The Walking Dead

30.Wat Ons Rest

Dexter stond met zijn shotgun op Rick en de groep gericht.

'Als jullie nu niet gaan schiet ik jullie echt over hoop!' riep hij.

'Doe dit niet Dexter. Daar krijg je alleen maar problemen mee. Dit zijn goede mensen, Dexter. Volg je me?' zei Axel die achter Dexter stond.

'Weet je wat Axel. Dan ga je lekker met hun mee naar buiten. Volg je me?'

Axel liep naar de groep van Rick toe en Conner draaide zich ook om. Hij ging bij Maggie en Glenn staan en Hershel herkende hem nu ook.

'Lori, breng de kinderen naar binnen, dan praat ik met Dexter.'

'Daar komt niks van in. Eén stap en ze zijn er geweest. Jullie gaan nergens heen, alleen die poort uit. Weten jullie wel wat jullie me hebben aangedaan?'

'Wacht, waar heb jij dat wapen vandaan?'

'Wat maakt jou dat uit. Ik heb ze, dat is wat telt.'

'Nee, waar heb je ze vandaan?!'

'De bewakerspost. Daar wist je lekker nog niks van hè?' zei Dexter spottend. 'Dat heb ik je nog niet laten zien. Zit in celblok A.'

'Dat dacht ik al.' zei Rick nuchter.

'Wat lul je nou man.' zei Dexter terwijl zijn gezicht naar de deuren van celblok A draaide en hij zag dat de deuren open stonden.

De zombies stroomden naar buiten en Tyreese rende naar Rick toe met zijn pistool in zijn hand.

'Lori en Carol. Breng Carl en Sophia in veiligheid. Billy, Hershel, Glenn en Maggie renden naar Rick toe en begonnen de zombies neer te schieten. Tyreese en Andrea stonden al klaar.

'Blijf verdomme staan zei ik, verdomme!' riep Dexter, maar niemand reageerde.

'Ga je op mijn groep schieten of op die zombies daar die je willen opeten?' vroeg Rick en hij begon op de zombies te schieten. Conner en Greg renden achter Lori en Carol aan om hun in veiligheid te brengen door de zombies niet dichtbij te laten komen. Axel stond achter Rick.

'Hè, geef mij ook een wapen. Met alleen mijn pik jaag ik die krengen niet weg.' zei hij.

'Hier, vangen!' riep Tyreese die hem een pistool naar zijn hoofd gooide. Zelf pakte hij zijn hamer. 'Ik kan er toch niks van. Mijn hamer werkt prima.'

Axel schoot op de zombies en Dexter draaide zich plots om.

'Fock jullie allemaal!' riep hij en hij rende naar de poort toe. Michonne rende achter hem aan, maar hij was de poort al uit.

'Laat maar zitten Michonne. We hebben hier je hulp nodig.' zei Rick. 'Wat je ook doet, laat ze je niet omsingelen!' riep Rick.

Lori en Carol renden de cellenblokken in en Carl en Sophia holden achter hun aan. Lori kwam bij de cel van Suzie en Arnold en zag dat ze op dat moment het aan het doen waren.

'Owh.' zei Lori zacht.

Suzie en Arnold keken om.

'Wat is er aan de hand?' vroeg Suzie.

'Horen jullie die schoten niet?'

'Nee, sorry. Ik denk dat we iets te veel lawaai maakten.' zei Suzie.

'Wat is er?' vroeg Arnold.

'Dexter draaide door. Hij is weg en we zijn nu de zombies aan het afmaken die hij op ons heeft afgestuurd.' zie Lori.

'We komen eraan.' zei Arnold.

Hij stond op. Recht voor Lori. Ze keek naar beneden.

'Doe eerst maar wat kleren aan.'

Arnold keek geschrokken en sloeg zijn armen tussen zijn benen. Suzie lachte zacht.

Rick en de rest stopten met schieten.

'Was dat het?' vroeg Glenn.

'Ik mag het hopen. Veel munitie hebben we niet meer.' zei Tyreese.

'Ik denk dat we klaar zijn voor vandaag.' zei Rick.

'Laten we de deuren dicht doen en naar het celblok gaan.' zei Hershel.

'Dat klinkt als een goed idee.' zei Rick en de groep liep achter hem aan naar de cellenblokken toe.

In de kantine zaten een paar van de overlevenden met elkaar te eten.

Rick zat met Lori, Carl, Carol en Sophia aan tafel.

'Smaakt het?' vroeg Rick.

'Ja hoor. Ik kan tenminste weer rustig eten. Daarbuiten moet je altijd vluchten en nu zitten we veilig achter de hekken hier. Alles komt weer goed.' zei Carol.

'Laten we het hopen.' zei Lori.

'Ik heb er vertrouwen in mam.' zei Carl.

'Ik ook.' zei Sophia.

'Dat is mooi. Zolang we hier veilig zijn kan ons hier niks gebeuren.' zei Rick.

'Dat is waar. We zijn van de slechte mensen af en krijgen nu eindelijk de kans om te leven.' zei Lori.

Hershel zat samen met Glenn aan een tafel te wachten tot Maggie terug was die eten ophaalde.

'Gaat het jongen?' vroeg Hershel.

'U weet dat ik verliefd ben op Maggie toch?'

'Jongen, denk je dat ik dat niet gezien heb?'

'Jawel, maar echt heel erg verliefd. Ik wil voor altijd bij haar blijven.'

'Kom maar op met je vraag, Glenn.'

'Ik wil met haar trouwen. Misschien dat we een ring voor haar kunnen vinden.'

'Ik weet wel iets, Glenn. Maak je maar niet druk over de ring. Als ik hem heb dan krijg je hem van me. Je hebt mijn toestemming als dat is waar je op doelt. Ik zal jullie trouwen als jullie er klaar voor zijn.'

'Dank je, Hershel.'

Maggie kwam bij hun zitten en ze aten hun bord leeg.

Andrea en Michonne zaten samen aan tafel.

'Ik heb nog nooit echt met je kunnen praten.' zei Andrea.

'We kunnen het vast goed vinden.' zei Michonne.

'Dat hoop ik. Je bent een pittige dame.'

'Pardon. Ik heb veel meegemaakt, maar pittig. Dat valt echt wel mee.'

'Owh, sorry.'

'Geeft niks.'

'Heb je al wat vrienden gemaakt in de groep?'

'Ja. Ik kan het goed vinden met Rick en Tyreese. Hershel mag me ook wel en ik denk dat de groep zich met mij wel veilig voelt.'

'Ik denk het ook wel. Heb je toevallig een oogje op iemand?'

'Tyreese is wel een knapperd hoor.'

'Hij is met Carol.'

'Nou, als het aan mij ligt niet lang meer.'

'Denk je dat Carol dat wel aan kan?'

'Ze zal er mee moeten dealen als Tyreese voor mij kiest.'