Locked by you #ThrillerAwards

2

Hij gaat op mijn buik zitten en grijpt mijn polsen vast. Hij bindt er een touw omheen en trekt het stevig aan. 'Laat mij met rust!' Krijs ik. Tranen ontsnappen uit mijn ogen. Ze rollen van mijn wang af. Hij trekt het touw nog harder aan. 'Ah! Stop! Dat doet pijn! Stop alsjeblieft!' Schreeuw ik huilend. Hij grijnst, trekt de kap van zijn hoofd. Zijn blonde haren komen tevoorschijn. Nu zie ik ook zijn groene ogen. Dit is die jongen die daarnet gemeen naar me grijnsde. 'Jij komt met ons mee.' Glimlacht hij. 'Dacht het niet, klootzak!' Roep ik. 'Hé, rustig aan liefje, ik doe je geen pijn...' Glimlacht hij en trekt het touw nog strakker aan. 'Aw, jij idioot! Dat doe je wel!' Hij lacht. 'Dat touw doet toch geen pijn? Als je goed meewerkt dan ben je binnenkort van dat touw vanaf. Maar doe je dat niet dan...'

'Waar zijn mijn ouders en m'n zusje?!' Schreeuw ik boos. 'Als je meewerkt hoef je je geen zorgen over hen te maken.' Ik slik. Ik ben bang, heel bang. Hij gaat van me af. 'Kom overeind.' Zegt hij zacht. Ik kijk hem geïrriteerd aan. 'Mijn handen zijn vastgebonden sukkel, hoe verwacht je ooit dat ik rechtkom?!' Hij haalt zijn schouders op. 'Nooit puss-ups gedaan?' Ik blijf hem boos aankijken. 'Oké, oké, ik help je wel.' Hij grijpt mijn polsen vast en trekt me overeind. Ik wil ervandoor rennen, maar hij grijpt me al lachend terug vast. 'Waar dacht jij heen te gaan?' Vraagt hij lachend. Is hij niet goed in zijn hoofd ofso? Wat denkt hij dat ik van plan was? Ontsnappen natuurlijk! 'Laat mij los, idioot!' Roep ik en probeer me uit zijn grip te krijgen, maar hij is gewoon te sterk.

Hij streelt met zijn warme vingertoppen mijn wang. Drukt zijn lippen tegen mijn oor aan en fluistert: 'Jij gaat je gedragen lieverd, anders heb je een groot probleem.' Ik zwijg en slik. De tranen blijven uit mijn ogen stromen. Het stopt niet. 'Heb je me begrepen?' Vraagt hij stil. Ik schuif mijn verdriet aan de kant en kijk hem met een vernietigende blik aan. 'Je krijgt me nooit klein!' Schreeuw ik. 'Dat zullen we nog wel zien.' Grinnikt hij.

Plots  zie ik een man naar me toekomen. Hij is ook blond en wat groter van gestalte. 'Wow Jocke, mooie vangst!' Lacht hij. Jocke, dus dat is de naam van die klootzak die me vast heeft. 'Ze is van mij James, je blijft van d'r af.' Lacht hij. 'Sorry hoor, maar ik wil tot niemand toebehoren.' Sis ik. 'Wat een lef.' Grinnikt James. 'Ik krijg haar wel klein.' Zegt Jocke zelfzeker. 'Mooi niet.' Grijns ik koppig. 'Zwijg eens!' Snauwt Jocke. 'Neem haar mee naar buiten, de camionette is net vertrokken.'