei Max lachend.

Max en ik gingen naar de auto 'wacht, ik moet even de auto sleutels zoeken.' zei Max 'zullen we deze gebruiken?' vroeg ik, Max lachte 'hoe kom je daar nou weer aan?' vroeg hij 'die pakte ik uit je jaszak toen je me een knuffel gaf.' zei ik 'mag ik de auto sleutel?' vroeg Max, ik schudde mijn hoofd 'ik ga rijden.' zei ik 'ik snap niet waarom ik niet mag rijden.' ik deed de auto open en legde de spullen samen met Max in de auto 'Luca, geef me de sleutels.' zei Max weer 'ik meen het.' zei hij 'waarom mag ik niet rijden, denk je nou echt dat ik de mensen van wie ik het meest hou in gevaar wil brengen?' Max zei niks.

'ik wil anders wel gaan lopen.' zei ik 'Luca.' zei Max 'Max, ik heb mijn rijbewijs gehaald.' zei ik, Max legde zijn vinger op mijn mond 'je mag rijden.' zei hij 'je mocht al rijden toen je zei dat je mensen van wie je het meest houdt niet in gevaar wil brengen.' ik lachte en ging achter het stuur zitten, ik deed mijn gordel om 'oke en wat moet ik nu doen?' vroeg ik aan Max 'Luca!' riep Max 'nee grapje.' zei ik, ik startte de auto en reed naar huis.

'Stop politie?' vroeg ik, Max keek achterom, ik begon super hard te lachen 'was een grapje.' zei ik lachend 'Luca, je moet je concentreren op de weg.' zei Max 'misschien mag ik daarom niet rijden.' zei ik lachend, Max lachte en knikte 'ik denk het ook.' zei hij, we kwamen thuis, ik parkeerde de auto, mijn moeder stond voor het raam te kijken 'daar kan ik echt niet tegen.' zei ik 'tegen wat?' vroeg Max 'dat mijn moeder zo naar me kijkt.' zei ik 'Max, ik wel dat je eerlijk bent ja?' Max knikte 'voelde je je veilig?' vroeg ik 'ja.' zei hij, ik glimlachte. We liepen met de spullen naar binnen, mijn moeder ging ze opruimen, Max en ik plofte op de bank. Ik lag met me hoofd op de schoot van Max, ik keek naar boven en keek naar de kin van Max.

'Weet je wat grappig is?' vroeg ik, Max keek naar mij en haalde zijn schouders op 'jij.' zei ik lachend, Max ging me kietelen 'Max!' riep ik, ik moest zo hard lachen, ik had ook geen kracht om iets terug te doen en geloof me, zwanger of niet Max deed niet voorzichtig met me, naja hij deed wel voorzichtig maar ik merkte niks. 'Ik kom niet meer bij.' zei ik toen Max klaar was met kietelen, ik ging op Max zijn schoot zitten 'en wat wil je nu, dikkie?' vroeg Max, ik begon super hard te lachen 'ik dikkie?' vroeg ik, Max knikte 'kijk naar me buik en zeg het nog eens.' zei ik, ik deed mijn trui weer omhoog, Max pakte mijn buik en zei 'jullie zijn mooi hoor, meisjes.' ik begon te lachen.

Na het eten gingen Max en ik naar boven. We gingen kijken op zo'n moeder site 'bij 16 weken kan de baby je horen, hij leert dan je stem te herkennen.' zei Max, ik lachte 'en over een paar weken voel je ze schoppen.' zei hij lachend 'je kan lachen maar ik kom ook al 15 tot 18 kilo aan.' zei ik, Max begon nog harder te lachen 'dan kan je me rollen.' zei ik boos 'lieverd, je moet niet boos worden.' zei Max 'het maakt mij echt niet uit hoe je eruit ziet.' Max pakte mijn hand 'je bent mooi, met of zonder make up, dik of dun, ik hou van je.' zei Max, ik glimlachte en gaf hem een kus. Ik viel tegen Max aan in slaap, ik voelde dat Max opstond, hij haalde make up doekjes over mijn gezicht 'Max.' zei ik 'Luuc, doe je ogen dicht, ik haal je make up er wel vanaf.' zei hij 'vertel me eens een verhaaltje.' zei ik 'ik ben slecht in verhalen.' 'probeer.' zei ik 'er was eens een meisje, die de hele wereld aan kon, niemand geloofde haar toen ze zei dat ze het echt kon, maar ze bleef in zich zelf geloven.' de rest van het verhaal weet ik niet, ik was toen in slaap gevallen.