Luca.

Hoofdstuk 14.

We kwamen aan bij een paar vakantie huisjes. 'Wat doen we hier?' vroeg ik toen ik naar de huisjes keek 'deze huisjes staan leeg.' zei Max die mijn hand pakte 'heel goed gezien Max, deze huisjes staan leeg en jullie zijn de gelukkige. Jullie mogen deze opruimen.' zei meneer van Dijk, ik keek naar Max die hard aan het lachen was.

'Dag, dit ga ik niet doen.' zei ik en ik draaide me om, maar mevrouw Gelders stond boos met haar armen over elkaar 'of ik blijf hier.' zei ik zachtjes en ik ging snel weer bij Max, Femke en Jens staan.

'Als ik ga schoonmaken dan wel met deze kinderen.' zei Femke, ik begon te lachen. Teun en Sanders hebben trouwens ook ja "fix" en die willen natuurlijk die meiden versieren, het is niet dat ze steeds buiten worden gesloten maar ze hebben meer aan hun hoofd.

We kregen allemaal dingen om schoon te maken 'ik wil een schort.' zei ik en ik keek naar mijn kleren. Er werd een schort naar mijn hoofd gegooid. 'Dank je.' zei ik, we liepen met zijn vieren naar binnen, ik keek rond en ik kreeg zo'n hopeloos gevoel. Mijn benen werden slapen, ik kon wel huilen, het zag er zo smerig uit, zelf een varkensstal stal was schoner.

'Dit is zo vies.' zei Femke 'je haalt de woorden uit mijn mond.' zei Max, ik bleef maar om me heen kijken 'en wat is die lucht?' vroeg Jens, ik keek nog eens om me heen 'volgens mij ligt er hier iets dood te gaan.' zei ik, ik draaide me om en drukte mezelf tegen Max aan.

Een half uur later leken Femke en ik al professionele schoonmaaksters. Jens en Max waren bezig in de keuken, we hadden muziek op, Femke en ik wilden het toch wel leuk houden. We waren de vloer aan het dweilen en hard mee aan het zingen.

De muziek ging uit, Femke en ik keken om 'ik heb Jens en Max nodig.' zei mevrouw Gelders, ik keek naar de keuken waar hun al vandaan kwamen lopen. 'Tot zo, schatje!' riep ik nog, maar ze waren al weg.

'Heb ik iets gedaan?' vroeg ik aan Femke, Femke keek me aan en schudde haar hoofd 'ik heb ook dat het nu iets minder loopt met Jens.' zei Femke 'wat, hoezo?' Femke haalde haar schouders op 'dit is niet het zelfde als thuis.' zei ze 'ik wil niet dat het uit gaat.' zei ik 'ik hou gewoon te veel van hem.' ik keek naar buiten, waar hun bezig waren met dingen te verplaatsen,

Femke legde een hand op mijn schouders 'ik weet het niet, Luuc.' zei Femke 'ergens denk ik dat het te snel ging, tussen Max en mij'.' zei ik 'ik denk het ook van mij en Jens.' zei Femke 'als wij niet vriendinnen zijn geworden zou dit nooit gebeurt zijn.' ik keek Femke lachend aan 'ik ben bang.' zei ik en ik gaf Femke een knuffel 'niet doen.' zei ze 'onthoud gewoon dat je me alles kan zeggen oke, ik zal niks door vertellen.' ik lachte 'zullen we weg gaan?' vroeg ik aan Femke, ze hoefde niet na te denken en ze trok me mee aan me hand.

Femke en ik deden onze spullen af en rende weg, Max en Jens kwamen achter ons aan rennen 'hey wacht op ons!' schreeuwde Max. We rende het bos in, ik stopte met rennen en Max botste tegen mij op. We kwamen in een open veld, ik keek naar Max 'dit is mooi.' zei Femke, ik lachte.

'Kom maar terug.' hoorde we iemand zeggen, ik keek om, het was meneer van Dijk, ik keek naar de grond en we liepen mee 'ga maar naar het kampvuur.' zei hij.

We ging zitten, ik moest gapen, Max deed zijn arm om me heen en hij trok mij naar hem toe. 'Kan ik je zo spreken?' vroeg Max fluistert in mijn oor, ik keek naar hem, ik zag niks aan zijn gezicht alleen een twinkel in zijn ogen, ik knikte.

Hij stond op 'wat nu meteen?' vroeg ik, hij knikte, ik keek naar Femke, ze knikte, ik stond op en ging mee.

'Max, wat is er?' vroeg ik 'merk je het dan niet?' vroeg hij, ik haalde mijn schouders op 'volgens mij gingen we te snel.' zei ik zachtjes 'ik kan je niet de liefde geven die je verdiend.' zei hij, ik keek hem aan en ik zag dat hij daar het meest van baalde, dat hij me niet de liefde kon geven die ik verdiende.

Ik ging voor hem staan 'nu weet ik hoe je in elkaar zit.' zei ik, hij keek me lachend aan 'hoe zit ik in elkaar?' vroeg hij lachend en hij pakte me bij me heupen 'je wilt je meisje beschermen, aandacht geven en heel veel liefde.' zei ik, hij lachte weer en trok me naar hem toe, hij gaf me een kus.

Ik stond te trillen op mijn benen, ik voelde een hele dierentuin in mijn buik. Zijn tong voelde ik weer op mijn lippen. Mijn handen gingen door zijn haar. Hij stopte de kus en hij pakte mijn hand, we gingen weer terug, maar met een hele omweg.

'Gaan we eten?' vroeg hij, ik knikte, we liepen samen naar de tafel. Femke had al een plekje naast haar vrij gehouden voor mij 'en?' vroeg Femke, ik keek naar Max 'er is niks.' zei hij 'maar nog een setje?' vroeg Jens, ik knikte 'ja, dat gelukkig wel.' zei hij, ik lachte.

Het eten werd opgeschept maar natuurlijk kon meneer van Dijk het niet laten om weer te vertellen wat we morgen gingen doen.

'Morgen is van jullie, lekker door de stad lopen of gewoon hier blijven, het maakt niet uit, het is jullie keuze.' zei hij. Tijdens het eten bleef Femke maar zeggen dat ze naar de stad wou. 'Oke Femke, we gaan wel.' zei ik 'dan zijn we van dat gezeur af.' Max en Jens lachte.

Femke, ik, Jens en Max lagen op het luchtbed, na het eten. Er werd omgeroepen dat alle lichten uit moesten. Femke deed iemand na, iedereen schoot in de lach. Meneer van Dijk hoorde het gelach en kwam langs.

'Jongens kom eruit.' zei hij, hij deed de rits open 'luister, van mij mogen jullie morgen bij elkaar slapen, oke, is dat een deal.' Max en Jens gingen naar hun eigen tent 'is goed.' zei Femke.

Femke en ik hadden nog een beetje gepraat over waar Max en ik het over hadden, maar daarna gingen we ook slapen.