De reis naar Londen

De verdwijning

POV Amalia:

Er was deze avond een fuif van één van mijn beste vriend, dus die kon ik gewoon niet missen! Het was wel een saaie fuif , maar ik kon toch niet zomaar weg gaan! Ik zou nog een kwartiertje blijven en dan terug naar huis gaan. Tenslotte zat Amber daar ook nog. Hoe zou het met haar gaan? Ik stuurde haar toen maar een berichtje. 'Heei hoe gaat het daar? Ben er binnen een kwartiertje xxx' Ik kreeg al gauw weer antwoord. 'Alles tip top in orde hier, zie je binnen een kwartiertje xxx' Ik maakte me een beetje zorgen om haar, ze zag zoveel af! Maar toch probeerde ze zichzelf sterk te houden en te tonen, ik zag het in haar ogen hoe er haar echt voelde. 'Heei!' zei een onbekende jongeman tegen me. 'Oh euh hallo, wie ben je?' Vroeg ik. 'Ik ben Edward Milward, en jij?' die naam kwam me bekend voor, maar ik bestede er niet al teveel aandacht aan en stelde mezelf ook voor. 'Ik ben Amalia.' Hij bood me een drankje aan maar ik weigerde, wie weet wat voor spul er zoals niet in dat drankje zit! Ik keek op mijn gsm en zag dat het al 20 minuten later was. 'Ik moet gaan!' Zei ik vlug en liep al weg, maar hij volgde me. 'Niet weg gaan!' Ik keek in zijn mooie groene ogen, die kwamen me okal zo bekend voor! 'Sorry maar ken ik jou ergens van? Ik heb je al eerder ontmoet denk ik.' Ik zag dat hij in paniek raakte door mijn vraag. 'Euh, nee! Hoezo?' stamelde hij. 'Je naam en ogen, ik ken ze!' 'Kan niet!' zei hij. 'Oke dan.' En met die woorden verliet ik de fuif. Op weg naar mijn fiets. Maar eenmaal ik bij de fietsenstalling was zag ik mijn fiets nergens meer staan. Oh fijn! Dit wordt dus lopen. Het is niet al te fijn om te lopen in deze buurten maar ja ik moet thuis geraken. Mijn huis was hier ongeveer 20 minuten vandaan lopen, dit kon dus nog even duren en dat liet ik aan Amber weten. ' Binnen 20 minuten ben ik thuis. Wat doe je eigenlijk?' Ik verstuurde het sms'je en wachtte op het antwoord, maar dat kwam maar niet. Misschien is er wel iets met haar gebeurt! Met die gedachten begon ik naar huis te lopen. Ik struikelde een paar keer, maar stelde me telkens snel weer op en liep verder. Ik liep de hoek van mijn straat om en zag een busje bij mijn huis staan. Toen ze me zagen afkomen klommen ze allemaal het busje in en reden met piepende banden weg. Ik liep naar mijn voordeur en zag daar een spoor vol bloed liggen. Ik liep naar binnen en riep Amber, maar kreeg geen antwoord. Misschien hadden ze haar vermoord! Ik zocht het hele huis door, maar vond geen Amber. Alleen een spoor met bloed dat lijden naar de voordeur. Dat wil maar 1 ding zegen, de hebben Amber mee!

Mensjes het spijt me zo erg dat het zolang geleden is dat ik update, maar ik heb nu een iphone en gebruik die deheletijd en vergeet mijn ipod dus altijd waar wattpad opstaat. Ik was vanplan een nieuw deel te schrijven maar dit stond er al dus update ik dit even en ik beloof ik begin al meteen aan het volgend te schrijven.

Het spijt me zo erg mijn lieve lezertjes! 😭

~Ambietjeuh 😁