Luca.

Hoofdstuk 55.

Ik liep door de gangen en zag dat Max naar me toe kwam 'wat doe jij hier, jij hoort in je les te zitten.' zei ik 'en jij hoort in het kantoor van meneer Smit te zitten.' zei Max 'ja, we waren al klaar.' zei ik 'ik wilde nu weer naar de les gaan.' 'Luca, je bent daar weggestuurd, wist je nog?' zei hij 'ohja.' zei ik 'dat was ik vergeten.' 'alles goed?' vroeg Max, ik knikte 'ja, wat zou er moeten zijn dan?' vroeg ik "misschien lag het wel aan mij en deed mijn moeder en meneer Smit niet eens raar, maar zag ik dat gewoon zo." dacht ik bij mezelf, ik besloot om dat hele gebeuren te vergeten en me er niet meer mee bezig te houden.

'Geen idee.' zei Max 'maar ik wilde het gewoon even zeker weten.' ik gaf Max een kus 'er is niks, lieverd.' zei ik, ik zag aan zijn gezicht dat hij het er niet mee eens was 'gaan we naar buiten?' vroeg ik, hij knikte. We gingen bij een paar vrienden te staan van hem, alleen hun rookte. Ik heb mijn vader belooft om zelf nooit te roken. 'Wil je ook een sigaretje?' vroeg een vriend, ik schudde mijn hoofd 'saai hoor.' zei de jongen, ik liet de hand van Max los en liep naar binnen.

Je bent nu even Max.

Ik zag Luca weglopen, ik wist niet of ik achter haar aanlopen of hier moest blijven wachten. Ik ging achter Luca aan. 'Heeft u Luca gezien?' vroeg ik aan en docent die langsliep, hij schudde zijn hoofd 'Luuc!' riep ik, ik liep richting de meiden wc, Luca kwam er net uitlopen 'Luca, neem ze niet te serieus.' zei ik 'nee, doe ik ook niet, maar voordat alles mis ging liep ik weg.' zei Luca, ik gaf Luca een kusje, ik bracht haar naar het zorg lokaal omdat ik wist dat zij niet zelf zou gaan 'ga jij ook naar je les?' vroeg Luca, ik knikte. Toen Luca de deur dicht deed ging ik naar mijn kluisje. Ik wilde niet naar techniek, ik wilde iets romantisch maken voor mij en Luca.

Toen ik thuis kwam ging ik meteen naar mijn kamer, ik legde een paar kaarsjes op de grond neer en ik had een paar rozen gekocht. 'Luca!' zei ik toen ik haar belde 'kom alsjeblieft naar mijn huis.' 'hoezo ben je thuis?' vroeg Luca 'kom alsjeblieft.' zei ik weer en ik hing de telefoon op. Een paar minuten later ging hoorde ik iemand kloppen op het raam. 'Max, wat is er?' vroeg Luca gestresst.

Je bent nu weer Luca.

Max zei niks en deed iets voor me ogen, ik kon niks meer zien 'Max, wat is er en waarom doe je dit?' vroeg ik 'ik ga je vraag beantwoorden.' zei Max 'we gaan de trap op.' ik probeerde voorzichtig de trap op te klimmen. 'Het gaat goed.' hoorde ik Max zeggen 'blijf hier wachten.' zei Max 'Max, wat gebeurt er?' vroeg ik, ik hoorde niks, ik ging met me handen op me heen voelen maar ik voelde Max ook niet meer staan. 'Max!' riep ik 'ja.' zei Max 'waar ben je?' vroeg ik, ik voelde zijn handen om me heen. Max haalde de blinddoek van mijn gezicht. 'Tada!' zei Max, ik moest lachen en keek zijn kamer in. ik zag overal roze blaadjes en een kaarsje 'kijk wat daar staat.' zei Max.

