The Walking Dead

24.Zware Lasten

Iedereen van Rick's groep zat verstopt achter de auto's of in de camper. Rick stond samen met Rachel, Tyreese en Greg oog in oog met Leopold die Shawn onder schot hield, terwijl Nick in de auto zat.
'Waarom doe je dit Leopold?' vroeg Rick.
'Bemoei je er niet mee man. Ik bespreek dit alleen met Rachel en Shawn en niet met één of andere vreemdeling.' zei hij.
Greg greep naar zijn pistool en pakte het vast achter zijn rug.
'Laat Nick alsjeblieft gaan.' zei Shawn.
'Wat hebben we jou gedaan?' vroeg Rachel.
'Jullie vonden mijn groep niet goed genoeg en jullie wouden gaan. Dat pik ik niet.'
'Waar zijn je vriendjes?' vroeg Shawn.
'Die zitten in het bos en schieten op mijn teken iedereen over hoop.'
Rachel keek geschrokken in het rond.
'Wat wil je nu van ons?' vroeg Rick.
'Van jou niks, maar ik wil dat Rachel met me mee gaat en dat Shawn hier achter blijft.'
'Nooit.' zei Shawn.
'Hou je kop!' riep Leopold en hij sloeg met zijn pistool in Shawn's buik.
Shawn kreunde van de pijn en trok een zuur gezicht.
'Als je nu niet naar me toe komt schiet ik hem neer, stap ik weer in en laat ik mijn groep deze gevangenis overhoop schieten.' zei hij.
Rachel klom over de auto's.
'Wat ga je doen Rachel. Blijf hier.' zei Rick.
'En dan. Hij schiet Shawn neer. Dat heeft hij me eerder geflikt.'
Rachel liep naar hem toe en stopte voor Shawn. Leopold liet Shawn los en knuffelde Rachel.
'Nee!' riep Shawn.
Leopold liep naar de auto en deed de deur open.
'Schiet maar jongens!' riep Hij en Rick, Greg en Tyreese bukten.
Er klonken geen schoten en Rick keek verbaasd over de auto's heen.
'Wat is dit?' vroeg Leopold.
Van uit de bosjes kwam Michonne aangerend en ze stak met haar katana Leopold neer die net zijn arm omhoog hield om op Michonne te schieten. Leopold zakte door zijn benen en zat tegen de auto aan. Rachel rukte zich van hem los, maar Leopold had nog net genoeg kracht om te schieten.
Er klonk een knal en Rachel viel op de grond.
'Nee!' riep Shawn en hij rende naar haar toe.
Hij knielde bij hem neer en hield zijn pistool tegen Leopold's hoofd.
'Jammer.' bracht Leopold uit.
Shawn haalde de trekker over en Leopold viel op de grond neer.
Sophia kwam uit het bos achter Michonne aan gerend.
'Sophia!' riep Carol en ze kwam uit de camper gerend en pakte Sophia op.
'Dankjewel.' zei ze tegen Michonne en zij knikte.
Greg liep naar de auto toe en keek eronder.
'Shit, dat dacht ik al te horen.' zei hij en hij duwde iedereen bij de auto aan de kant.
'Wat doe je?' vroeg Rick.
'Allemaal achter de auto. Er is niets te redden. Hij heeft een bom onder de auto geplakt.'

Er klonk een harde knal en iedereen kwam achter de auto's vandaan.
'Nick!' riep Shawn. 'Je had hem moeten redden.'
'Dat kon niet. Dan waren er nu zes doden gevallen.' zei Greg.
Iedereen liep naar het kampvuur dat Dale had klaargemaakt en ging er omheen zitten.
'Vertel eens wie jij bent, want je bent de redder van de dag.' zei Rick tegen Michonne.
'Zo zou ik het niet willen noemen. Ik vond Sophia bij een man, wat was zijn naam ook al weer?'
'Otis.' zei Sophia.
'Owh ja. Hij werd gebeten en is achtergebleven. Ik heb Sophia meegenomen en ik ben met haar naar Carol gaan zoeken.'
'Is dat waar Sophia?' vroeg Carol. 'Ik ben je zo dankbaar Michonne, toch?'
'Ja, ik had een groep samen met mijn man en zijn beste vriend, maar doordat ze een joint hadden gerookt zijn ze doodgegaan en heb ik ze gehouden als hulpzombies.'
'Hulpzombies?' vroeg Lori.
'Ja, ik heb ze nu niet meer nodig. De zombies roken me niet, omdat de zombies naast me liepen.'
Michonne draaide zich om en sloeg met haar katana de hoofden van Mike en Terry eraf.

Carol keek Lori aan.
'Vroeger zei iedereen altijd. Leef de dag alsof het je laatste is, maar tegenwoordig moet je dat wel en het is vreselijk met al dat dood en bloed.' zei Lori tegen Carol.
'Lori, hou op alsjeblieft. Ik word depressief van je. Ik heb het nu bijna beter dan voor de uitbraak. Tyreese is liever dan mijn man ooit was, Sophia is terug en als we wat eten hadden..' zei Carol en ze keek Lori aan. 'Kijk om je heen. Dit alles hier. We kunnen opnieuw beginnen. Een nieuw leven.'
'Ja, dat heb ik eerder gehoord.' zei Lori.
Carol zuchtte diep.

De avond viel en er stonden tenten op het grasveld. De meesten waren al aan het slapen, maar Carol, Tyreese, Rick, Greg, Glenn, Dale en Suzie waren nog op.
'We hebben het goed gedaan vandaag. Michonne is een aanwinst voor de groep en dankzij haar is onze kleine Sophia weer terug.'
'Ja, en we hebben geluk dat Greg de bom gevonden heeft, want anders waren er veel meer doden gevallen.' zei Suzie.
'Daar heb je gelijk in. Morgen moeten we maar eens kijken hoe we de cellenblokken gaan opruimen, dan kunnen we allemaal in een cel wonen. Het klinkt nu al fantastisch om je eigen kamer te hebben en we kunnen hier alle overlevenden stallen. Er kunnen wel tweehonderd cellen zijn.' zei Rick.
'Ja, we verdienen dit geluk nu wel. Dit hadden we eerder kunnen gebruiken.' zei Tyreese.
'Een nieuw leven. Ik had dit nooit zo mooi gezien Rick.' zei Carol.
'Ik had het zelf ook nooit verwacht.'
'Maggie en ik zouden zelfs een gezin kunnen stichten als het hier veilig is en iemand alles van bevallingen weet.' zei Glenn.
'Ja, het leven is nog lang niet voorbij. Dit is het beste wat ons ooit is overkomen en we gaan er ook gebruik van maken. We kunnen hier een nieuw leven beginnen. Een nieuwe start en we gaan het doen. Ons oude leven is weer terug en we kunnen nu eindelijk veilig leven.' zei Rick.
Iedereen knikte en na een paar minuten was het buiten stil.