Bölüm sonunda ki açıklamayı okumadan geçmeyin :)
Anka'nın dövmesine çok benzer. Bunu tam sırtında omurgası üzerinde düşünün.
Korku bedenimi tamamen ele geçirmeden hemen önce merdivenleri inmiştim. Sürekli geriye doğru bakıyordum. Hizmetli kadının o hali gözümün önünden bir türlü gitmiyordu ve sanki birden, bir yerlerden çıkarak elinde tuttuğu şırıngayı boynuma batıracak gibi hissediyordum. Belki paranoya belkide değildi ama korktuğum bir gerçekti.
Salonun eşiğine geldiğimde durmadan ilermeye devam ettim. Haldun hala olduğu yerde oturmaya devam ediyordu ama bir ara kalkmış olduğunu tıpkı benim gibi üzerine rahat bir eşofman takımı geçirmesinden anlamıştım.
Elimi kapşonlunun cebine atıp böceklerin ses çıkarmaması için birini avcumun içine aldım. Diğeri kapşonlunun bol cebinde yalnız kalmıştı. Haldun ona doğru attığım adımlarımın sesini duyduğunda kafasını bana doğru çevirdi ve ben olduğumu gördükten sonra yeniden önüne döndü. Nereye baktığını görmek için bende başımı onun baktığı yöne çevirdim ama televizyon ünitesinden başka hiçbir şey göremedim.
Cebimdeki böceği oldukça kuvvetli sıkıyordum. Avucumun içine batıyordu. Duraksamadan Haldun'un sol tarafında olan tekli koltuğa oturdum ve diğer elimide kapşonlunun cebine sokarak sırtımı geriye yasladım. Haldun benim oturmamı beklemiş gibi ben oturduğum anda oturuşunu biraz düzenlemiş ve yönünü tamamen bana çevirmişti. Konuşmak istiyor gibi görünüyordu.
"Sana hala nasıl bir dövme yaptırmalıyız karar veremedim." Kaşlarımı çatmamak için kendimi zor tuttum. Dövmeye takmıştı adam.
"Aslında üç yapraklı bir yonca yaptırmak istiyorum ama,"Beş saniye kadar durup beni süzdü. Gözleri bedenimi süzdüğünü belli ediyordu.
"Güzel vücudun için fazla gösterişsiz ve pürüzsüz sırtın için fazla küçük." Üç yapraklı yonca fikrine kahkaha atmak istedim ama kendimi tuttum, ne yani şanssız olduğum bu denli göz önünde miydi ? Gözümü devirdim. Bu sırada ışıltı ve diğerlerinden farklı olan avize dikkatimi çekti.
"Gösterişsiz olmak sorun değil aslında. Ben sandığından daha sade bir insanım." Tüm cümleyi avizeye bakarak söylemiştim. Haldun benim yapamadığımı yaparak kahkaha attığında bakışlarımı onun üzerine indirdim. Bu kadar komik olan şeyi bende merak etmiştim.
"O avizeleri taktırdığım için pişman değilim. Yüzündeki ifade bile bir kez daha onları taktırdığım için gurur duymama yetti." Ona ciddi mi diye baktım. Bu kadar neşeli ve dengesiz olması beni şaşırtıyordu. Sanki onunla mutlu bir evlilik yaşıyormuşum gibi hissediyordum bazen ama bu fikir bile midemin altüst olması için bile yeterli iken düşüncelerimin istemsizce değişmesi dengemi sarsıyordu.
"Aslında güzel sayılabilirler ama bazıları için." Belinin koltukla temasını keserek iyice öne doğru eğildi ve kollarını dizlerine dayadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAHİPSİZ
Roman d'amourBaşlama Tarihi: 27.10.16 Romantizm#4: 03.02.17 Hikayenin ilk bölümleri yıllar öncesine aittir. Gelişmemi izlemek istediğim için bu bölümlere dokunulmamıştır. Bir varmış bir yokmuş diye başlattı bir kadın masalı. Bir varmış bir yokmuş diye devam etti...