Luca.

Hoofdstuk 47.

Mijn moeder kwam laat thuis. 'Luca.' zei mijn moeder 'ja?' vroeg ik 'ga even zitten.' zei mijn moeder, Max kwam er ook bij zitten. Jens en Femke gingen naar boven om ons wat privé te geven. 'Luca.' zei mijn moeder 'je houdt het of je laat het weg halen.' zei mijn moeder 'ja mam, dat snap ik ook wel.' zei ik 'als je het houd zijn er gevolgen want dan moet je een kind opvoeden.' zei mijn moeder 'maar als je het weg laat halen, blijft dat de hele tijd in je hoofd rond gaan.' 'hoe bedoelt u?' vroeg Max, Max had mijn hand vast en zat dicht naast me 'hoe oud hij of zij nu zal zijn en over 4 jaar.' zei mijn moeder. Met die vraag ging ik naar bed, zal ik het houden en dan veranderd mijn leven of moet ik het weg laten halen en er dan elke keer aan terug denken.

Volgende ochtend.

'Luca, je hebt om 1 uur een afspraak voor een echo.' zei mijn moeder, ik keek op de klok, het was 10 uur 'is goed, mam.' zei ik. Ik ging rustig eten was ik rammelde. Max kwam naar beneden 'we moeten om 1 uur weg voor de echo.' zei ik tegen hem 'ik ga mee.' zei hij, ik wil wel zwanger zijn, tuurlijk heel graag zelf, maar nu is denk ik niet het juiste moment dacht ik bij mezelf. Max en ik gingen naar de verloskundige, we zaten in de wachtkamer, ik zag vrouwen die hoog zwanger waren. Ik kon me niet in houden en ging naar één van die vrouwen toe.

'Hoe is het nou om zwanger te zijn?' vroeg ik 'het is geweldig.' zei ze 'soms niet, maar je krijgt er zo veel mooie gingen voor terug.' 'hoe lang bent u nu zwanger?' '8 maanden.' zei ze 'ik ben Luca.' zei ik 'ik ben Emily.' zei ze 'Luca, hoe oud ben je eigenlijk?' vroeg ze '17.' zei ik, ze keek me geschrokken aan 'en dat is de vader.' zei ik terwijl ik naar Max wijste 'en hij is 18.' voegde ik eraan toe. 'Hoelang weet je al dat je zwanger ben?' vroeg ze 'sinds gister.' zei ik 'ik weet alleen nog niet of ik het wil houden.' 'Luca, ik weet dat je dit niet van een vreemde wilt horen maar ik zou het houden.' zei Emily.

'Je vind wel een weg als de baby er eenmaal is.' zei ze 'maar tuurlijk als je het weg laat halen gaat het leven door.' 'ik ben bang dat ik en mijn vriendje geen tijd meer over houden voor elkaar.' zei ik 'dat hou je wel, dat weet ik zeker.' zei ze 'het kind opvoeden doe je samen.' 'dit is niet u eerste kind hé?' vroeg ik, ze schudde haar hoofd 'mijn tweede.' zei ze. 'Mevrouw Kuijper.' zei er een mevrouw, ik zei gedag tegen Emily en ging met Max naar binnen 'hallo, ik ben Sandra.' zei de mevrouw 'ik ben Max.' zei Max 'ik ben Luca.' zei ik.

'Dus hoelang weet je al dat je zwanger bent?' vroeg Sandra 'sinds gister.' zei ik 'en hoeveel weken geleden begon het overgeven?' ik zat even na te denken '2 of 3 weken voor kerst.' zei ik 'dat is 2 maanden terug.' zei ze, ik knikte, ze schreef een paar dingen op. 'Nou dan gaan we kijken.' zei ze, ik ging op de stoel liggen en deed mijn shirt omhoog. 'Tot nu toe zit het er goed uit.' zei Sandra, ze wees aan waar de baby lag, Max pakte mijn hand en glimlachte.

We hadden een afspraak gemaakt voor over 4 weken, geen idee of dat hoort maar we deden het over 4 weken.

Maandag.

'En Luca?' vroeg Femke 'ja, alles zag er goed uit, moet over 4 weken terug.' zei ik 'dat is mooi.' zei Femke 'kan je zeggen tegen de docent dat ik bij meneer van Dijk ben?' vroeg ik aan Femke 'ja tuurlijk, ga je het hem vertellen?' vroeg ze, ik knikte. Ik ging naar meneer van Dijk 'meneer kan ik even met u praten onder 4 ogen?' vroeg ik, meneer van Dijk knikte, hij stuurde alle kinderen naar de kantine. 'Uh meneer, een paar weken voor de kerst werd ik ziek dacht ik.' zei ik 'ik bleef spugen en kon niks binnen houden.' ik zag meneer van Dijk geïnteresseerd naar me kijken 'donderdag hadden Femke en ik een zwangerschap test gehaald.' zei ik 'ik ben zwanger.' ik zag dat meneer van Dijk even aan het nadenken was 'ben je zwanger van Max?' vroeg hij, ik knikte.

'Ik ben vrijdag naar de verloskundige geweest en het zag er goed uit.' zei ik 'dat is mooi, hoelang ben je al zwanger?' vroeg hij '2 maanden.' zei ik. Ik ging weer terug naar mijn les.

4 weken later.

De ochtend dat ik naar de verloskundige ging had ik pijn mijn buik, ik ging naar de wc, ik zag heel veel bloed in de wc, ik schrok daar zo van dat ik begon te gillen. 'Mama!' riep ik, mijn moeder kwam naar me toe 'Luca..' zei mijn moeder 'dit was je baby.' zei mijn moeder rustig, ik stortte in elkaar en begon heel hard te huilen.

Ik zat in de auto als een zielig hoopje, Jens had Max gebeld en vertelde alles. Ik voelde me zo zielig, ik was aan de beurt, mijn moeder vertelde wat er allemaal is gebeurt omdat ik er simpel weg niet over kon praten. 'Het gebeurt vaak dat je eerste zwangerschap mislukt.' zei Sandra, ze zei nog veel meer dingen, ze wilde kijken of alles er nog goed uit zag. Ik lag met mijn benen open, ik voelde me super ongemakkelijk. Max keek mij alleen maar naar mijn ogen.

Toen ik thuis was lag ik als een hoopje op de bank, Femke kwam, toen zij mij een knuffel gaf begon ik heel hard te huilen 'Femke, ik was er klaar voor.' zei ik 'ik wilde het opvoeden met Max.' 'ik snap het, meissie.' zei Femke, Femke kwam bij me liggen op de bank. Max en Jens waren in de keuken. Femke en ik vielen in slaap op de bank.

Sorry dat het zo snel achter elkaar gebeurt, maar je weet nooit wat de toekomst brengt, ik weet dat de meeste van jullie net zo blij waren dat ze zwanger was, en het spijt me!! maar het komt goed..