Er stond I <3 YOU in een stuk hout geschreven 'jij wilde weten of je goed genoeg voor me was.' zei Max 'en ik wil je even zeggen dat je echt veel voor me betekent.' de tranen liepen over mijn wangen, ik sloeg mijn armen om Max heen 'blijf je slapen?' vroeg Max terwijl hij mijn tranen weg veegde, ik knikte.

Volgende dag.

Ik kwam terug vanuit school, ik deed de voordeur open en hoorde ik stemmen, mijn moeder was aan het bellen met haar zus, mijn tante, over gerechten. 'Mam, wat ga je maken?' vroeg ik terwijl ik in de koelkast keek 'Luca nu niet.' zei mijn moeder 'maar mam.' zei ik 'nee Luca.' ik pakte wat uit de koelkast en ging naar boven, ik lag op mijn bed te staren naar het plafon, ik lag na te denken "hoe zou het nu zijn als mijn vader nog leefde en hoe zou het zijn als ik wel een baby had?" als die vragen spookte door mijn hoofd, maar het waren vragen zonder een antwoord.

"Hoe zou het zijn als ik nu wel een baby had?" vroeg ik me zelf opeens af "dan lag ik hier nu niet alleen." het leek me zo'n mooi idee, dat ik hier nu zou liggen met een baby, nou ja niet echt dan zou ik nog zwanger zijn, ik hoofde geklop op mijn deur 'ga weg!' riep ik 'Luca.' hoorde ik weer 'nee!' voorzichtig ging mijn deur open 'Luuc.' zei Max, ik sprong op en rende naar hem toe 'deze knuffel had ik nodig.' zei ik, ik voelde dat Max mij iets meer tegen hem aanduwde.

'Wat was je eigenlijk aan het doen?' vroeg Max 'wat als we het kindje wel hadden gehad en wat als mijn vader nog leefde.' zei ik 'als het kindje er nu was, lagen jullie met zijn tweeën hier om te kijken hoe ik aan het stuntelen ben.' zei Max, ik begon te lachen 'en als jou vader nog leefde was hij blij.' zei hij 'ja, maar ik ben me anders gaan kleden door de dood van mijn vader.' zei ik 'zou je me dan ook leuk hebben gevonden?' Max haalde zijn schouders 'ik vind je niet leuk om wat je draag, eigenlijk wel.' zei Max, ik had hem een stoot 'het gaat erom hoe je bent en je bent geweldig.' zei hij en hij gaf me een kusje op mijn hoofd.

'Eten!' riep mijn moeder naar boven. Max, Femke, Jens en ik ging naar beneden. Ik denk dat mijn moeder wel een paar gangen menu gemaakt had, na het eten gingen Max en ik naar de supermarkt, mijn moeder had aan alles gedacht alleen niet aan een toetje. We kregen een lijstje mee met de dingen die gehaald moeten worden. 'Zullen we naar huis mijn benen willen niet meer.' zei ik 'ga in het karretje zitten.' zei Max 'dan moet je mij duwen.' zei ik 'ja dus?' 'nou, ik ben de lichtste niet.' zei ik, Max kwam naar me toen en tilde me in het karretje 'ik voel het.' zei hij, hij gaf me een kus op mijn hoofd 'je bent niet zwaar.' zei hij, ik voelde mijn wangentjes rood worden ook voelde ik dat iedereen in de winkel naar ons keek.

'Max, we moeten verder.' zei ik 'hoezo, we hebben alle tijd.' zei Max 'iedereen kijkt.' 'dus je bent toch al van mij, ze mogen best zien wat ze missen.' ik begon te lachen. Toen we alles hadden gingen we weer naar huis. Mijn moeder kwam aangerend, pakte de spullen en rende weer naar de keuken. 'Nee hoor, alles gaat goed, toch Max?' ik hoorde Max lachen 'hopelijk maakt ze het met het toetje goed.' zei ik, Max sloeg een arm om me heen 'vast wel.' zei hij.

Merry Anything And A Happy Whatever <3