The Walking Dead

19.Nagedachtenis

Het was stil op het erf van de boerderij. Er renden alleen wat kippen rond. Er was niemand in de stallen. Iedereen stond achter de boerderij. Hershel stond voor de graven van Lacey, Mary-Lou en Julie.
'Het is nu een dag geleden dat Shane vermoord is en dat er eindelijk weer rust is voor ons. We hoeven ons nu geen zorgen meer over hem te maken en we kunnen proberen hier een leven op te bouwen.' vertelde Hershel. 'We herdenken Mary-Lou, Lacey en Julie, zodat we ze nooit meer vergeten. Ze zijn nu vrij om te gaan en staan waar ze willen en ze hebben het nu beter dan dat wij dat hier hebben. Wij blijven sterk en gaan door met hoe we begonnen zijn en dat is onze stijl van overleven.' zei Hershel.
Tyreese had zijn arm om Carol gelegd en Carol haar hand op Sophia's schouder. Sophia hield Carl's hand vast en hij die van zijn moeder en daar stond Rick weer naast. Iedereen pinkte een traantje weg en liepen terug naar binnen als ze afscheid hadden genomen.

Hershel stond op het balkon van zijn huis. De deur van de kamer zwaaide open en Billy kwam naar binnen.
'Gaat het pap?'
'Ja, jongen. Het is gewoon even wennen dat je moeder er niet meer is.'
'Ik heb het er ook moeilijk mee, pap.'
'Je moet het ook nog eens zonder je zusje doen. In één dag twee familieleden verliezen is erg.'
Billy liep naar Hershel toe en omhelsde hem.
'Ik ben blij dat ik jou nog heb pap.'
'Ik ben er jongen en ook voor Maggie en Arnold.'
'Ik wil jou niet ook nog eens kwijt pap.'
'Je zult me niet kwijt raken.' zei Hershel.
'Gelukkig.' zei Billy.

Lori liep de deur uit en Carol en Patricia liepen met haar mee. Carol hield haar arm vast en Patricia had een mand vast met een deken erin.
'Hoe gaat het nu met je buik?' vroeg Carol.
'Na de operatie van Hershel, die man heeft gouden handen. Ik heb er wel last van, maar ik kan al meer dan ik had verwacht.'
'Dat is goed om te horen.'
'Meiden, ik ga naar de kippen toe.' zei Patricia.
'Oké.' zei Carol.
Lori en Carol liepen verder

Rick zat in de woonkamer en zag Hershel de trap af komen. Hij liep naar buiten en Rick liep achter hem aan. Tyreese keek Greg aan en knikte. Ze stonden beiden op en liepen stiekem achter Rick aan.
Hershel stond bij het hek te praten met Otis.
'Hey Hershel. Hoe gaat het nu met je?'
'Het gaat wel, maar het is niet leuk om je dochter en vrouw op de zelfde dag te verliezen.'
'Dat begrijp ik wel.'
'Zonder mijn vrouw ben ik niet veel waard. Dankzij deze boerderij hebben we nu maar mooi wat eten.'
'Hoelang heb je de boerderij eigenlijk al?'
'Ik heb hem van mijn vader geërfd toen hij overleed, dat is ondertussen alweer zes jaar geleden.'
'Dat spijt me voor je Hershel.'
'Dat hoeft niet hoor.'

Carol en Lori gingen op hooibalen zitten bij de paarden stal.
'Ik vind het vreselijk Carol.'
'Wat?'
'Shane heeft mijn kind vermoord. We hadden een relatie voordat Rick terug kwam. Hij had de vader kunnen zijn en dan heeft hij misschien zijn eigen kind vermoord.'
'Heb je dat al aan Rick verteld?'
'Nee, natuurlijk niet, dat overleefd hij niet en daar zal hij ook nooit achter komen.'
'Nee, dat klopt. Ik zal het hem nooit vertellen Lori. Je geheim is veilig bij me.'
'Ik maak me zorgen om Rick, want misschien trekt hij het niet dat zijn dochter dood is.'
'Het is ook wel veel wat hij mee maakt.'
'Dat klopt. Ik neergestoken, Carl neergeschoten en zijn kind dood. Het zit hem niet mee.'
'Jou ook niet Lori. Gelukkig heb je mij altijd nog.'
Carol sloeg haar arm om Lori heen en ze keken over het erf heen. Ze zagen Patricia lopen met het mandje wat nu vol zat met de deken er overheen. Ze waren benieuwd wat er in zou zitten. Ze liep naar de schuur.

Rick keek Hershel vragend aan.
'Hey, wat ik eigenlijk wou vragen is waar moeten we slapen als we niet meer in het huis mogen slapen?'
'Ik zou het niet weten Rick.'
'En die schuur daar dan, zouden we daar niet kunnen slapen. Sommige mensen van de groep liggen in die stink kamper met zijn allen en hun willen ook wel wat anders. De schuur ziet er ruim uit.
'De schuur?'
'Ja Hershel.'
'Daar wil je niet naar binnen. Geloof me.'
'Waarom dan niet.'
'Dat is waar we onze doden hebben opgeborgen.'
'Jullie doden?'
'Ja onze doden.' zei Otis.
'Hoe bedoel je jullie doden?'
'Ja, de doden. Je weet wel, dat zijn die mensen die eigenlijk dood horen te zijn. De mensen die al deze ellende veroorzaken.'
'En je houdt die dingen hier in je schuur, op je erf en recht naast je huis?'
'Ja, we houden ze daar totdat we iets vinden waarmee we ze kunnen helpen. Wat doe je er anders aan?'
'Het zelfde als bij je vrouw en dochter. Waarom zou je je buren bewaren in de schuur?'
'Ik kies ervoor dat mijn vrouw en dochter niet zoiets worden. Met mijn dochter is dat niet gelukt, maar Glenn heeft haar vermoord en mijn vrouw mag niet zoiets vreselijks worden.'
'Wij maken ze gewoon af.'
'Jullie maken ze gewoon af?'
'We verlossen ze uit hun lijden. We zorgen ervoor dat ze ons niet vermoorden. Dat daar binnen zijn geen mensen meer Hershel, het zijn ondode monsters.'
Tyreese kwam achter Rick staan. Maggie en Glenn renden langs hun heen en lachten samen, terwijl ze hand in hand naar huis renden.
'Maar je weet niet waarom Rick. Je weet niet wat ze mankeert. Je hebt geen idee wat er aan de hand is.'
'Ik weet wel dat ze ons willen vermoorden en dat het godverdomme stom is als je ze in een schuur naast je focking huis bewaard!'
'Godverdomme Rick, mijn zoon zit daarbinnen!'