De reis naar Londen

Wederzijds

De volgende ochtend werd ik wakker in .. een bed? Maar ik was toch in slaap gevallen in het park op het bankje helemaal alleen?! Ik deed mijn ogen wat meer open en tot mijn verbazing lag ik in mijn eigen appartement! Hoe kom ik hier? Alleen Ammelie en ik hebben een sleutel, en dan nog niemand weet wie ik ben laat staan waar ik woon! Ik stond op uit mijn bed, maar viel er al gauw weer op terug. Dat werd dus een hele dag in bed! Ik pakte mijn gsm, 23 gemiste oproepen 53 nieuwe berichten. Wow mama mia ! Ik opende éérst mijn gemiste oproepen die waren allemaal van de jongen en de meeste nog wel van Harry! Toen keek ik naar mijn berichten 23 waren er van de gemiste oproepen. Al de rest was van Harry en Niall. Wow ze hadden zich dus zorgen gemaakt om MIJ?! Ik belde Niall misschien wist hij wel hoe ik hier terecht kwam! TUUUT TUUUT 'Wie durft mij om 6u in de ochtend wakker te bellen!' zei Niall. 'Amber' zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht. 'Amber! Ben jij dat echt? Haaaaarrrryyy ik heb Amber aan de telefoon!' riep Niall zo luid dat ik bijna doof was! 'HAHAHA heb je nu niet iedereen wakker gemaakt Niall' 'Ow ja, wacht Harry is hier' 'Maar Niall ik heb toch...' 'Hallo Amber?!' vroeg harry op een o zo lieve toon. 'Jup dat ben ik' 'Waar zat je de hele nacht Amber? We maakten ons zorgen!' 'Eigenlijk belde ik naar Niall om te vragen of hij wist hoe ik thuis was gekomen Harry' 'Ben je thuis? Wacht ik ben dar meteen verroer je niet! Tot binnen een paar seconden Amber' Maar Harry ik kan niet...' TUUUT TUUT. Ja lap dat had ik weer! Er werd op de deur geklopt, dat zou Harry wel zijn zeker. 'Ik ben daar!' Ik keek voor alle zekerheid eens door dat kleine bolle dingetje dat in de deur zat waarmee je de andere mensen kon zien, en daar stond Harry. Ik deed de deur open en meteen al zat ik verwikkeld in een knuffel. Dit voelde zo goed! Na 5 minuten knuffelen liet hij me los en vroeg bezorgt 'Waar was je nou? Ik en Niall hebben half Londen afgezocht!' 'Nou ik zat in het park.' Harry keek me aan en lachte toen flauwtjes naar me. Wat had hij toch zo'n mooie blauw-groene ogen! Ik kon niet blijven kijken anders zou het opvallen. 'Zeg Harry ze zegen altijd dat je zo goed kan koken en eigenlijk heb ik wel eens beetje honger wil je iets voor me maken alsjeblieft?' ' Tuurlijk ik wil dat doen, wat had je gewenst' 'Veras me maar Harry' Ik liep terug naar mijn slaapkamer, ondertussen begon het al aardig goed te ruiken in mijn appartementje. Na 10 minuten was het eten al klaar en man wat rook dat goed! 'Eten is klaar Amber' Ik liep naar de keuken en daar stond op tafel een kaars met 2 borden en een heerlijk ontbijt! Ik nam plaats aan tafel en Harry ging recht over mij gaan zitten. Op mijn bord lagen 2 spekjes 1 spiegeleitje en 1 pistoleetje. Ik begon meteen met eten het zag er zo lekker uit, en het smaakte ook PER-FECT! Ik keek naar Harry en zei met mijn mond vol 'Dit is het beste ontbijt ooit!'. Harry moest erom lachen, dus begon ik ook te lachen met resultaat dat mijn eten uit mijn mond vloog en ik over de grond begon te rollen van het lachen. Harry keek me raar aan maar pakte toen mijn hand en hielp me recht staan. 'Dat was lang geleden dat ik nog zo gelachen had!' 'Bij mij ook hoor Amber!' Harry liep naar de zetel en zette hem neer ik wou ook wel gaan zitten maar daarvoor was de zetel veel te klein, dus ging ik op Harry schoot zitten. Ik pakte het bakje van de tv en zapte wat. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat Harry me zat aan te staren, dit maakt me zo nerveus! Ik liet de tv staan op Nickelodeon, ja ik kijk daar nog naar vooral Teen Nick. Het was een aflevering van ICarly en hoe kon het ook ander met One Direction. Ik kende deze al helemaal vanbuiten en daarmee lachte Harry me ook uit. Oke ja misschien acteerde ik het wel een beetje overdreven maar nou en. Ik kijk achter me naar Harry's gezichtje, naar zij o zo prachtige ogen. Dit was het perfecte moment om erachter te komen of Harry ook wat voor mij voelde. Ik hing wat meer naar voor toe en tot mijn verbazing Harry ook en toen .... werd ik gebeld. AAARG! Ik ging van Harry schoot en liep naar mijn kamer en deed mijn deur op slot. Ik hoorde voetstappen komen en geklop op mijn deur, ik trektte er me niks van aan. Wie had nou eigenlijk dit perfecte moment verbroken? Het ziekenhuis! Ik belde snel terug maar natuurlijk nam niemand op. Ik sprong uit mijn bed deed mijn deur van het slot en zei 'Harry!!! Breng me naar het ziekenhuis en snel!' Zonder nog iets te zeggen pakte ik zijn warme hand en liep met hem naar de auto. Natuurlijk lichtflitsen van alle kanten, maar dit kon me niks schellen! We bereikten de auto en stapten vliegens vlug in. In het begin hadden we nog wat last van de paparazzi maar die kon Harry al snel afschudden.

