The Walking Dead

48.Dit Trieste Leven

De niet zo goede schutters van de groep kregen les van Andrea die ze nog wat probeerde te leren. Rick keek ook mee hoe het ze af ging en naar hoe Andrea het uitlegde. 
Hershel, Axel, Dexter, Maggie, Glenn, Tyreese, Alice, Conrad en ook Lori stonden op een rijtje op blikjes te schieten.

'Kom op jongens, jullie kunnen het!' riep Greg die vanaf de zijlijn op een stoel zat toe te kijken.

Rick liep langs Hershel.

'Heb je dit echt nodig?' vroeg hij aan hem.

'De laatste tijd lag ik met mijn knieën in het zand en was ik bezig met groenten, het kan geen kwaad, Rick.'

'Je wordt steeds beter, Glenn!' riep Andrea naar hem.

'Bedankt, ik hoop dat het van pas komt.'

'Vast en zeker.' zei ze en ze gaf hem een schouderklopje. 

'Nummer zes!' riep Maggie die weer een blokje had omgeschoten.

'Goed bezig, Maggie!' riep Andrea. 'Laat Tyreese dat maar eens zien, laat hem zien hoe je dat doet.'

'Kop dicht.' zuchtte Tyreese sip. 'Weet je zeker dat je me echte kogels hebt gegeven?'

Andrea keek hem vragend aan en Tyreese was wat sippig.

'Ik moet toch een keer iets raken.'

'Gooi anders je geweer maar, misschien dat dat beter werkt.'

'Laat maar.' zei Tyreese die zijn geweer neerlegde. 'Ik houd het bij mijn hamer.'

Tyreese liep weg en Andrea bleef verward achter.

'Laat hem maar even.' zei Rick tegen haar en ze knikte.

Andrea liep verder naar Axel en Dexter die stonden te schieten, maar niet veel raakten. 

'Kom op, mannen. Dit kan toch beter.'

'Sorry hoor, Andrea, maar dit is nogal erg moeilijk.' antwoordde Dexter. 

'Die kogel gaat niet vanzelf, volg je me?' zei Axel.

'Snap ik hoor mannen. Zet hem op.'

Rick ging bij Greg zitten die wat bedenkelijk naar Andrea zat te kijken.

'Hoe gaat het?' vroeg Rick.

'Het gaat. Met mijn been gaat het wel, ik heb soms niet eens door dat ik het mis en autorijden deed ik toch al niet.' antwoordde Greg. 'Ja het gaat goed. Eens kijken hoe lang dat nog duurt.'

Ze keken beiden naar Andrea die lol had met Axel en Dexter.

'Ach, Greg. Die meid aanbidt je. Je moet je echt nergens zorgen over maken.'

'Ja, nou, ik ben ook zo jong en vitaal ...'

'Je maakt jezelf gek.' antwoordde Rick die opstond. 'Als je zo door gaat wordt je dat ook, ouwe. Niet doen.'

Rick ging bij de groep staan.

'Oké mensen, het is klaar voor vandaag. Goed gewerkt en ruimen jullie ook even mee op?'

Iedereen keek tevreden en begon met het opruimen van de spullen. Lori liep met Rick mee naar binnen.

Scott zat in Rick en Lori's cel en paste op Judith die in zijn armen lag.

'Hoe is het hier gegaan?' vroeg Lori die binnenkwam en naast hem ging zitten.

'Goed hoor, ze heeft niet eens gehuild.'

'Mooi zo, bedankt dat je op onze prachtige dochter hebt gepast.' zei Rick.