De reis naar Londen

We zitten in de problemen!

Pov Ammelie:

'Kom op Eleanor, word wakker!' Ze zat daar bewusteloos tegen de rots. 'Het zal wel nog even duren voordat ze wakker word Ammelie!' hoorde ik iemand zeggen. 'Wie bent je? En waar ben je?' ik keek rond maar zag niemand. 'Je kent me wel, maar ik moet gaan!' zei de o-zo bekende stem. 'Kom op Eleanor!' Ik bleef tegen haar praten tot ze wakker werd en dat duurde wel even! 'Ammelie?' 'Ja El, ik ben hier, vlak naast je! Alles komt goed!' 'Ammelie! Niks komt goed! Ik weet waar Amber is!' Mijn ogen werden groot. Die stem van daarnet was de stem van Amalia! 'Laten we eerst naar beneden gaan El, dan praten we daar verder!' Ik stelde me recht en hielp Eleanor. Toen we benden waren was ik helemaal uitgeput! Ik liet me op de grond vallen en keek toen naar de rotsen. 'Nee!' 'Wat is er Ammelie?' vroeg Eleanor. 'Kijk!' Ik wees naar de rotsen en ze keek ernaar. 'Omg nee!'

"Hey, missen jullie me niet? Ik jullie anders wel hoor! O-ja Eleanor, pas op! Als je ons durft te verklikken ga je dood! ~A"

Pov Niall:

'Aude! Verdomme!' Ik trok me op aan een boom en liep naar Aude. Ik kwam bij de sporen en keek met grote ogen ernaar. Waar is ze? 'AUDEEEE? AUDEEE?' Ik hoorde mijn stem echoën (je weet wel zo je stem blijven horen). Ik liep naar de ander kant van het spoor en ging gaan zoeken in het bos. Ben ik zo lang buiten westen geweest dan? Ze was helemaal nergens te bekennen dus probeerde ik de bewoonde wereld terug te vinden. Na uren in het bos gelopen te hebben hoorde ik eindelijk auto's rijden. Het was pikken donker in het bos, alleen de koplampen van de auto's verlichten dat soms. Ik liep nog wat sneller, ik wou hier weg! En snel! Ik kwam eindelijk bij de straat. Ik was helemaal buiten adem en was uitgeput. Ik leunde tegen een booms. Mijn buik knorde, ik had verschrikkelijke honger en dorst! Toen ik daar aan dacht begon mijn buik nog meer te knorren. Ik keek naar de straat en viel toen om, alles werd zwart.

Pov Zayn:

Ik had toch duidelijk gezegd 10 minuten tegen Ammelie? Waar bleef ze nou! Ik begon me ongerust te makken. Ik had al 2 uur niks van haar gehoord! Eerst dacht ik dat ze bang is geworden op Amber te gaan halen, maar Harry zei dat ze echt alles zou doen voor Amber! Dus we bleven wachten, zonder resultaat. 'Zouden we haar beter niet gaan zoeken Zayn?' vroeg Harry plots. 'Ja, laten we eerst gaan kijken bij de rotsen, want daar zag ik Eleanor ook heen gaan!' Ik en Harry liepen meteen naar de rotsen. We zagen de meiden niet zitten dus we gingen weer weg. 'Hé Zayn! Kom eens hier!' Ik draaide me om en liep Harry's kant uit. Mijn ogen werden groot. 'Bloed!'

Zie hier het volgende deeltje 😉 ~Amber.