Aangekomen bij het ziekenhuis vroeg ik aan Merel waar Ammelie deze keer lag. 'Kamer 202' Ik pakte Harry's hand en liep met hem naar de lift. 'Uh Amber? Kan je iets minder hard in mijn hand knijpen alsjeblieft?' 'Ow ja sorry' en ik liet zijn hand los, waarom had ik het eigenlijk vast ? 'Je moest hem niet loslaten hoor?' zei Harry toen hij een beetje rood kleurde. Had ik dat nu echt goed verstaan of niet? We stapten in de lift, er was opeens zo'n ongemakkelijke stilte! En toen stopte Harry opeens de lift. 'Harrrryyyy! we moeten nu echt naar boven er is nu geen tijd voor flauwe grapjes! Ammelie kan weer leven of dood zijn! Laat die lift nu verder gaan!' Harry keek me een beetje twijfelend aan en drukte toen zijn lippen op die van mij! Eerst bleef ik daar gewoon stil staan, maar toen besefte ik pas dat dit misschien mijn enige kus zou kunnen zijn van Harry. Dus ik sloeg mijn armen om zijn nek en kuste hem terug. Ik trok me als eerste terug en keek toen in die mooie blauw-groene ogen. Ik had hem gekust, ik had Harry Styles gekust! Ik bloosde een beetje en Harry had de lift terug in beweging gezet. Nu was er pas een ongemakkelijke stilte! We waren eindelijk op de 2de verdieping ik denk dat het nog nooit zo lang heeft geduurd! Ik liep de lift uit naar kamer 204, ik hoorde dat iemand me volgde waarschijnlijk Harry. Ik bleef voor de deur staan! Ik durfde niet naar binnen! Wat als ze nou dood was?! Ik wou haar niet dood zien liggen! Na 2 minuten stond Harry naast me. 'Ik durf niet Harry! Ik ben bang!' 'Je hoeft niet bang te zijn ik ben bij je! Als je wilt gaan we samen naar binnen?' Hij pakte mijn hand en wou net naar binnen stapten toen ik hem tegen hield. 'Wat is er Amber?' ik keek hem nogal raar aan, zou ik het vragen of die kus gemeend was of niet? Ik schudde mijn hoofd en wou naar binnen gaan, maar deze keer hield hij me tegen. 'Amber? Wat is er?' Ik keek hem recht in zijn ogen aan, ging onopvallend op mijn tippen staan en kuste hem vol op de mond. Hij kuste me terug met heel veel passie. Dus de kus was niet zomaar een kus! Ondertussen had Harry me opgetild en hing ik nu met mijn benen rond zijn middel en mijn armen rond zijn nek en in zijn krulletjes. Ik wou dat dit moment nooit zou stoppen, maar ja. Zonder dat Harry of ik het doorhadden was Niall erbij komen staan. 'Zorg ervoor das jullie elkaar niet inslikken hé' zei Niall op een speelse manier. Ik en Harry schrokken en ik belande op de grond typisch! Niall en Harry hielpen me opstaan. 'Wat kom je hier eigenlijk doen Niall?' 'Nou ik had Harry en jou al verschillende keren proberen bellen maar niemand nam op. Dus ik ging jullie gaan zoeken, en de paparazzi beneden was zo vriendelijk om te zegen dat jullie hier waren dus kwam ik naar hier omdat ik dacht dat er iets was gebeurd met 1 van jullie, maar in tegendeel jullie amuseerde zich onder jullie tweetjes.' zei Niall in 1 adem. Harry en ik begonnen te lachen maar stopten al gauw toen er een dokter uit Ammelie haar kamer kwam. Jongens er is nieuws over Ammelie, zouden jullie willen meekomen naar mijn kantoor? Niall, Harry en ik keken elkaar niet begrijpend aan maar volgenden hem.