Mental || Zarry | Complete

|| Chapter 12 ||

هری قبل از اينكه از اتاق روان پزشک كه بيمارهای ديوونه رو اونجا نگه ميداشتن بيرون بياد لبخند مليحی به خانوم دكتر جوون زد. اون به زين گفته بود كه بايد با یه روانپزشک حرف بزنه ولي درواقع اين نبود (كار دیگه با روانپزشک داشته). اون نميتونست به زين بگه چيكار داره ميكنه. اون كل اتاق بی رنگ رو گشت و دوست مو Revanاش رو ندید.

اون با اخم همه ی صندلی ها رو ديد. كای و چند تا از دوستاش روی صندلی نشسته بودن و منتظر بودن با دكتر حرف بزنن. هری دستش رو توی فرهای موهاش كشید و به سمت پايين هال حركت كرد و شونه هاشو بالا انداخت. شايد زين به اتاقشون برگشته. هری مطمئن نبود ولی تصميم گرفت به اتاقشون برگرده. اون آروم خميازه كشيد و بخاطر فكر كردن به پسر بزرگتر لبخند زد. اون خيلی متفاوت بود. زین ديوونه به نظر نمیرسید، اون خيلی شيرين بود. قیافه اش فراتر از عالی بود. هری هنوز نميفهميد اون چرا اينجا بود. اين نميتونه فقط بخاطر اینکه حمله عصبی داره باشه. بايد يه چيز ديگه باشه.

"هری!"

صدای آشنا جير جير کرد، هری رو از فكراش بيرون آورد. اون بالا رو نگاه كرد و لويی رو ديد. لويی یه لبخند کوچیک زد.

"هی لو."

هری گفت، به پاهاش زحمت وایستادن رو نداد. اون به آروم راه رفتنش به سمت اتاقش ادامه داد و لویی هم بهش ملحق شد.

"زين كجاس؟"

لويی پرسيد، و با چشمای معصوم به هری نگاه كرد. هری شونه هاشو بالا انداخت و خميازه كشيد.

"احتمالا برگشته تو اتاق، چرا میپرسی؟"

هری به اتاق ها رسیدن پرسید. لويی وایستاد و آروم ساعد هری رو گرفت و کشید تا اون کاملا متوقف شد. هری يكم به عقب تلو خورد، به پايين با صورت سوالی نگاه كرد.

"زين تو اتاقت نيست"

اون آروم گفت. هری اخم كرد و به آخر راهرو، به اتاقش نگاه كرد.

"اون بايد باشه"

اون زمزمه كرد و لويی رو كنار زد.

"هری..."

لويی گفت، و دنبال هری رفت. هری آروم در زد و لبشو گاز گرفت.

"زين؟"

اون آروم صداش زد، با دستش به ضربه زدن به در چوبی ادامه داد.

"اون اونجا نيست هری!"

لويی محکم گفت و دستشو رو شونه هری قرار داد.

"خب پس كجاست؟"

هری با نگرانی زمزمه كرد، در رو باز كرد و وارد شد. چشماش رو همه جا ميچرخوند تا اونو پيدا كنه.

"زين؟"

اون صدا زد و دستاشو توی موهاش كرد.

"اون با كسی بود؟ اون هيچكس رو نميشناسه، مگه نه؟"