De reis naar Londen

Ben ik dood aan het gaan?

POV Aude:

Ik was daarnet wakker geworden in een vreemd huis. Althans ik hoop toch dat dit een huis is! Het was nogal donker, dus ik kon niet zien waar ik was. 'Hallo?' Ik hoorde het echoën. Ik probeerde recht te komen en taste in het donker. Met mijn handen recht voor me liep ik in de donker, opzoek naar een muur of iets dergelijks. Maar ik kwam niks tegen, althans de eerste 10 seconden niet, erna viel ik over iets. Ik weet niet wat waar het deed behoorlijk veel pijn! Ik probeerde nog op mijn handen te vallen, maar tevergeefs. Mijn hoofd kreeg een zware klap. Ik bleef een liggen en voelde aan mijn hoofd, het was een soort van nat. Ik probeerde me weer recht te stellen, maar het lukt niet. Plots was ik heel erg zwak en voelde ik me duizelig. Ik probeerde me zo comfortabel mogelijk te legen. En bleef doodstil liggen. Ik voelde nog eens aan de plek op mijn hoofd waar het zo'n pijn deed. Alweer was het vochtig! Ik bracht het langzaam naar mijn mond en proefde ervan. Ijzer! Het smaakt naar ijzer, dus het is waarschijnlijk bloed! Ik besefte het nog maar net of ik begon me al duizelig te voelen in mijn hoofd. En binnen de korstte keren vielen mijn ogen dicht. Waarschijnlijk ben ik nu dood aan het bloeden! Ik weet niet of dit echt is of gewoon een rare droom, maar ik zie een witte licht tunnel voor me. Is dit het dan? Zal ik zo eindigen? Ik had me mijn dood toch wel iets anders voorgesteld, en ook wat later! Net toen ik het zeker wist dat ik dood aan het gaan was hoorde ik stemmen. 'Hallo? Is daar iemand?' Ik probeerde antwoord te geven, maar er kwam alleen maar een kreun uit mijn keel. Ik denk dat ze het hoorde want ik hoor ze deze kant opkomen en het witte licht word alsmaar lichter, het komt precies ook dichterbij. Ik probeerde mijn ogen langzaam te openen en zag nu het witte licht extra fel en ik zag deze keer ook gestaltes in het licht. 'Gaat het met je?' vroeg één van de gestaltes. Ik wilde nee zeggen of nee knikken, maar ik kon me niet verroeren, er klonk alleen maar gekraakt uit mijn keel. 'Alles komt goed meid! We hebben de hulptdiensten al gebeld!' Als ik nu zou kunnen praten zou ik ken bedanken! Ik was bijna dood althans ik denk toch dat ik nu nog leef, of zou ik in coma liggen en dit alles verzinnen? Wat heb ik toch een fantasie, natuurlijk leef ik nog! Bij dit alles wat er net is gebeurt spookt er maar één vraag door mijn hoofd rond. Hoe kom ik hier?

Alweer een klein stukje i know, maar wees blij dat ik weer update! in die 3 maanden dat ik niet update heb ik zoveel meegemaakt, ik ging zelf stoppen met dit boek en wattpad, maar dat kon ik niet.

~Amber 😘