Locked by you #ThrillerAwards

41.

'Handen in de lucht Bossie.' Beveelt Pieter. Omdat ik bang ben dat hij me anders neerknalt, doe ik wat hij beveelt. Hij mikt op het schokapparaat dat ik in mijn hand heb en schiet het kapot. Geschrokken spring ik aan de kant. Die idioot had mijn hand er bijna afgeschoten! 'Hier komen! En doe verder!' Beveelt hij kwaad. Met kleine pasjes ga ik naar hen toe. 'Kleed je uit!' Beveelt hij ongeduldig. 'Ik wil dit niet!' Snik ik. 'Je zal het doen verdomme!' Ik deins achteruit, ik ben gewoon te bang nu. 'Het wordt tijd dat iemand je zal temmen!' Sist Pieter. Hij komt naar me toe en grijpt mijn polsen vast. 'Luca, geef me die handboeien!' Beveelt hij. Luca knikt en komt naar hem toe met de handboeien. Hij klikt ze vast om mijn polsen. 'Wij zullen je temmen...' Grijnst Pieter duister en duwt me op mijn knieën. Dan gaat hij weer met Luca op de stoelen zitten. Ze kijken me ongeduldig aan. Ik kijk op. Ik voel me verslagen, alsof ik zonet in een doodlopende straat ben gelopen. De ketting van mijn oma bengelt om mijn hals. Ik denk meteen terug aan de woorden die oma me zei, vlak voor ze stierf. Al ben je soms eens bang of verdrietig, vergeet nooit wie je echt bent: Mijn dappere heldin. Die woorden spoken de laatste tijd vaak door mijn hoofd. Deze woorden geven me zelfvertrouwen, deze woorden maken me dapper. Ik kijk op, niet verdrietig, maar met een boze blik. Deze jongens hebben met de verkeerde te maken. Ik zet me recht en stap naar hen toe. 'Ik hou van die donkere blik.' Grijnst Luca. Ik ga tegenover hem staan. Stevig op mijn benen. Van mijn handen vuisten gemaakt en een boze, dappere blik. 'Het wordt tijd dat jullie meisjes gaan behandelen zoals het hoort! Wij zijn geen slaven, geen speelgoed of wat dan ook. Wij zijn levende wezens met rechten, wij zijn niet minder waardig dan jullie!' Ze beginnen beiden spottend te lachen. 'Ga maar verder met uitkleden Bossie.' Lachen ze. 'Nee. Als jullie me naakt willen zien zal je daar of zelf voor moeten zorgen, óf het opgeven. Want ik kleed me niet voor jullie uit.' Pieter grijnst en neemt uit zijn zak zijn revolver. 'Kijk eens aan, Bossie heeft nog steeds lef... Tijd om dat te veranderen! Kleren uit!' Hij mikt dreigend met het pistool op mij. 'Schiet maar. Ik ga nog liever dood dan dat ik-' plots hoor ik wat. Een luid gehinnik van buiten af. Ook Luca en Pieter horen het. Ik ga naar het raam toe en zie Rêver. Ze probeert de omheining kapot te stampen en het lijkt nog te lukken ook! 'Verdomme! Dat vervloekte paard ook weer! Snel, naar buiten!' Roept Pieter. Ik wil ook naar buiten rennen, maar hij houdt me tegen. 'Jij blijft hier!' Gromt hij. 'Kleed je uit, wanneer we terug zijn wil ik meteen beginnen.' Grijnst hij. 'Ik kan me niet uitkleden met die handboeien om, sukkel!' Snauw ik. 'Zoek een oplossing!' Roept hij en slaat de deur dicht.

Denken ze echt dat ik dit zal doen? Zijn ze echt zo achterlijk? Ik ren naar het raam toe. Rêver is zo'n prachtig paard. Ze heeft temperament, kracht en is van niets bang. Ze rent door de tuin alsof er haar niets kan overkomen. Ik moet die handboeien loskrijgen, verdorie! Mijn ogen zoeken in de kamer naar een hulpmiddel om die handboeien los te krijgen. Misschien die stok van Pieter? Zonder na te denken ren ik erheen. Met een hand probeer de stok te pakken. Gelukt! Oké, wat nu? Hoe krijg ik ze nu los? Ik zet de stok recht en schuif de boeien eroverheen. Ik duw mijn lichaam naar achteren en dus ook mijn handen. De handboeien zijn niet sterk genoeg en breken. Yes!

Ik doe mijn zwarte topje weer aan en doe de deur open en ren naar beneden. Pieter en Luca lopen in de tuin en proberen het paard te pakken te krijgen. Maar Rêver is ze te slim af. Ik ren naar buiten. Pieter en Luca kijken vol verbazing toe, mij hadden ze niet verwacht. Rêver rent naar me toe. 'Rêver!' Roep ik. ze stopt fors voor me en gooit haar benen in de lucht. Een glimlach siert mijn gezicht. Ze laat zich weer zakken en schuift haar neus nieuwsgierig naar mijn hand toe. Voorzichtig wrijf ik over haar neus. Haar oren draaien mijn kant uit. 'Je bent zo'n mooi paard.' Fluister ik verbluft. Ze hinnikt zacht.

