The Walking Dead

5.Verhalen

Die zelfde dag waren Dale en Rick aan het jagen in het bos. 

'Wat is je relatie eigenlijk met die meiden?' vroeg Rick.

'We zijn gewoon vrienden. Ze hebben het zwaar en ik ook dus we steunen elkaar.'

'Ik vind het niet erg hoor als je een relatie met een van de twee hebt.'

'Dat waardeer ik Rick.'

'Daar is er een.' 

Rick schoot een konijn dood.

'Weet je Rick. Ik ben blij dat iedereen door heeft hoe slecht Shane eigenlijk is.'

'Dat snap ik Dale. Hij had jullie al veel eerder ergens anders heen moeten brengen.'

'Nee, dat zie je verkeerd.'

'Hoezo dan?'

'God wilde hebben dat je bij ons zou komen Rick. Gewoon omdat je een veel betere leider bent.'

'Dat waardeer ik van je Dale.'

'Ik zal altijd achter je staan Rick. Ik meen alles wat ik zeg.'

'Mooi om te weten Dale. Ik heb tenminste wat aan je.'

'Zullen we terug gaan?'

'Dat doen we Dale. We hebben genoeg.'

Dale en Rick liepen terug naar het kamp.

De avond was gevallen en iedereen zat om het kampvuur.

'Het werkt perfect zo Dale. Zonder dat ding van jou konden we geen vlees branden.' zei Rick.

'Ik ga nooit op pad zonder dat ik mijn spullen bij me heb. Je weet maar nooit wanneer je die dingen nodig hebt onderweg.' zei Dale.

'Dat herinnert me eraan dat ik nog steeds niet weet wat jullie allemaal deden voor deze klote zooi begon.' zei Rick. 'Wat deed je Dale, reisde je rond?' 

'Min of meer. Ik was vertegenwoordiger. Veertig jaar achter een bureau met een telefoon erop. Toen ging ik met pensioen en kochten mijn vrouw en ik een camper. We wilden door America reizen.' legde Dale uit. 'We waren iets meer dan twee jaar onderweg toen al deze ellende ineens begon. We stonden op een camping hier honderd kilometer ten zuiden vandaan. We kwamen net terug uit Florida. We hoorden het nieuws vrij laat en we hadden eerst geen idee. Mijn vrouw is daar ook gestorven.'

Iedereen zat te luisteren naar Dale's verhaal, terwijl ze allemaal hun eten opaten.

'Nadat ik haar had begraven ging ik naar mijn familie in Atlanta. Volgens de radio zou het daar veilig zijn. Maar ja, toen ik aankwam kon je de stad al niet meer in. Het leger probeerde de hordes terug te dringen. Het was hopeloos. Zo kwam ik hier. Onderweg kwam ik Amy en Andrea tegen. Ze stonden met pech langs de weg en ik gaf ze een lift.'

'Andrea zou me naar de campus rijden.' begon Amy te vertellen. 'Ik zou daar mijn derde jaar aan de universiteit beginnen. Ik deed lichamelijke opvoeding als hoofdvak. We wonen ver weg en eigenlijk had ik daar best heen kunnen vliegen, maar samen is het altijd zo gezellig.' 

'Ik was receptioniste op een advocatenkantoor. Een van de dingen die ik niet mis.' zei Andrea.

'Ik heb een motorzaak en mijn broertje Dean helpt me soms.' begon Johnny. 'Maar we zaten tot over onze oren in de schulden. Dat mis ik niet echt nu ik het niet meer hoef te betalen.' 

'Ik woonde nog bij onze pa en ma, zo'n 85 kilometer hier vandaan.' zei Dean. 'Ik was samen met Johnny onderweg op onze motors naar een verjaardag van een vriend die in Atlanta woonde. We kwamen s'avonds aan en we wisten nog niks van dit alles.' 

'Ik verkocht schoenen. Ik had een zaak in het winkelcentrum. Het stelde niet veel voor, maar ik kon in elk geval de rekeningen van betalen. Nou ja, niet allemaal. Johnny's en Deans verhaal komt me bekent voor.' zei David. 'We woonden in Gainesville, zo'n tachtig kilometer verderop en net als iedereen hier kwamen we veel te laat aan in Atlanta.

