De reis naar Londen

De hartmonitor.

Pov Amber:

Ik voel me eenzaal. Ik lig hier maar te liggen helemaal alleen. Wat misschien logisch klinkt als je weet dat het nu half 3 's nachts is. Daarnet was mijn verpleegster hier nog. Ze komt om de 2 uur kijken hoe het gaat en schrijft iets op een blaadje. Soms gaat er een alarmpje af, dat is blijkbaar omdat ik niet genoeg adem. Vanaf hier lijkt het alsof er een lichaam in dat bed licht me draadjes aan, niet meer. Ik zie er zo levenloos uit! Ik heb na mijn bezoek van Harry nieuwe kleren gekregen. Het zijn niet echt kleren het is meer zo'n ziekenhuis jurkje waarbij je kont en rug bloot zijn. Ik vond het nogal gênant om te zien hoe die mevrouw me omkleedde, maar ze zal dat vast en zeker al meer gedaan hebben. Soms praat de vrouw zelf tegen me, misschien in de hoop dat ik plots zal antwoorden. Ik zou haar gezicht wel eens willen zien als dat echt zou gebeuren. Ik vraag me af hoe het zou zijn met de anderen. Ik heb Ammelie nog niet gezien en dat verwondert me, ik had gedacht dat ze de eerste zou zijn, maar toch niet. Misschien wil ze me niet zien en is ze boos omdat ik ben weggelopen zonder het haar te zeggen. En wat ga ik zeggen als Harry ontwaakt? Zou hij het me kunnen vergeven? Zou hij me ooit nog willen zien? waarschijnlijk niet. Waarom moesten die mensen van wie ik nog steeds de naam niet zeker weet, me ontvoeren? Als ze niet waren gekomen was ik hier niet meer geweest en lag ik nu onder de grond met al mijn problemen! Ik weet niet meer wat ik wil! Het ene moment wil ik blijven leven het andere moment wil ik dood gaan. Als ik dood ga zal ik heel veel mensen kwetsen, maar als ik blijf leven zullen heel veel mensen mij kwetsen. Ik denk dat dit de moeilijkste keuze zal zijn in mijn leven, als ik tenminste kan kiezen! De verpleegster komt weer binnen, blijkbaar was er weer twee uur voorbij. Ik stelde me recht en ging naast de vrouw staan, er stond Ella op haar naamkaartje. Ze was een beetje kleiner dan mij en had blond-bruin haar en prachtige groene ogen. Had ik maar zo mooie oen als haar! Ella liep de kamer uit dus ik ging terug in mijn zetel liggen. Ik zou maar eens gaan proberen slapen! Ik probeerde me zo comfortabel mogelijk in de zetel te wurmen, tot mijn verbazing lag ik vrij goed, en sloot mijn ogen. Ik was net aan het wegzakken naar dromenland toen plots een heel luid alarm of ging. Mijn ogen sperde open en keken de kamer rond, maar zag niks ongewoon. Tot mijn ogen de monitor vonden. Ik zag er eerst ook niks speciaal op, maar toen zag ik het, waar daarnet nog heuveltjes werden gevormd is nu een lange streep. Ik had blijkbaar beslist. Mijn hart was gestopt. Ik ging dood. Vaarwel wereld. Vaarwel Harry.

Het boek is nog niet gedaan schatjes effe een mededeling~Amber