'Meid, we moeten hier weg, ze zullen ons beiden vangen en dan staan we er niet goed voor!' Zeg ik in paniek. Ze tilt haar hoofd op en stampt met haar voorbeen in het gras. Zonder nadenken klim ik op haar rug. Ze tilt haar voorbenen van de grond om Pieter en Luca op afstand te houden, dan rent ze er met mij op haar rug vandoor. Ik kijk achterom, naar de verbaasde blikken van Pieter en Luca. Ze roepen me. Pech, ze krijgen me niet, niet meer. Rêver springt over de omheining. We rennen er samen vandoor. Door de hoge grasvelden. Ik weet heus wel dat die jongens me zullen zoeken. Ik weet dat als ze me nu pakken, ik een nog groter probleem heb. Maar dat zijn zorgen voor later, toch?

Na even galopperen, maak ik de overgang naar stap. Nog steeds bevinden we ons op een grote akker. Het is hier vrij stil. Waar zou ik eigenlijk heen gaan? Naar Avignon? Naar mijn vrienden van de toneelgroep? Veel langer denk ik daar niet over na wanneer ik plots Jonas en de andere jongens zie. Ze zien me niet. Ze staan op het straatje naast de akker te praten. Luca en Pieter staan er ook bij. Ze hebben het vast over me. Ik moet hier weg voor ze me zien! Maar waarheen? Plots blijft Rêver staan. 'Wat is er meisje?' Vraag ik bezorgd. Ze spits haar oren en heft haar hoofd op. Maar dan springt ze over in rengalop, ik schrik en val van haar rug af. De jongens merken het. Tot zover mijn sluiptactiek. Maar van wat schrok Rêver nu zo hard?

Enkele seconden nadat ik die vraag in mezelf stelde, zie ik het: Een wolvenroedel. Ik sta oog in oog met een wolf. Zijn tanden bloot en zijn oren in zijn nek. Ik mag niet bewegen. 'Jonas, help.' Piep ik. De jongens zien het ook maar blijven alleen maar toekijken. Onverwachts springt de wolf naar me toe. Hij bijt in mijn arm. Ik schreeuw het uit van de pijn. Rêver schiet te hulp. Ze rent naar me toe en jaagt door te steigeren en te bokken de wolven weg. Ik laat me vallen in het veld. Ik heb pijn, verdomd veel pijn.

Jonas rent naar me toe en hurkt naast me neer. 'Bossie, sta op!' Hij helpt me overeind te trekken maar uitgeput val ik weer neer. Hij neemt mijn arm vast en kijkt naar de wonde. 'Dit is niet goed, dit is echt vreselijk.' Zegt hij in paniek. Pieter en Luca komen ook naar me toe. 'We moeten haar naar huis brengen!' Zegt Jonas en tilt me op. 'En dat paard dan? Wie gaat dat paard terugbrengen? Dat beest is geschift!' Sist Pieter. Jonas kijkt naar de mustang die wild in het rond trapt en woeste bewegingen maakt. 'Wacht, als Evelien dat paard kan kalmeren, dan ik ook.' Zegt hij plots zelfzeker. Luca en Pieter proesten het uit. 'Het wil niet zeggen dat je Evelien kan kalmeren, dat je daarom ineens een wild paard kan temmen!' Hij kijkt hen boos aan. 'Ze begrijpen elkaar en ik begrijp hen, het moet lukken!' Houdt hij dapper vol. Ik duw me strak tegen zijn borst aan. 'Jonas, wees voorzichtig. Ze kan onverwachts uit de hoek komen.' waarschuw ik. 'Dat kan jij ook Bosmans!' Sist Luca en toont de rode plek in zijn hals van het schokapparaat.

Jonas legt me in de armen van mijn vader die me meteen probeert gerust te stellen. Ik kijk bang naar Jonas, er is een grote kans dat dit fout afloopt en wat dan? Dan ben ik hem niet alleen kwijt, maar ook mijn bescherming tegen Pieter en Luca, dan zal ik voor de rest van mijn leven rondlopen met een schuldgevoel. De rest van mijn leven? Als zoiets gebeurt vrees ik dat ze me zullen vermoorden, ik hoop dat hij beseft wat hij doet.

'Kalm aan meisje...' Begint hij stil wanneer hij zachtjes naar haar toestapt. Rêver blijft eerst rustig staan en bestudeerd hem. Maar wanneer hij dichter komt gooit ze haar benen van de grond en stormt naar hem toe...

Heeeeeey mensen! Vergeet zeker niet te stemmen/reageren. Ik heb best wel interessant nieuws voor als je van dit soort boeken houdt: wanneer de vakantie begint zal ik met een nieuw boek beginnen. Locked by you is nog niet af en zal ik ook wel verder aan schrijven, maar dat andere boek zal hopelijk ook een toppertje worden! Ik wil jullie even allemaal bedanken, gisteren las ik dat we op de eerste plaats staan bij mystery/thriller. Bedankt! Jullie zijn echt geweldig!😭😘 Ik hoop daarom dus dat jullie dat nieuwe boek dat binnenkort komt ook leuk zullen vinden! Hoe het zal heten? Voorlopig heeft het alleen nog maar een werktitel(nog geen officiële) en is het een concept dat nog niet is gepubliceerd. Het zou heten: in de val gelopen. Maar daar twijfel ik dus nog aan... Tot binnenkort!