'Glenn, Dale, de broers en de meiden waren hier al toen we aankwamen.' zei Sarah. 'Onze auto ging onderweg kapot. We hebben de rest van de weg moeten lopen. Die roestbak deed het nooit. Onze Nick zat op de brandweeropleiding, want dat wilde hij graag worden. Nu kan hij het nooit meer afmaken.'

'Monteur.' zei Jim.

David had een nieuw konijn aan de spies boven het vuur gedaan.

'Snij je nog een stuk voor me af David?'

'Ja, hoor het bederft toch als we het niet opeten.' zei David.

'Nou mijn verhaal kennen jullie wel. Politieagent uit Kentucky. Ik heb nog nooit echt op iemand geschoten, al deed ik die laatste keer wel erg mijn best.' zei Rick. 

'Ik werd neergeschoten, lag een tijdje in coma en werd wakker in deze horrorfilm. Ik werd gek van bezorgdheid om Lori en Carl.' vertelde hij.

'Het ziekenhuis zou bemand blijven, dus dachten we dat Rick daar wel veilig zou zijn. We wilden wel voor hem terug gaan, maar toen zijn we hier blijven hangen.' vertelde Lori.

'Dat is allemaal goed gekomen. Hoe zit het met jou Carol?.' vroeg Rick. 'Vertel eens.'

'Oh, wacht even.' zei Carol met een volle mond en ze slikte haar eten door.

'Sophia's vader was de kostwinner. Ik verkocht soms wat tupperware uit zo'n catalogus, maar vooral aan vrienden. Dat mag je niet echt een baan noemen.' vertelde ze. 'Mijn man verkocht auto's. Ze zeiden dat hij iedereen kon ompraten. Het lukte met mij toen hij wilde trouwen en toen hij wilde dat ik bij hem bleef nadat hij....' 

Er viel een stilte. 

'Toen de ellende begon heeft hij zijn ouders voor zijn ogen zien sterven. Dat kon hij niet verwerken en hij gaf het op. Hij had geen zin meer.' vertelde ze verder. 'Daarna toen hij er niet meer was ging ik met Sophia op weg naar mijn zus, maar we wilden niet alleen blijven. We zijn nooit in in de stad gekomen. Gelukkig maar.'

Iedereen stond op te kijken van elkaar's verhalen. 

'Ik moet echt even plassen.' zei Dean.

Hij liep naar de camper en stond in de deur opening. 

'Moet ik nog wat meenemen voor iemand.' 

Toen werd hij gebeten in zijn arm waarmee hij de deur open hield. Een zombie kwam achter de deur vandaan en Dean begon te schreeuwen. De groep keek geschrokken naar wat er gebeurde. Johnny sprong op en rende naar Dean toe. Rick schoot de zombie dood, Dale pakte een geweer en Jim een bijl. Iedereen was in rep en roer. Er kwamen nog meer zombies tevoorschijn en Rick en Dale begonnen te schieten. David pakte ook een geweer en schoot wat zombies neer. Rick probeerde de zombies weg te houden bij de anderen en Dale hielp hem daarbij. Iedereen sloeg met voorwerpen tegen de zombies aan, totdat ze allemaal dood waren en de grond ermee vol lag.

Carol en Lori liepen met de kinderen de camper in en de groep controleerde of dat alle zombies waren. 

'Rick. Dat waren ze allemaal.' riep David.

'Jullie hebben al mijn familie vermoord.' riep Jim in het gezicht van de laatste zombie die nog overeind stond. Hij sloeg met zijn vuist op zijn gezicht en toen viel hij op de grond. 

'Jim stop.' zei Dale.

'Je hebt ze allemaal vermoord.' zei hij terwijl de tranen hem over zijn wangen rolden. 'Allemaal.'

Rick trok Jim van de zombie af en Dale ging naast Johnny op de grond zitten.

'Als we het bloeden stoppen komt het goed.' zei hij. 

Hij voelde in de nek van Dean en voelde dat hij dood was.

'Sorry, hij is dood.'

Johnny zat huilend op de grond en de groep stond er omheen.