Locked by you #ThrillerAwards

3.

Jocke sleurt me mee naar buiten. Het is plots beginnen regenen en stilaan word ik helemaal nat. De camionette rijd vlak voor onze neus weg. 'Is dat niet jammer? Nu is ie weg.' Grijns ik en kijk uitdagend naar de twee jongens. 'Dacht je nou echt dat wij je zouden vervoeren in zo'n oude bestelbus?' Grijnst James. 'Jij komt met ons mee, we "lenen" de wagen van je vader.' Ik kijk hen grijnzend aan. 'Nu voel ik me echt vereerd hoor.' Het touw om mijn polsen wordt door Jocke harder aangetrokken. Ik kijk hem boos aan. 'Aw!' Sis ik. Hij grijnst. 'Ik vind jou wel leuk.' Ik grijns nep. 'Jij bent ook heel leuk hoor... Alleen doe je me zo'n klein beetje pijn!' Roep ik sarcastisch. Hij rolt met zijn ogen en zet me vooraan in de auto. Hijzelf kruipt achter het stuur. James gaat achterin zitten.

Hij typt een locatie in in de gps. 'Waar gaan we heen?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij zucht. 'Naar een plek waar je niet lang meer zal lachen.' Ik rol met mijn ogen. 'Lach ik nu dan ofso?! Gast, ik ben in schok.' Hij kijkt me aan. 'Je ziet het serieuze er duidelijk nog niet van in.' Gromt hij. 'Wacht maar af jij, wat je ook van plan bent, ik zal hier degene zijn die hier lachend uitkomt.' Hij grijnst. 'Dat zullen we nog wel zien.' Hij zet zijn voet op het gaspedaal en raast ervandoor.

Ik staar naar buiten. De regendruppels tikken tegen het autoraam aan en volgen hun eigen weg naar beneden. Ik word moe, moe van dat staren. Moe van de vermoeidheid en de verdriet, die ik zo goed mogelijk probeer te verbergen. 'Ben je moe schat?' Vraagt Jocke plots. 'Excuseer maar was dat tegen mij?' Ik kijk hem meteen walgend aan. 'Ja, iets op tegen?' Grinnikt hij. 'Ik ben jouw schat niet! Zet dat maar uit je hoofd! Als je me echt een bijnaam wilt geven, doe dat dan met stijl!' James lacht op de achtergrond, maar ik negeer hem. 'Ocharme Jocke, je was opzoek naar een vriendin, heb je er eentje gevonden en blijkt dat er eentje te zijn met veel lef!' Ik grijns, alsof ik trots ben op mezelf. 'Ik krijg haar wel klein.' Gromt hij. 'Succes.' Lach ik. 'Bedankt voor het vertrouwen.' Zegt hij sarcastisch. 'Ik deed het met plezier.'

Even later merk ik pas hoe moe ik echt ben. Ik laat mijn hoofd steunen tegen het raam en sluit mijn ogen. O God, ik wil naar huis. Ik ga kapot van verdriet vanbinnen, maar ik laat het niet merken aan hen, als ik dat zou doen dan... Dan ben ik verloren. Ik mag niet tonen dat ik bang voor ze ben. Ik moet cool blijven, me blijven stoer gedragen en dan komt alles goed.

Ik voel plots een hand door mijn haren gaan. Ik weet dat het Jocke is. Mijn ogen blijven gesloten, maar toch kan ik het niet laten en grom: 'Concentreer je op de weg, beide handen op het stuur.' Zijn hand gaat meteen uit mijn haren. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. 'Slaapwel.' Hoor ik hem nog zacht zeggen.