De reis naar Londen

Ik zoek de wc!

'Ik ga even naar de wc ben zo terug!' zei ik tegen Harry en liep weg. Ok, waar zit Emma of Amalie? Waarom zou ze liegen over haar naam? Pff maakt mij niks uit! Ik ga Harry bewijzen dat ze helemaal niet gevaarlijk is en hun relatie al lang was vergeten. 'Wat doe je hier Amber?' vroeg Eleanor. Hoe kom die hier nou? 'Euh, ik ben opzoek naar de wc!' 'Die is links van de bar!' Nu kon ik wel niks anders dan naar de wc gaan anders hadden ze me allemaal door! Dus ging ik maar naar de wc. Aan de bar?? Ik zal het maar gokken op links. Shit links zijn jongens wc's! Ik wou net naar de rechterkant gaan toen ik Emma of Amalia zag staan! Ik liep er meteen naartoe, er moesten een paar dingen duidelijk worden! 'Hey Emma, of moet ik zeggen Amalia?' ok dat kwam er boter uit dan verwacht! 'Amber, het spijt me! Echt! En mijn echte naam is Amalia. Ik was gewoon bang dat Harry al over me had verteld en als ik mijn naam zou zegen je meteen zou weg rennen! Ik wilde gewoon tonen dat ik ook lief kan zijn!' 'Amalia ik geloof je echt! Wees eerlijk na ongeveer 3 jaar ben je al over Harry heen hé!' 'pff tuurlijk! Waarom denk je dat?' 'Ah gewoon. Doet er niet toe. Laten we iets leuks gaan doen?' 'Ok klinkt tof! Wat wil je gaan doen?' 'Ik ken het hier nog niet zo goed. Dus dacht ik dat jij misschien iets wist?' 'Tuurlijk! Kom volg me!' Ik twijfelde even maar volgde haar toch. Iedereen verdiend een tweede kans toch! 'Waar ga je heen als ik mag vragen?' 'Dat is nog een verassing!' Ik vertrouwde haar niet voor de volle 100% dus stuurde ik een berichtje naar Ammelie. Als ik het naar Harry zou sturen zou hij allemaal gekke dingen doen, en tot nu toe heeft ze nog niks gevaarlijk gedaan dus! 'Heei Ammelie het is even om te zegen dag in mee ben met Amalia. Zeg niks tegen Harry. Als ik binnen 2 uur nog niks van me heb laten horen toon dit bericht dan aan Harry maar niet eerder! Ik vertrouw je! X.' Hopelijk zal ze niet te bezorgt zijn zoals Harry en me laten doen! 'Ok ik vertrouw je! Steek alsjeblief niks gevaarlijk uit zoals de vorig keer hé! Ik wil je niet nog een keer bijna kwijt zijn!' En door dat bericht kreeg ik alweer één van mijn gruwelijke flashbacks!

Flashback :

'Jij domme oelewapper! Dit is al de vijfde keer dat je zat bent deze week! Als de kinderen je in deze toestand zien en het doorvertellen ben je ze voorgoed kwijt! Dat besef je toch wel hé!' 'Ah wat weet jij er nou van?! Het zijn niet jouw kinderen hé!' 'Ga nou gewoon in de zetel liggen en slaap!' 'Waarom zou ik?' En hij liep naar de ijskast en pakte een pils. 'Bart! Je hebt al genoeg op!' EN mij tante probeerde het uit zijn handen te trekken. *KLING* Dat was waarschijnlijk het flesje. 'Aarg laat me los Bart! Ik meen het!' 'Nee hé! Ik moest iets doen! Mijn tante was in gevaar door mijn vader! Ik stond langzaam op uit mijn bed en liep zo stil mogelijk naar beneden. Onder mijn voeten kraakte de vloer soms, hopelijk hoorde ze het niet en kon ik hem van vanachter aanvallen! Ik deed de deur beneden open, maar iets te luid. Mijn vader draaide zich om en zijn ogen stonden woest! 'Je was beter niet gekomen dochterlief! Hier ga je nog spijt van krijgen! Hij gaf tante nog een klap in haar buik en ze viel al kreunend op de grond. 'Neeee!' Ik wou naar haar toelopen maar mijn vader hield me tegen. 'Niet zo snel! Nu is het jou beurt!' Ik pakte mijn polsen met zijn ene hand en met zijn andere hand gaf hij me een rake klap in mijn gezicht. 'Zo heb je nou geleerd dat je je nergens mee mag bemoeien!' Ik knikte ja maar hij hield niet op. Hij duwde me op de grond, recht in de scherven. 'Deed dat pijn?' vroeg hij poeslief? Ik gaf hem geen antwoord. Hij pakte één van de scherven en hield die tegen mijn keel. 'Ga je nog antwoorden?' Ik slikte hoorbaar en wou toen ja uitbrengen, maar het lukte niet! Dus schudde ik mijn hoofd. 'Ik zei dat je moet spreken!' EN hij duwde de scherf wat dieper in mijn nek. Ik voelde ik warms over mijn nek stromen. Alles werd langzaam zwart voor mijn ogen. En van daarna kan ik me niks meer herinneren. Na 2 maanden ontwaakte ik uit de coma. Aan mijn voet einde zaten Ammelie en mijn moeder. Ze zeiden dat ze elke dag daar hadden gezeten, elke dag afwachten of ik zou ontwaken of niet. De dokters hadden gezegd dat er 50% kans was dat ik nooit uit de coma zou komen!

Einde flashback.

Nieuw stukje 😊 Ik ga nu proberen om de 2 dagen den stukje te plaatsen!