Luca.

Hoofdstuk 20.

Ik kwam hijgend en rood binnen 'sorry, maar mijn moeder is weg, Jens is ziek en zonder het te weten ben ik in slaap gevallen.' zei ik 'het is niet erg.' zei meneer van Dijk 'hey Luca.' zei Femke toen ze binnen kwam lopen 'wat moeten we nu gaan doen?' vroeg ik 'jullie gaan weer koffie brengen en tegelijkertijd ook de aanwezigheid bij sommige kinderen.' zei meneer van Dijk, ik rolde met mijn ogen en terwijl ik dat deed viel mijn ogen op een werkstuk.

'Wat is dit?' vroeg ik 'een jongen die moest opschrijven wat hij denkt.' zei meneer van Dijk 'hij dacht aan alle boven bouwers.' Femke liep naar mij toe en we lazen het werkstuk voor 'alle boven bouwers schelen niet veel met de onder bouwers, ze zijn allemaal klein geweest.' las Femke voor 'maar toch is er wel een verschil, de ene zijn nooit veranderd, maar de andere wel.' las ik voor.

Meneer van Dijk kwam al aan met het karretje en met een schort voor Femke en mij. We deden de schort om en ik deed mijn haar nog een keer in een staart. Femke pakte het karretje en we liepen weer naar de techniek hal. Ik zag Max werken aan een auto 'hey mooie dame.' zei Max 'hey mooie man.' zei ik met blozende wangentjes terug.

'Schrijf maar op dat ik er ben.' zei Max, ik knikte en Femke deed een A van aanwezig achter zijn naam. 'Wat doe je?' vroeg ik aan Max, hij haalde zijn schouder op 'de onderdelen nakijken en schoonmaken.' zei Max, ik begon te lachen en gaf hem een kus op zijn wang.

We hadden iedereen gedaan alleen als allerlaatste moest de directeur nog. We liepen weer de lift uit en liepen naar het kantoor, we wilden daar niet heel lang blijven dus voor de deur hebben wij snel wat koffie gezet en natuurlijk thee. 'Koffie en de thee.' zei ik toen we naar binnen mochten, we zagen ouders zitten.

'Hallo Femke.' zei één van de ouders 'dan moet jij Luca zijn.' ik keek naar Femke die knikte 'oh, je kent ons natuurlijk niet, wij zijn de ouders van Max.' zei een mevrouw 'ik ben Sanne en dit is Rick.' zei Sanne, ik schudde hun handen 'maar Femke en Luca moeten weer verder.' zei mevrouw Gelders, ik rolde met mijn ogen en deed wat ze zei.

'Zijn dat serieus de ouders van Max?' vroeg ik aan Femke toen we buiten liepen, Femke knikte met haar hoofd 'zie je ze nu pas?' vroeg ze, ik knikte, Femke gaf me stootje tegen mijn schouder 'beter nu dan nooit.' ik begon te lachen 'maar wat doen ze eigenlijk hier?' vroeg ik 'de ouders van elke kind die bekent is bij meneer van Dijk in dat lokaal worden naar school geroepen.' zei Femke 'maar mijn moeder ook?' vroeg ik, Femke knikte.

Ik probeerde dat te negeren. Femke en ik brachten het karretje weer terug en deden natuurlijk chocomelk voor ons zelf.

'Meneer, moeten wij dit nou nog 2 dagen doen?' vroeg ik, hij knikte mijn zijn hoofd 'ik wil dit niet meer.' zei Femke 'meiden, ik doe dit voor jullie.' zei hij 'ik wil dat de docenten anders naar jullie gaan kijken.' 'maar meneer, moet dat dan zo?' vroeg ik 'moet dan niet op een andere manier?' hij haalde zijn schouders op 'ik weet niet op welke manier.' zei hij 'dit koste me al veel moeite.' ik begon me steeds meer te beseffen waar ik mee bezig was. Maar ik begon me ook te beseffen dat het me eigenlijk niet zo erg kon schelen, mijn vader wilde dat ik mijn diploma haal, ik weet nog niet hoe maar ik ga van deze school af met mijn diploma.

We mochten weer naar huis, ik zag Jens wat eten maken 'Luca?' vroeg hij toen ik de deur dicht deed 'ja, wat is er?' vroeg ik 'kan je even gaan zitten?' vroeg hij, ik liep naar de woonkamer en ging zitten, Jens kwam uit de keuken vandaan lopen 'ik weet niet wat ik moet met Femke.' zei hij 'vind je haar niet leuk?' vroeg ik, hij haalde zijn schouders op 'als ik haar zie dan is ze mijn vriendin, maar als ik haar niet zie dan voelt het niet alsof ze mijn vriendin is.' zei hij 'maar Jens, ik ben bij haar op school, als je nu wilt zeggen dat ze met andere jongens flirt dan moet ik je stoppen want dat doet ze niet.' zei ik 'jongens kijken naar haar, ja en wat dan nog, maar zodra Femke daar achter komt doet ze boos hoor.' hij begon te lachen 'daar maakte ik me zorgen over.' zei hij.

Ik ging op de bank liggen en ik ging slapen.

ZATERDAG

De 2 dagen op school vlogen voorbij er werd geklopt op de deur 'hey Femke, wat doe je hier?' vroeg ik 'we zouden shoppen en omdat het er dinsdag of maandag niet van kwam wilt niet zeggen dat ik het laat.' zei ze lachend 'wacht, ik ga eerst even naar Jens.' ik begon te lachen, ik hoorde niet veel toen ze boven was maar ze kwam al snel naar beneden.

We gingen met de fiets naar de stad. 'Ligt het aan mij of is het hier echt uitgestorven?' vroeg Femke, ik keek om me heen en zag dat alle winkels dicht waren. 'Nee, het ligt niet aan jou, het is echt stil.' zei ik.

Er was niet veel dus we gingen even langs de mac. Daar was volgens mij een kinderfeestje, want het was druk en met allemaal kinderen van de zelfde leeftijd. 'Zou jij kinderen willen?' vroeg Femke, ik keek haar aan en knikte 'mijn vader wou graag opa worden.' zei ik 'ik deed er altijd heel droog over.' Femke begon te lachen 'dus je wilt zijn droom toch waar maken.' de tranen stond in mijn ogen.

'Hij gaat nooit opa worden, hij heeft nooit zijn dromen kunnen volgen.' zei ik snikkend 'ik zou hem zo graag terug willen hebben, gewoon om te zeggen dat ik van hem hou.' Femke legde haar patat neer en legde haar zoutige handen op mijn handen 'Luca, je vader weet heus wel dat je van hem houdt.' stelde Femke mij gerust 'elke vader of moeder weet dat.' 'maar hij zal nooit mijn kind in zijn hand kunnen houden of hij zal nooit de kinderen van Jens kunnen verschonen.' zei ik.