Faith, Hope & Love - II. He Is All I need

*15*

Spoglądając na widoki zza okna zauważyłam, że zbliża się rano.
Zupełnie nie mogłam zasnąć, miałam wrażenie, że to wszystko nie dzieje się naprawdę i to tylko zły sen.
Straciłam pamięć i za żadne skarby nie mogę sobie przypomnieć jak wygląda moje życie. Na samą wieść o tym, że mam synka z tym brunetem miałam dreszcze.
Nie powiem, że mi się nie podobał, ale wyglądał na faceta z typu tych niegrzecznych.
Czy ja mam się czegoś bać...?

MATTHEW:

Kiedy wyszedłem ze szpitala zapaliłem papierosa. Na samą myśl o tym, czego właśnie się dowiedziałem robiło mi się niedobrze.
Moja Kelly właśnie straciła pamięć... Przecież tak wiele już przeszliśmy, a teraz jeszcze to... Zbyt wiele krzywd doświadczyła w swoim życiu z mojej winy. Może lepiej byłoby gdyby to mnie zabili.
Mimo wszystko nie mogłem się tak łatwo poddawać bo miałem synka, który właśnie na mnie czekał.
Był jeszcze za mały by mógł zrozumieć w jakiej sytuacji znajdują się jego rodzice.
To wszystko było zbyt skomplikowane, aby tak po prostu z tego łatwo wybrnąć.

Wsiadając do samochodu wyciągnąłem telefon i zadzwoniłem do Nathan'a.

- Zaraz będę... - Powiedziałem.

- Lepiej powiedz co z Kelly. Wszystko okej? - Usłyszałem.

- Nie... - Rozłączyłem się, nie czekając na jakąkolwiek odpowiedź z jego strony.

Kiedy zadzwoniłem do drzwi ich mieszkania otworzyła mi uśmiechnięta Mel, która na mój widok od razu posmutniała.

- Co się stało?

- Kelly... Kelly nic nie pamięta. - Wydusiłem.

- Jak to nie pamięta?

- Ma amnezję. - Opadłem na fotel z bezsilnością i westchnąłem, szukając jakiegoś rozwiązania w głowie.

- Amnezję?! - Krzyknęła Mel.

- Patrzyła na mnie takim chłodnym wzrokiem, byłem dla niej zupełnie obcy... Jakby gdyby nic.

- Matt, wszystko się ułoży. Nie wolno się poddawać. - Powiedział nagle Nathan.

- Chciałbym w to wierzyć, uwierz mi.