Locked by you #ThrillerAwards

17.

Ik probeer te slapen maar het lukt niet, het is mijn keel, hij doet zeer veel pijn. Ik kuch de hele tijd maar het helpt niet. 'Heeft iemand een glaasje water voor haar?' Hoor ik Jonas stil vragen aan de jongens. 'Ja, momentje ik haal het even uit mijn rugzak.' Krijgt hij als antwoord van een van de voor mij nog onbekende jongens.

Even later voel ik een hand tegen mijn voorhoofd gedrukt. 'Ze voelt nog warmer aan, dit is echt niet oké.' Hoor ik een andere jongen zeggen. 'Maak haar even wakker, dan kan ze even drinken.' Zegt Samir. Jonas gaat met zijn vingertoppen over mijn wang. 'Bossie, wakker worden.' Hoor ik hem zacht zeggen. Al hoestend open ik mijn ogen. De jongens staan allemaal om me heen, behalve... Frances en Luca. Nog voordat ik kan vragen waar zij zijn, trekt Jonas me uit mijn ligpositie. Ik ga recht zitten en probeer mijn ogen open te houden. Hij houdt een flesje water voor mijn neus. 'Drink maar even.' Zegt hij zacht en overhandigd me het flesje. Ik knik dankbaar en draai het dopje eraf. Ik neem gulzige slokken van het frisse water. Het water stroomt door mijn droge keel. Veel helpt het niet, maar toch ben ik ze dankbaar. Ik geef het flesje weer terug en ga weer liggen. Ik kuch weer. 'Dit is echt niet goed...' Zucht Jonas terwijl hij een plukje haar uit mijn gezicht haalt en achter mijn oor schuift. 'Moet ik dan toch een dokter bellen?' Vraagt James. 'Wacht!' Roept een van de jongens die ik nog niet ken. Hij neemt uit zijn broekzak zijn gsm. Hij tokkelt enkele dingen in en kijkt dan naar Jonas. 'Beschrijf me hoe ze zich voelt.' Zegt hij plots. Jonas kijkt van de jongen naar mij. 'Hoe voel je je?' Vraagt hij. Ik wil sarcastisch antwoordden maar mijn luchtwegen lijken wel dicht. 'Ik heb keelpijn.' Kuch ik hees. 'En... Wat voel je nog meer?' Vraagt hij door. 'Ik  voel me vermoeid en misselijk, ook heb ik het steeds warm en dan weer koud.' Zeg ik stil. Jonas wendt zijn hoofd af naar de jongen. 'En Wyki? Wat  heb je gevonden?' Wyki is dus de naam van die jongen met zijn gsm, hij ziet er wel een beetje uit als een nerd dus neem ik aan dat hij goed overweg kan met computers. 'Er zijn verschillende mogelijkheden,' begint hij,'Verkoudheid, longontsteking, griep...' Zucht hij. Maar dan worden zijn ogen groot en kijkt hij Jonas bang aan. 'Of...' Van de lichte paniek in zijn stem word ik bang. 'Of wat?!' Vraagt Jonas meteen in paniek. '...Of ze heeft de rattenziekte.' Zegt hij zachter. 'Rattenziekte? Wat is dat nou weer?!' Vraagt James meteen. 'Je kan het oplopen wanneer je je bevind in de omgeving van vochtige regenplassen waar ratten zich bevinden, zoals riolen of beken.' Jonas schud zijn hoofd. 'Die ziekte kán ze niet hebben, we zijn niet in de buurt gekomen van een beek of een riool.' Wyki wijst in het rond. 'Dit is misschien geen riool, maar dit is wel een verlaten kasteel. Dit oeroude gebouw in combinatie met het feit dat het hier binnenregent, kan de rattenziekte veroorzaken.' Het word even stil onder de jongens. 'Is het gevaarlijk?' Vraagt Daphne bezorgd. Wyki scrolt verder op zijn gsm. 'Er staat wel dat we een dokter moeten raadplegen, het is risicovol om dat niet te doen.' De jongens zuchten en het wordt weer stil. 'Laten we dan terug gaan? En een dokter bellen?' Stelt Daphne voor, maar de jongens schudden hun hoofd. 'Die dokter mógen we niet bellen volgens de regels, we hebben onze eigen dokters, maar naar het gebouw terug gaan kunnen we nu niet, Jonas' vader heeft er een vergadering.' Jonas knikt instemmend. 'We kunnen toch niet niets doen!' Roept Daphne bang. Maar niemand reageert. 'Ik stel voor dat we allemaal gaan slapen, blijf wel uit de buurt van Bossie, misschien is het besmettelijk.' Hoor ik de nog onbekende jongen zeggen. Allemaal gaan ze akkoord. Ze maken ieder hun bed op en gaan slapen, maar Jonas blijft nog even naast me zitten. Hij trekt het deken nog wat meer over me heen. 'Ik ben bij je.' Sust hij. 'Waar zijn Frances en Luca?' Vraag ik stil. 'Ik weet het niet, maar jij bent nu belangrijker. Rust goed uit mijn schat, ik wil je niet verliezen.' Zegt hij zacht. Ik knik. 'Had jij al gehoord van de rattenziekte?' Vraagt de onbekende jongen aan Jonas. Jonas schud zijn hoofd. 'Ik weet zelfs niet eens zeker of ze het wel heeft.' Mompelt hij. 'Ze komt er wel bovenop, ik hoorde de jongens over haar praten, ze is sterk.' Jonas glimlacht en wrijft over mijn wang. 'Dat is ze zeker. Luister Nielson, ik wil gewoon niet dat er iets met haar gebeurt. Ze moest eens weten hoeveel ik van haar hield.' Nielson is dus de naam van de jongen die ik nog niet kende. Als ik niet ziek was geweest, dan bloosde ik nu. Jonas is heel lief en zacht tegen me, dat stelt me gerust.

