Locked by you #ThrillerAwards

53.

Ik kijk naar Diederik met de ongeduldigheid in mijn ogen. Ik wil weten wat die verassing is! Hij haalt grijnzend een camera boven. 'Weet je wat dit is schoonheid?' Ik kijk hem niet-begrijpend aan. 'Dat is een camera, ik ben niet blind.' Diederik begint te lachen. 'Het is niet zomaar een camera, het is de vlogcamera van Renzo!' 'Oh ja, de óh zo bekende vlogger Renzo, ik snap niet wat daar speciaal aan is.' Zucht ik. 'Die camera is niet speciaal, maar één van die filmpjes wél.' Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Hoezo? Heeft hij me stiekem gefilmd?' Vraag ik meteen in paniek. 'Soort van.' Ik grijp hem vast bij zijn kraag en trek zijn hoofd naar me toe. 'Hoe bedoel je "soort van"?!' Sis ik. Pieter haalt ons uit elkaar. 'Rustig Bosmans!' Bijt hij. 'Antwoord!' Beveel ik Diederik die me staat aan te grijnzen. 'Je zal meteen wel zien wat ik bedoel...' Hij zet de camera op het tv-kastje, onder de het beeldscherm van de tv. 'We kijken er straks naar, dan kunnen de meisjes eerst nog even afwassen.' Lacht hij. Ik kijk hem nijdig aan. 'Naar de keuken Bossie!' Beveelt Pieter. Ik rol met mijn ogen en ga de keuken weer in.

Ik sluit de deur van de keuken en plof me meteen op de stoel bij de keukentafel. 'Wat is er?' Vraagt Zora die ondertussen de borden afwast. 'Die gasten hebben een zogenaamde "verassing", het enige wat ik weet is dat het een filmpje is, een filmpje gemaakt door één van mijn vrienden. Ik vrees dat hij me stiekem gefilmd heeft als ik me bijvoorbeeld aan het omkleden was in de kleedkamers of toen die keer dat ik van het podium viel.' Zora houdt haar hand voor haar mond. 'Ben je van een podium gevallen?' Ik zucht. 'Soort van, ik werd eerder geduwd, ik werd vroeger vaak gepest... Maar wat er ook op die video staat: Het zal me belachelijk maken.' Zora zet haar handen in haar zij. 'Hoe weet je dat nou zeker?' 'Wat zal het anders zijn? Al die gasten kijken er zo naar uit om dat filmpje te zien.'

Zora gaat weer verder met het afwassen en ik besluit haar te helpen. 'Ben jij eigenlijk verliefd op één van die jongens?' Vraag ik voorzichtig. 'Eerst werd ik door Stef gedwongen om van hem te houden, hij is misschien wat streng maar als we alleen zijn, gedraagt hij zich anders en dan is hij veel leuker, hij kan soms wel lief zijn.' 'En... Je antwoord is?' 'Oh ja, of ik verliefd op hem ben? Ja, misschien, soort van?' Zegt ze onzeker. 'Trek het je niet aan, ik wist het ook even niet meer wat ik voelde voor Jonas, maar nu ik hem beter ken, besef ik dat ik wél verliefd op hem ben.' Zora geeft me een kleine por in mijn zij. 'Jonas is zijn naam dus?' Lacht ze. 'Hij is echt zo lief, ook al nam hij veel van me af, hij gaf me nog meer. Hij gaf me liefde, zelfvertrouwen, dapperheid en hij maakte me sterker.' Ik staar naar het afwaswater met tranen in mijn ogen. 'Hij zal me komen redden, ik vertrouw hem.' Snik ik en droog snel mijn tranen. Zora gooit haar arm om me heen. 'Natuurlijk zal ie dat doen, als jij als meisje met karakter zelfs verliefd kan worden op een ontvoerder, dan moet hij wel speciaal zijn.' 'Dat is hij zeker, hij gaf me zoveel vragen, maar beantwoorde ze tegelijkertijd.' 'Welke vragen?' 'Ik stelde me dikwijls de vraag: Waar is de liefde? Wat is het eigenlijk? En hij beantwoorde ze: Mijn liefde is bij Jonas en liefde kan hij verklaren met enkele zachte, fluisterende woordjes.'

