The Walking Dead

14.Nieuwe Hoop

Rick stond met het pistool tegen de man's wang aan.

'Rick, Carl is niet dood.' zei Greg.

'Doe het niet man.' zie Tyreese.

'Carl is niet dood?' vroeg Rick. 'Hij leeft nog?'

Rick had de man bij zijn shirt gepakt en liet hem los. Hij viel achterover op de grond neer. Rick rende naar Carl toe en Tyreese rende achter hem aan.

'Hij ademt, hij leeft nog.' zei Rick. 'Wat moeten we doen. We moeten wat doen, maar wat in godsnaam?'

'Hij ademt, maar hij is buitenwesten.' zei Tyreese.

'Hij verliest te veel bloed Rick, we moeten het bloeden stoppen.'

'Er moet toch iets zijn dat we kunnen doen?' vroeg Tyreese.

'Ja, we moeten het bloeden stelpen. We hebben een verbandtrommel in de camper. We moeten naar Dale.'

'Op de boerderij waar ik woon...' zei de man. 'De eigenaar. Z'n zoon heeft zichzelf in zijn voet geschoten, maar de eigenaar heeft de kogel eruit gekregen en hij is weer helemaal opgelapt. Hij is een dierenarts.'

'Kan hij mijn zoon helpen?' vroeg Rick.

'Hij is geen dokter, maar hij weet wel wat hij doet.'

'Kun je ons erheen brengen?' vroeg Tyreese.

'Het is hier een kilometer vandaan, dat moeten we kunnen redden.' zei hij.

'Een kilometer?' zei Rick en hij deed zijn jas uit. 'Dat red ik wel, kom op Tyreese dan rollen we hem in mijn jas.'

Ze rolden Carl voorzichtig in de jas van Rick en Rick pakte hem op.

'Tyreese, ga terug naar de camper. Vertel ze wat er gebeurt is, dan komen jullie later. Greg en ik gaan met deze man mee.'

'De naam is Otis. Je moet het kunnen vinden Tyreese.' zei hij. 'Je kunt het van de weg af zien liggen. Moet lukken.'

Tyreese rende weg en verdween uit het bos.

'Kom op Greg, dek ons van achteren zodat we niet aangevallen worden door zombies.'

'Kom we gaan.' zei Rick en ze renden naar de boerderij.

Tyreese rende het kamp binnen bij de camper.

'Tyreese, wat is er aan de hand?' vroeg Lori.

Samen met Carol rende ze naar hem toe.

'We hoorden een knal.' zei Lori.

'Hebben jullie iets gevangen?' vroeg Carol.

'Wat is er gebeurd, waar zijn ze?' vroeg Lori.

'Een man zag ons aan voor zombies en hij schoot Carl neer, maar een man op die boerderij waar hij woont kan hem weer oplappen. Het komt goed Lori.' legde Tyreese uit.

'Waar?' vroeg Lori. 'Waar zijn ze?'

'We moeten de weg volgen en dan zien we het vanzelf. Kom op!' riep Tyreese en iedereen stapte in de camper. Andrea en Amy keken geschrokken en Carol sloeg haar arm om Lori heen.

Iedereen zat in de camper en ze reden weg.

Otis rende langs het heg en vroeg aan een meisje waar haar vader was.

'Hij zit binnen. Wat is er aan de hand Otis? Wie zijn dat?' vroeg ze.

'Dat komt later wel Maggie.'

Rick rende langs hen heen en een man deed de voordeur van het huis open.

'Wat is er gebeurt Otis?'

Otis draaide zich om en zag hem staan.

'Hij is neergeschoten. Je moet wat doen.'

'Breng hem naar binnen. Waar is hij geraakt en hoe erg is het?'

Ze renden naar binnen en zorgden voor Carl.

Rick liep de voordeur uit en zag de rest van de groep het erf op rennen. Lori rende op Rick af en omhelsde hem.

'Waar is hij?' vroeg ze. 'Is hij oké?

'Ja Lori, alles gaat goed komen. Hij doet wat hij kan.'

'Weet je al wat meer?' vroeg Carol.

'Ja, het bloeden is gestopt en dat is het belangrijkst.'

'Oh, Rick wat moeten we doen?' vroeg Lori.

'Ik weet het niet. Ik weet het echt niet.'

Op dat moment kwam de man naar buiten toe.

'Ik heb de wond gehecht. De kogel is verwijderd en het bloeden gestelpt. Hij heeft geluk gehad. De kogel zat in zijn schouderblad. Geloof me, het had niet veel gescheeld. Als de kogel zijn long had geraakt had ik niks kunnen doen. Nu is het alleen nog afwachten.'

'Bedankt meneer, echt, ik...'

'Hershel Greene is de naam en wacht nog maar met bedanken. Je kunt beter bidden.' zei hij. 'Mijn gebeden worden al maanden niet gehoord, dus het wordt weer eens tijd.'

Iedereen stond in de woonkamer van het grote huis van Hershel.

'Mijn naam is Hershel en dit is mijn boerderij. Jullie kunnen hier blijven terwijl het ventje opknapt. Er is genoeg eten en slaapplaats.' zei Hershel.

Hij keek in het rond naar iedereen.

'Laat ik jullie de andere bewoners voorstellen. Mijn vrouw Mary-Lou, mijn oudste dochter Lacey, mijn zoon Arnold, mijn dochter Maggie en dat is mijn jongste zoon Billy.'

Iedereen groette elkaar.

'Voordat ik het vergeet dat daar zijn Otis en zijn vriendin Patricia. Ze wonen verderop, maar hier is het veiliger. Ze blijven tot alles voorbij is.'

'Bedankt dat we hier even mogen blijven Hershel. Dat waarderen we enorm.'

'Graag gedaan Rick. Lacey, kun jij iedereen niet even rondleiden over de boerderij?'

'Tuurlijk pap, dat doe ik wel even. Volgen jullie mij?'

'Jij en je vrouw kunnen mee naar de kleine vent Rick.'

'Dank je Hershel.'

'Graag gedaan.'

Iedereen volgde Lacey over het erf van de Boerderij.

'Ik heb hier geen zin in.' zei Julie.'

'Doe niet zo kattig.' zei Tyreese.

'Kattig?' Julie keek Tyreese boos aan. 'Het boeit me niet wat jij vindt.' zei Julie en ze liep boos naar binnen.

'Laat haar maar Tyreese. Het komt wel weer goed.' zei Carol.

'Dat mag ik hopen. Er is al genoeg gebeurt vandaag. Een kat maakt rare sprongen in het nauw.'

Tyreese sloeg zijn arm om Carol heen.

Andrea en Dale keken in het rond en stopten even bij de kippen.

'Leggen ze veel eieren?' vroeg Andrea.

Lacey stopte en draaide zich om.

'We hebben meer dan genoeg voor de groep van jullie formaat. Als jullie morgen een eitje willen als ontbijt, dan kan dat.'

'Lekker, hoor je dat Dale?'

'Ja, lang niet meer gehad.'

Glenn zat op het trappetje voor het huis en Greg kwam naast hem zitten.

'Gaat het?' vroeg hij.

'Ja, ik maak me alleen zorgen over de toekomst.'

'Dat moet je niet doen Glenn. Leef de dag en maak je niet druk. Het kan zo afgelopen zijn.'

'Geniet er van nu het nog kan.'

'Doe ik, dank je wel Greg.'

'Graag gedaan jongen.'

Glenn stond op en liep naar Maggie toe die hen paard aan het borstelen was.