Luca.

Hoofdstuk 81.

5 weken later.

Ik ben 24 weken zwanger. Ik werd wakker, weer te laat maar ik was blij, ik werd wakker door één van de meiden, ze had de hik, niet dat ik daar echt wakker van werd, maar dat gaf me wel de motivatie om uit me bed te gaan, ik zag en voelde mijn buik bewegen, ik deed snel een beetje make up op, vandaag was typisch weer zo'n zwarte maandag, de zon scheen niet. Ik stapte de auto in, we hebben 2 auto's, 1 voor me moeder en 1 voor Jens en mij, dit keer had Jens gelukkig de fiets gepakt. Ik liep over school en werd gebeld door Femke 'waar ben jij?' vroeg ze 'op het schoolplein.' zei ik 'mooi.' zei ze 'want je kan me echt niet alleen laten nu.' ik lachte 'Max moet je trouwens iets vertellen.' zei ze, ik liep nog sneller de school in omdat ik het natuurlijk wil weten.

Max kwam op me aflopen 'ik heb een 10.' zei hij, ik sloeg mijn armen om hem heen en gaf hem een dikke knuffel 'jongens geef even door dat we straks de piepjes test hebben.' zei de gymdocent die langs liep, ik zuchtte en toen realiseerde ik me dat ik niet zo lang kon lopen dus stel je voor rennen. 'Femke, we hebben zo piepjes test.' zei ik, Femke en Jens zuchtte 'en wat vond je van zijn nieuws?' vroeg Femke 'ik ben hartstikke blij.' zei ik 'alleen ik dacht dat het nieuws erger was.' Femke lachte, Jens was stil, ik zag dat hij aan het nadenken was 'en hoe ga jij dat doen met de piepjes test?' vroeg Jens, ik haalde mijn schouders op 'het moet wel kunnen toch?' vroeg ik 'Luca, lieverd, je hebt twee meiden in je buik.' zei Max 'dus je moet voor 3 mensen rennen.' we hadden nog één uurtje en dan hadden we gym.

We mochten eerder de les, we gingen lopend naar gym omdat het te dicht bij was om met een auto te gaan. 'Meneer.' zei ik 'ik kan niet de piepjes test doen.' hij keek me vragend aan, Max legde zijn hand op mijn buik 'oh ja.' zei de docent 'dan mag jij bij houden tot hoe ver iedereen komt.' ik ging zitten en kreeg de laptop op mijn schoot, naja, ik legde hem naast me neer omdat ik natuurlijk niet meer zoveel schoot heb, omdat mijn buik in de weg zit. De klas werd verdeelt in 3 groepen, want anders moest ik op veel kinderen te gelijk letten. Femke ging naast me zitten 'moet jij niet rennen?' vroeg ik, ze schudde haar hoofd 'volgende groep.' zei ze, ik ging kijken naar de kinderen die aan het rennen waren, toen die kinderen klaar waren ging de volgende groep, Femke, Jens en Max stonden al klaar, Max en Jens hebben een goeie conditie.

'Ik word niet eens aangemoedigd.' zei Femke hijgend 'hup Femke, je bent bij trap 6!' riep ik 'we gaan voor de 10!' Femke lachte, ik zag Max en Jens praten terwijl ze aan het rennen waren 'ik kan niet meer.' zei Femke toen ze de stem hoorde dat ze bij trap 7 was, ik vulde in dat ze bij trap 7 was gestopt. Een paar minuten later stopte Jens en Max met rennen 'dit had ik al verwacht.' zei Femke lachend 'ze waren net de hele tijd aan het praten en hoorde een paar keer trap 10 voorbij komen.' ik lacht en ging naar Max toen, ik gaf hem een kus 'afgesproken hé?' vroeg ik 'Femke werd aangemoedigd door 3 meiden.' zei hij 'en we moeten dit verbeteren, dus ik pas op.' ik lachte 'hopelijk doet ie dat nog binnen 16 weken.' Femke lachte 'je bent echt een lui monster.' zei ze.

Na school gingen Max en ik naar de oma van Max, omdat we daar een week niet waren geweest, we gingen eerst nog langs huis, omdat ik even andere kleren aan wou, mijn broek zat niet lekker en trok een ander shirt aan, gewoon omdat het kan. 'Leuk dat jullie er zijn.' zei oma 'Max, wil je even die vaas pakken?' Max lachte en ging de vaas pakken 'waar bleven jullie eigenlijk?' vroeg ze 'we kregen spullen binnen.' zei ik 'en Max moest die even in elkaar zetten.' 'je hebt helemaal gelijk hoor kind.' zei ze, ik lachte en ging op de bank zitten 'je buik is erg gegroeid.' zei ze 'valt mee.' zei Max 'ik wil een foto.' zei ze 'moet dat?' vroeg ik 'ik zit in mijn pyjama broek.' 'zo ben je niet maar school gegaan toch?' vroeg ze, ik schudde mijn hoofd 'we zijn net langs huis geweest.' zei Max, boy kwam naast me zitten, oma deed mijn shirt omhoog zodat je pijn blote buik zag. Ik geef toe de foto is erg leuk geworden, hier beneden te zien. We gingen een klein spelletje spelen met de oma van Max, er was niet echt een winnaar, we konden het spelletje namelijk niet afmaken, ik werd gebeld door mijn moeder dat het eten klaar was.

Volgende dag.

'Het is pas dinsdag.' zei ik toen ik mijn wekker uit deed, ik hoorde een verdwaald lachje 'daar mag je niet om lachen.' zei ik, Max keek me vragend aan 'één van de meiden schopte.' zei ik, Max deed mijn shirt omhoog en ging tegen mijn buik praten 'hallo meiden, hier is papa.' zei hij 'als jullie bij papa en mama zijn moeten jullie ook vaak om mama gaan lachen.' ik begon te lachen 'maar ze is wel heel lief.' 'slijmbal.' zei ik, Max gaf me een kus 'ik heb echt geen zin ik vandaag.' zei ik 'hoezo niet?' vroeg Max 'ik heb pijn aan mijn benen.' zei ik 'wil je thuis blijven?' vroeg hij 'hoe wil je me anders meenemen?' vroeg ik lachend 'in een rolstoel?' Max knikte 'jou wel.' ik zag het wel zitten in een rolstoel naar school, maar wat moeten al die mensen dan wel niet denken, Max lachte en gaf me een kus 'ga je je klaar maken of moet ik je ziek melden?' vroeg hij.

De foto!