The Walking Dead

27.De Overgave

Maggie en Michonne pakte Glenn op bij zijn armen en hij stond op.

'Wat is er?' vroeg Glenn.

'Je bent in shock geraakt.' zei Maggie.

Glenn keek verward. Maggie en Michonne ondersteunden hem en liepen het celblok uit. Ze liepen de gang op en hoorden wat gekreun.

'Neem Glenn mee naar de kantine. Ik zie je daar.' zei Michonne.

Maggie knikte en Michonne deed de klink van de deur omlaag en zag Dale naast Shawn op de grond liggen.

'Wat is er gebeurt?'

'Haal Rick en Andrea.'

Michonne pakte haar katana vast en rende naar de kantine toe.

Rick stond op.

'Leid me maar rond Dexter. Ik neem jou mee Greg. Tyreese, wil jij het hier een beetje in de gaten houden.'

Tyreese knikte en Dexter liep met Rick mee naar de deur, die op dat moment net openzwaaide. Maggie kwam met Glenn aan haar zijde de kantine binnen.

'Wat is er gebeurt?' vroeg Billy.

'Hij was in shock. Hij moet even tot rust komen.'

Plots kwam Michonne eraan gerent.

'Rick en Andrea, jullie moeten nu meekomen met mij!' riep ze.

'Wacht hier allemaal. Kom Andrea.' zei Rick en hij liep met Andrea achter Michonne aan.

Michonne stopte bij de medicijn kamer en keerde zich naar Rick die de kamer in keek.

'Shit.' zei hij.

'Nee!' riep Andrea en ze knielde bij Dale neer.

De tranen rolden over haar wangen en ook Michonne hield het niet meer. Rick keek boos en ramde zijn vuist tegen de muur achter zich aan. Hij schreeuwde hard en Andrea hield Dale's hand vast.

'Het is niet erg Andrea. Jij bent de gene die moet overleven en niet ik. Ik ben een oude man en wat heb ik nu nog aan de toekomst. Ik val niet meer te redden en ik kijk straks van boven op jullie neer. Het komt wel goed, maar in de toekomst is er geen plaats voor mij. Ik hou van je Andrea.'

'Ik ook van jou Dale.' zei Andrea terwijl haar wangen vol met tranen zaten.

Dale deed zijn ogen dicht en reageerde niet meer. Andrea begon nog harder te huilen en ze richtte haar pistool op Dale's hoofd. Ze liet het weer zakken.

'Ik kan het niet.' zei ze.

Michonne pakte het pistool uit haar hand en Andrea liep met Rick terug naar de kantine. Er klonk een schot en Andrea's gezicht verdween tegen Rick's schouder.

Rick, Andrea en Michonne kwamen de kantine binnen en Lori en Carol stonden op.

'Wat is er?' vroeg Carol.

'We hoorden een schot.' zei Lori.

'Dale is dood.' zei Rick kalm.

'Dat meen je niet.' zei Hershel.

'Jammer genoeg wel.' zei Rick.

Lori liep naar Andrea toe, troostte haar en liep met haar naar een tafeltje toe.

'Hij is opgesloten door iemand, maar Shawn is ook dood. Er lagen twee pakjes paracetamol naast hem en ze zijn beiden gevonden in de medicijnkamer. Dale leefde nog toen ik hem vond.' zei Michonne. 'Iemand heeft hem met opzet opgesloten en misschien niet met de bedoeling hem te vermoorden, maar misschien gewoon voor de grap.'

'Dat is verschrikkelijk.' zei Lori.

'Dat is het ook, maar het ergste vind ik nog dat iemand de ziel van de groep heeft vermoord en ik kan me niet voorstellen dat iemand van onze groep dat heeft gedaan.' zei Michonne.

'Wil je nu beweren dat iemand van ons het heeft gedaan?' vroeg Dexter.

Op dat moment kwam Andrew binnen. Iedereen keek hem boos of vol met tranen aan.

'Heb ik wat gemist?' vroeg hij.

'Dale is dood en dat is niet zomaar gebeurt.' zei Michonne hem.

'Dat oudje, die heeft toch ook geen kans om te overleven.'

'Wat!' schreeuwde Andrea. 'Je mag niet zo over hem oordelen. Je kende hem niet en hij was de man die deze groep bij elkaar hield. Jij hebt hem vermoord en alles kapot gemaakt.' zei Andrea.

'Ik heb helemaal niks gedaan man.' zei hij.

Andrea ging huilend weer zitten.

'Waarom verlies ik iedereen. Eerst Amy en nu Dale. Ik weet niet wat ik zonder ze moet.'

'Je hebt ons nog. We zijn een familie en we zijn er voor je Andrea.' zei Lori.

'Dat weet ik ook wel, maar hij was mijn maatje.'

'Dat snappen we Andrea. Het is niet gek dat je zo boos op Andrew werd.' zei Carol.

'Dank je meiden. Aan jullie heb ik tenminste wat.'

Andrew ging bij de gevangenen zitten.

'Wat heb je gedaan man?' vroeg Conner.

'Sorry man, ik wilde de medicijn kamer voor ons zelf houden en deed hem dicht. Hun zouden zo niet weten wat er was, maar weet ik veel dat die oude kerel daar was.'

'Er lag daar een lijk weetje.' zei Axel. 'Volg je me?'

'Ja Axel, ik had beter op moeten letten, jammer dan.'

'Dit kan niet Andrew, nu heb je misschien de kans verpest dat we nog in de gevangenis mogen blijven.'

'Zo dom zijn we niet hoor Dexter.' zei Tyreese.

'Wat moet dat bij onze tafel. Loop je ons af te luisteren.'

'Ik heb alles wel gehoord hoor, maar we zouden jullie er niet uit zetten.'

'Gelukkig.' zei Andrew.

'Alleen de gene die de aanstichter is.'

Tyreese keerde hen de rug toe en plots kwam Maggie naar de tafel van de gevangenen gerent.

'Wat moet jij hier juffie?' vroeg Dexter.

'Ik moet Conner even spreken.'

Conner keek haar verbaast aan en liep achter haar aan naar een hoek van de kantine.

'Je leeft nog.' zei Conner.

'Ja, maar geloof maar niet dat ik nog bij je terug kom. In een gevangenis heb je recht op een telefoontje en je belt mij niet. Elke dag kun je me bellen en ik hoor niks van je. Ik dacht dat je dood was en voor mij ben je verleden tijd. Ik heb een nieuwe vriend en het is je eigen schuld dat je me nu bent kwijt geraakt.' legde Maggie uit en ze liep terug naar Hershel en haar broers.

Conner stond met zijn mond vol tanden en liep terug naar de tafel van de gevangenen.

'Heb je mot?' vroeg Axel.

'Ken je haar?' vroeg Dexter.

'Dat was mijn vriendin.' zei Conner en hij ging zitten.