'Evelien! Hier komen!' Ik rol met mijn ogen. 'Tss... Ze hebben me weer nodig... Zie ik er soms uit als een hond?!' Grom ik luidop en stop met afdrogen. 'Zij zijn hier de honden.' Lacht Zora. Ik lach terug en ga dan de keuken uit. Wanneer ik de keuken uit ben gekomen, buk ik meteen. Dat kleine rotjoch dat de naam Kick heeft gekregen bekogelt me met speelgoedpijltjes. Hij richt zijn pijl en boog op mij en schiet gefocust een pijl af, maar zonder enige moeite sla ik hem weg. Hij kijkt me teleurgesteld aan. 'Sorry vriendje, maar je zal nog even moeten oefenen.' Grijns ik.

'Evelien!' Roept Stef kwaad. 'Wat?!' Sis ik. 'Je hebt de staldeur van Do niet goed dichtgedaan! Hij rent door de tuin!' Ik zucht. 'Sorry, maak er geen scène van, ik heb hem zo weer in zijn stal gezet!' 'Probeer hem maar te vangen, ik weet niet wat er gebeurd is maar ik zag hem nog nooit zulke hoge sprongen maken.' 'Hij wil hier gewoon weg.' Zucht ik. 'Dat maakt hem nog niet wild.' 'Nee, maar die slagen, die marteling, dat maakt hem nijdig! En dat is bij mij ook zo, ik begrijp hem!' 'Wat leuk... Je hebt je soulmate gevonden.... Vang hem nou maar!'

Ik ga naar buiten, de jongens ook. Ze vertrouwen me niet, ze denken dat ik zal ontsnappen. Op een afstandje blijven ze aandachtig toekijken wanneer ik naar Do stap. Hij draaft enkele cirkeltjes bij het hek en stampt met zijn hoef in het gras. Wanneer ik dichter kom en hij me opmerkt draait hij zijn hoofd naar me toe. 'Rustig maar... Ik doe je geen pijn.' Fluister ik wanneer ik zie dat hij gespannen is. Plots merk ik iets op achter de bosjes, net achter hek, aan de andere kant. Het lijkt wel alsof er een persoon staat. 'Wie is daar?' Vraag ik mezelf, stil luidop af. Ik ga wat dichter naar het hek toe om de persoon beter te kunnen zien. Do is ondertussen wilder geworden, een paard kan iemands angst voelen en ik ben nu bang, bang van die persoon achter die struikjes. De persoon komt tevoorschijn. Mijn mond valt open. 'Jonas?!' Roep ik. De jongens schrikken van zijn aanwezigheid en Jonas kijkt me met tranen in zijn ogen aan. 'Ik heb je gevonden!' Roept hij opgelucht. Maar net wanneer ik dichter naar hem toe wil gaan, breekt de hel los. Do is zo hard van me geschrokken toen ik riep omdat ik Jonas zag, dat hij hoog begint te steigeren. Ik negeer het en ren naar Jonas toe. 'Evelien, pas op!' Schreeuwt Jonas. Ik wil net opzij kijken maar het is te laat. Ik krijg een hoef van Do tegen mijn hoofd en val op de grond. Het enige wat ik nog voor me kan zien is niets... Een zwart gat, een zwarte droom...

Heeeey mensen! Ik heb belangrijk nieuws! Ik had het misschien eerder moeten vermelden maar dit is het voorlaatste hoofdstuk al! Maar zoals je merkt kan het verhaal nog niet afgelopen zijn. Daarom komt er dus ook een tweede boek, wat simpelweg Locked by you 2 zal heten, wanneer dat boek komt weet ik nog niet maar ik beloof dat je er (hopelijk) maar een dag of twee op zal moeten wachten. Ik vind het namelijk zeer tof om dit boek te schrijven en ook jullie reacties en stemmen doen echt zo'n deugd! Ik moet jullie echt gewoon bedanken, als ik die reacties of berichtjes lees of als ik alleen nog maar zie dat jullie gestemd hebben dan... Dat doet iets met mij. Ik ben echt een beetje aan het afwijken maar... Het is echt fantastisch om te weten dat mensen jouw woordjes lezen, begrijp je? Dat ze zich inleven in het personage en een mening creëeren over fictieve personages, dat is grappig maar dat vind ik gewoon echt geweldig. Bedankt allemaal! Tot binnenkort!❤️