'Misschien blijf je best uit haar buurt misschien raak je ook nog besme-' '-Nee. Als zij lijdt, dan ik ook. Ik blijf bij haar. Die ziekte kan me niets schelen.' Onderbreekt hij Nielson. Ik heb het gevoel dat ik ondanks mijn bleke huid nu, toch aan het blozen ben. 'Slaapwel.' Zegt Nielson. 'Slaapwel.' Knikt Jonas. Nielson gaat naar zijn bed toe.

'Wil je dat ik bij jou slaap vanavond?' Hoor ik Jonas stil vragen. Ik knik, al zijn mijn ogen gesloten. Ik voel hoe hij dicht tegen me aan komt liggen. Ik voel hoe hij zijn
warme adem langs zijn neusgaten uitademt op mijn huid. Ik ga nog dichter tegen hem aanliggen. Ik hoest nog een paar keer. 'Het komt goed Bossie, ik blijf bij je...' Fluistert hij zachtjes. Ik probeer weer te slapen. Ik leg mijn hoofd op de borstkas van Jonas en meteen legt hij zijn hand weer op mijn hoofd en gaat door mijn haren. 'Ik hou van je.' Fluistert hij.

Plots hoor ik iemand de trap afkomen. 'Oh! Wat romantisch!' Hoor ik Luca roepen. Iedereen is meteen wakker, ook Jonas en ik schrikken wakker. 'Wat gezellig! Zo dicht tegen elkaar! Jammer dat het nu is afgelopen! Evelien, meekomen!' Beveelt hij.
'Wacht eens! Wat is hier de bedoeling van?!' Gaat Jonas meteen in de tegenaanval. 'Ik heb zonet met je vader gebeld Jocke, ik krijg de leiding over haar totdat ze gehoorzaamt!' Jonas schud zijn hoofd. 'Ben je blind! Ze sliep zonet op mijn borst! Ze gehoorzaamt al!' Zegt hij snel. 'Niet op de manier zoals je vader en ik het willen.' Luca trekt me zonder genade recht. Ik kuch nog een paar keer en kijk smeekend naar Jonas, ik hoop dat hij me komt redden.