Luca.

Hoofdstuk 6.

Ik ben terugg <3

Ik werd wakker met een brok in mijn keel 'vandaag word papa begraven.' zei ik, mijn deur ging open 'ja.' zei Jens met zijn warrige haar, ik knikte en gooide mijn deken over mijn hoofd, ik hoorde mijn deur dicht gaan. Ik stond op en liep naar mijn kleding kast. Mijn moeder, broer en ik deden de trui aan met het geboortejaar van mijn vader, en ik deed me zwarte broek met gaten aan. Niet echt iets voor een begrafenis maar me moeder wilde dat het niet echt leek alsof dat het was, we mochten ons gewoon kleden maar wel zwart.

Ik stapte onder een lange douche. Toen ik klaar was ging ik mijn make up doen, krulde mijn haar een beetje en deed het in een hoge staart.

'Ben je er klaar voor?' vroeg mijn moeder toen ik de trap af kwam lopen. Ik knikte rustig. Ik ging zitten en ik schonk wat drinken in. 'Mam, ik weet niet of ik het wel kan.' zei Jens, ik keek hem rustig aan 'kom op, jongen.' zei mijn moeder. Na een tijdje hoorde we een toeter. De auto ging door de straat. Mijn moeder, Jens en ik liepen voor de lijkenwagen, alle buren stonden voor hun tuin te kijken.

Jens keek ze boos aan 'dat is uit respect.' zei mijn moeder zachtjes, ik keek om me heen en ik zag zelfs onze hele oude buurvrouw staan, mijn vader hielp haar altijd met haar tuin. Ik keek naar voren, de tranen liepen over mijn wangen, de familie reed achter ons.

We gingen naar de begraafplaats.

Toen mijn moeder klaar was met een toespraak gingen Jens en ik. 'Mijn vader is een goeie man, hij hield het graag schoon in huis en zorgde dat er geen ruzie was.' zei ik 'hij was echt het zonnetje in huis, wanneer mijn moeder op haar werk of in haar werkkamertje zat, kon hij allebei zijn, moeder en vader.' zei Jens 'hij hielp ons met het huiswerk.' 'en meiden.' voegde Jens eraan toe, iedereen begon te lachen 'papa?' huilde ik 'ik weet dat u er nog bent, daar ergens, maar u bent sowieso in mijn hart, in het hart van ons allemaal.' Jens sloeg een arm om me een en legde mijn hoofd op zijn schouder.

Ze lieten mijn vader rustig in de grond zakken. Iedereen begon te huilen maar dat is denk ik wel logisch, het was klein maar toch ook weer groot. Na de begrafenis gingen we naar een kamer, er stond eten en er was ook drinken. We konden dan praten en tot rust komen.

'Je bent wel erg veranderd.' zei de buurvrouw 'ik zie je vaak langs fietsen en ik zie je elke dag ietsjes blijer worden.' ik begon te lachen 'maar ik zie het ook wanneer je je vader echt mis.' zei ze met een knipoog.

Jens kwam er bij staan 'mevrouw, u moet gewoon even bellen of anders aankloppen dan komt Luca, ik of mijn moeder even de plantjes doen of iets anders waarmee we u kunnen helpen.' zei Jens, dat was echt zo lief van hem. Ik zag de mevrouw heel lief lachen en ze liep weg.

Ik liep naar de zus van mijn vader, mijn tante. Ze was in tranen, mijn vader vond haar niet echt leuk, ze deed heel gemeen tegen Jens en mij toen we kinderen waren. 'Gaat het wel?' vroeg ik aan haar terwijl ik mijn hand op haar schouder legde 'me kleine broertje.' zei ze huilend 'mijn kleine broertje, dat ik dit moet meemaken en dan ook nog met míjn kleine broertje.' zei ze, ik rolde met mijn ogen en zag Jens stiekem lachen.

Na de begrafenis gingen we weer naar huis. Ik stapte onder de douche en alles wat er nog op mijn gezicht zat hield ik er meteen vanaf. Ik deed mijn natte haar in een knot en deed mijn Nike pak aan.

Ik plofte op mijn bed neer, hij is tweepersoons, ik startte Netflix op Walk Of Shame keek ik. Het moment dat zij bij de achterbuurt kwam ging de deurbel. Ik deed even mijn film op pauze en hoorde wel een paar stemmen maar geen bekende dus ik deed mijn film weer aan.

Ineens kwam Femke mijn kamer binnen stormen 'hey lekkerding.' zei Femke lachend, ik keek naar mijn kleren en begon te lachen 'het is 4 uur ga je niet mee uit?' vroeg ze, ik schudde mijn hoofd 'ohja sorry Luuc, ik was het vergeten.' zei Femke lief 'hoe was het?' Femke ging naast me liggen.

Ik vertelde Femke hoe het allemaal ging en wat er gebeurde.

'Zal ik bij je blijven?' vroeg Femke, ik keek haar aan en knikte 'dan moet ik wel even vragen of mijn moeder komt met me spullen.' ik lachte en ze liep naar de gang 'mam, Femke blijft slapen is dat oke?' 'ja, is goed lieverd.' hoorde ik haar zeggen. Ik plofte op mijn bed neer en ging de film verder bekijken.

'Het mag, ik ging haar stap voor stap uitleggen wat ik mee wilde.' zei Femke, ik lachte, Femke ging heel mijn kamer af 'wil je niet anders een mooi tafeltje met allemaal spullen van je vader?' vroeg Femke, ik deed mijn film op pauze en keek haar blij aan 'ja, maar ik ben niet zo creatief.' zei ik, Femke lachte 'we moeten alleen even wachten op mijn laptop, ik heb allemaal apps om iets leuks te creëren.' zei Femke en ze ging door mijn make up zoeken.

Jens kwam mijn kamer binnen 'meiden beneden is pizza.' zei hij, hij gaf een knipoog naar Femke en Femke lachte naar Jens.

'Je kan ook vannacht naar hem.' zei ik 'ik wil geen seks.' zei ze 'hoeft ook niet, gewoon praten toch?' Femke lachte en knikte.

Femke en ik gingen eten. Na het eten ging mijn moeder naar boven gegaan, de rest van de avond heb ik haar niet gezien. Beter dat ze slaapt dan drinkt.

'Luca?' vroeg Femke ineens die naast me lag 'ja?' 'ik denk dat ik je broer leuk vind.' zei ze zachtjes 'dat is leuk toch?' vroeg ik 'maar niet dat je mij gebruikt om bij hem te zijn.' zei ik, ze schudde wilt haar hoofd 'nee, nee.' zei ze snel, ik lachte zachtjes en we gingen slapen.