The Walking Dead

12.Een Valse Start

Rick en Tyreese liepen buiten voor het huis en ruimden de zombies op.

'Dat was een strakke actie man, die je net maakte. Waar heb je zo leren tackelen?' vroeg Rick.

'NFL.' zei Tyreese.

'Echt waar?' vroeg Rick. 'Je speelde professioneel football?'

'Ja, twee jaar. Daarna was ik uitsmijter en daarna heb ik een tijdje allerlei baantjes gehad. Uiteindelijk ben ik auto's gaan verkopen. Vijf jaar ik het vak, tot deze shit begon.' vertelde hij.

Ze liepen weer naar binnen heen waar Glenn de vloer aan het poetsen was en Carol de keukenkastjes controleerde.

'Als we morgen de andere huizen doorzoeken, vinden we er ongetwijfeld nog meer van die zombies. Dan verbranden we die gewoon allemaal tegelijk. Het stinkt, maar we raken gek genoeg bijna gewend aan die geur. Het scheelt ons ook weer lucifers.' zei Rick.

Carol haalde de kastjes leeg.

'Het stikt hier van het eten in blik.' zei ze.

'Hebben ze ook peren?' zei Lori die net binnen kwam wandelen.

'Peren, appels, ananas, perziken, kersen. Als druiven in blik hadden bestaan, hebben ze die vast ook.' zei Carol.

'Ik was al bang dat alles leeg zou zijn.' zei Rick.

De avond viel en iedereen verzamelde in de woonkamer. Rick wees iedereen een kamer aan en daar gingen ze slapen vanavond.

Iedereen ging naar zijn of haar kamer en probeerde eindelijk eens een nacht door te slapen.

Rick en Lori lagen in bed met Carl tussen hun in.

'Hij slaapt als een roos. Dat deed hij nooit in de camper.' zei Lori.

'Hoe meer mensen in die camper, hoe warmer het werd.' zei Rick,

'Vergeet die lucht niet Rick.'

'Ja, dat werd ook met de dag erger. Jezus, ik kan haast niet geloven dat we weer in bed liggen. Hoe lang is dat geleden?'

'Wat nu Rick. Wat gaan we doen?'

'Tja, we hebben nog acht maanden de tijd om een dokter te vinden. Als we alles uitgepakt hebben, ga ik wel op zoek.' zei Rick. 'Maak je geen zorgen. We redden het wel.'

'Weet ik. Ik maak me ook zorgen, maar we hebben nu wel een plek gevonden om te leven. Ik ben niet meer zo somber als eerst. Alleen...'

Carol kwam binnen.

'Ik vond deze stapel dekens in de kast op onze kamer. Willen jullie er één?' vroeg ze.

'Ja, lekker Carol.' zei Lori.

Carol liep de kamer weer uit naar die van Andrea en Dale.

'Dale?' vroeg ze fluisterend. 'Andrea?'

Carol keek naar binnen en zag dat Dale en Andrea het aan het doen waren. Ze deed gauw de deur weer dicht en ze trok een glimlach.

De volgende morgen stond iedereen weer vroeg op.

'Weet je waar ik net aan dacht Rick?' vroeg Lori en Rick keek haar vol bewondering aan. 'Onze baby zal nooit weten hoe de wereld hiervoor was.'

Ze waren allebei even stil.

'Zelfs Carl zal het straks vergeten en hij zal nooit zijn rijbewijs halen of naar de film gaan met een meisje.' zei Lori. 'Rick, denk je dat het ooit weer normaal wordt?'

'Ik weet het niet. Ik hoop het wel.'

Die morgen stond iedereen in de woonkamer klaar voor een nieuwe dag. Rick stond voor de groep en legde uit wat er ging gebeuren vandaag.

'Goedemorgen allemaal. Het wordt een lange dag. vandaag gaan we in kleine groepjes de andere huizen doorzoeken. Hoe meer hoe beter.' vertelde Rick. 'We zoeken eten in blik, verbandtrommels en alles wat we kunnen gebruiken. En vergeet niet dat we zeker willen weten dat nergens meer ongewenste gasten zitten.'

Iedereen knikte.

'Hou je wapen in de aanslag en blijf altijd alert. Het gevaar schuilt in een klein hoekje. Als we klaar zijn, dan zoeken we voor iedereen een eigen huis. Dus als je een huis ziet dat je bevalt, waar je graag zou willen wonen, laat het dan even weten. We hebben toch huizen zat.'

Iedereen ging in de afgesproken groepen staan. Dale, Andrea, Rick, Lori en Glenn en Tyreese, Julie, Chris en Carol. Amy bleef bij de kinderen.

'Mijn team begint aan die kant van de straat.' zei Rick en hij wees naar de linkerkant. 'Tyreese, jouw team begint bij de buren. Wacht, ik kom zo terug met 'n pistool. Controleer eerst de tuin. Werp snel een blik naar binnen en ga dan pas naar binnen.'

Tyreese stond voor zijn groep.

'Carol en ik beginnen in de achtertuin. Dat duurt niet lang. Blijf hier wachten jongens.' zei hij.

'Ja, pa.' zei Julie.

Ze liepen de achtertuin in en Chris en Julie stonden nog aan de voorkant.

'Geef me een knuffel.' zei Julie.

'Tuurlijk schat.' zei Chris. 'Is dat een garage?'

'Weet ik niet. Ik denk het.'

'Misschien staat er wel een coole bak in.'

'Je gaat toch niet kijken hè?' vroeg Julie.

'Natuurlijk wel. Ik ga niet alles opvolgen wat je vader me zegt.'

'Wacht gewoon op hem.'

'Ik ben zijn hondje niet.' zei Chris en hij liep naar de garage.

Rick stond ondertussen bij de camper en pakte een pistool. Tot zijn verbazing zag hij een hutje tegen de muur staan.

'Hallo?' vroeg Rick.

'Wie ben jij?' zei een man met een grijze baard die naar buiten kwam.

'Ik ben Rick en jij?'

'Ik ben Greg. Ben jij hier in je eentje?'

'Nee, we controleren de huizen hier met onze groep.'

'Wat?' zei Greg geschrokken. 'Daar zitten wel honderd zombies. Iedereen is daar dood.'

'Wat?!' zei Rick en hij pakte nog een pistool. 'Pak aan en help me.'

Ze renden met zijn tweeën naar binnen.

'Ik ga even door het raam kijken Chris.' zei Julie.

Ze liep er naar toe en zag wel vier zombies lopen.

Plotseling hoorde ze Rick schreeuwen.

'Niet schieten, wat je ook doet niet schieten.'

'Aah.' schreeuwde Chris.

'Chris!' riep Julie.

Tyreese kwam er aan gerent en rende de garage in. Tyreese keek geschrokken en trok Julie weg uit de garage.

'Nee, hij mag niet dood.'

Carol kwam ook uit de tuin en hield haar hand voor haar mond.

'Nee!' riep Julie en perrongeluk schoot ze een kogel door het dak.

'Shit!' zei Rick. 'Iedereen zo snel mogelijk naar de camper.'

'wat is er aan de hand Rick?' vroeg Tyreese.

'We moeten onmiddellijk weg hier.' zei Rick en hij wees naar een horde zombies die op hun af kwam.

'Oh, shit.' zei Tyreese en iedereen rende weg naar de camper.

'Kom op schatje, we moeten echt gaan. We kunnen niks meer voor hem doen.' zei Tyreese en hij trok Julie mee naar de camper en de groep reed weg.