"Stop toch met je tijd aan mij verspillen en trouw een zwijn asshole"
"Ik hou ook van jou hoor babe"
"Je kan m'n reet likken fucker, laat me met rust!"
Hij...
Zij...
Zo verschillend,
maar zo perfect.
Zij is een goede leerling, hij niet
Hij is enorm...
Verbaasd keek ik naar mijn telefoon die maar bleef trillen. Ik zette mijn film die ik aan het kijken was op pauze, pakte mijn telefoon op en keek naar mijn scherm:
-5 berichten van Lily-
Snel ontgrendelde ik mijn telefoon en ik begon te lezen:
"LEXAAA"
"IK HEB EINDELIJK MIJN HOND"
"HIJ IS ZOOOOO SCHATTIG SERIEUS"
"HIJ HEET BOBBY EN HIJ IS ZO CLUMSY"
"KAN JE NU NOG KOMEN KIJKEN"
Glimlachend las ik de berichten en dacht ik na over wat ik moest reageren. Het is vrijdagavond en eigenlijk heb ik niet veel zin meer om er nog uit te gaan nu. Ik was van plan om gewoon een rustig avondje te houden in mijn eentje, niet omdat ik moe ben ergens van want ik heb namelijk de hele dag niet veel meer gedaan dan wat Netflix kijken. Ik heb gewoon geen zin om ook maar iets te doen wat in de buurt komt van actief. Ik stuurde Lily een bericht terug dat ik niet echt zin had om nu nog te komen kijken en dat ik een andere keer wel zou komen.
Ik legde mijn telefoon weg en net toen ik mijn film weer aan wilde zetten, zie ik de buitenlamp aanspringen. Zijn pappa en mamma dat al? Die komen altijd pas rond 9 uur thuis en het is nu pas bijna 7 uur... Voorzichtig keek ik door het gordijn naar buiten en toen realiseerde ik het me. Vanavond zouden de nieuwe buren intrekken in hun nieuwe huis. Ik probeerde te kijken naar wat voor mensen het waren maar ik kon het niet goed zien zonder dat ik erg opviel. Ik zag twee mensen heen en weer lopen, een man en een vrouw als ik me niet vergiste. Jammer, ik had verwacht dat er misschien een leuk nieuw buurmeisje kwam of een knappe buurjongen.
Ik wilde me omdraaien, maar toen zag ik nog iemand uit de auto stappen. Het was een jonger iemand, het gezicht kon ik niet zien door een capuchon. De persoon stond een beetje ongemakkelijk toe te kijken hoe, waarschijnlijk, de ouders heen en weer liepen met tassen. Aan de kleren te zien die de persoon droeg moest het eigenlijk wel een jongen zijn. Ik grijnsde en bedacht in mezelf hoe ik morgen de nieuwe buren zou gaan begroeten. En dan voornamelijk om kennis te maken met mijn nieuwe buurjongen. Ik hoopte dat hij wel een beetje knap was, anders had ik er alsnog niks aan. Ik bekeek hem nog eens goed, hij stond te praten tegen iemand die nog in de auto zat.
Maar wacht... Die kleren... Die kleren herken ik.
Ik stapte langzaam achteruit, weg bij het raam en ik laat me op mijn bed vallen. Dit kan je niet menen...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
