21. Lexa

2.7K 124 11
                                    

Toen ik de volgende dag wakker werd was mijn gezicht schraal van het huilen en mijn keel was droog.
Ik was al minder boos op Adam, maar nog steeds was ik verdrietig en teleurgesteld.
Ik pakte mijn telefoon om te kijken of ik nog berichten had.

'14 berichten van Adam Grey'

Het liefst wilde ik ze nu eigenlijk lezen, maar ik moest me sterk houden dus ik legde mijn telefoon terug.
Ik stond met een zucht op en liep naar de badkamer om een douche te nemen en me om te kleden.
Een half uur later zat ik aan mijn ontbijt beneden en kon ik het niet laten om Adam zijn berichten te lezen.
Ik opende mijn telefoon en ging naar Whatsapp.

zo 9 apr.

'Hey Lexa, luister alsjeblieft naar me'
23:18

'Je hebt gelijk, ik lieg vaak maar deze
keer spreek ik de waarheid'
23:18

'Er is een lange tijd geweest dat ik elke
week weer een ander meisje had maar
dat is nu niet zo'
23:19

'Nadat het uitging met Kylie heb ik me
alleen bezig gehouden met jou'
23:19

'Er is echt geen ander meisje geweest Lex'
23:20

'Geloof me alsjeblieft en neem de moeite
om deze berichten te lezen'
23:24

'Ik vind het niet leuk om je zo verdrietig te
zien...'
23:41

'Het spijt me voor alles'
23:42

'Het spijt me voor vroeger, dat ik Matthew
en jou altijd belachelijk maakte en zo liep
te treiteren.
23:42

'Het spijt me voor vroeger, dat ik je 
uiteindelijk zo in de steek heb gelaten nadat
het eindelijk beter ging tussen ons'
23:43

'Het spijt me me voor Noa en Kylie en wat
ze zeiden'

23:45

'Het spijt me dat ik dit alles zo ingewikkeld 
maak'
23:46

'Ik ben gwn niet goed in dit soort dingen,
ik heb nog nooit real gevoelens gehad voor
een meisje...'
23:56

'Ik denk dat je al slaapt, c ya 2morrow x'
00:32

Mijn hele hoofd was een grote rommel nadat ik dit had gelezen.
Ik wist eerlijk gezegd nu niet meer wat ik moest denken.
Ergens wilde ik Adam gewoon geloven omdat ik eigenlijk geen ruzie met hem wilde.
Maar iets vertelde me ook dat Adam niet veranderd is en dat hij nog steeds een klein kind is die spelletjes speelt.
Ik voelde een traan over mijn wang rollen, toen ik het ene laatste bericht nog een keer over las.
Hij zegt dat hij echte gevoelens heeft, misschien spreekt hij wel echt de waarheid.
Ik veegde snel mijn traan weg toen de bel ging.
Ik zette mijn lege bord op het aanrecht en liep naar de deur.
Ik opende deur en daar stond Adam.

"Goedemorgen Prinses" zei hij glimlachend en hij stapte naar binnen.

Hoe kon hij doen alsof er niks aan de hand was.
Hij deed alsof er niks was gebeurd gisteren.

"Wat moet je" zei ik met mijn hese ochtend stem en ik deed de deur dicht.

"Jou" grijnsde hij en ging aan de eettafel zitten.

"Ik ben serieus Adam" ik gaf hem een geïrriteerde blik.

"Ik ook" hij stond weer op en ging voor de spiegel staan om zijn haar te doen.

"Je haar gaat echt niet beter zitten ofzo" gromde ik terwijl ik mijn bord snel afwaste. 

Hij negeerde me en ging gewoon verder.

"Vrijdag is het schoolbal toch?"

Ik draaide me om en knikte "Ja klopt, maar als je van plan was om me mee te vragen kan je de pot op Adam"

Hij grinnikte even en pakte mijn jas van de kapstok.

"Het was altijd te proberen"

Ik pakte mijn jas aan, greep mijn tas van de tafel en liep naar buiten. 

"Gewoon een vraagje hoor, maar heb je geen eigen huis holbewoner?"

"Ik ben gewoon graag bij jou" lachte hij en hij trok de deur achter zich dicht en kwam naast me lopen.

Ik stopte even en keek hem aan.

"Wat? Dat was een grapje toch?"

"Nee, anders zou ik toch niet zo vaak bij je zijn"

Het was even stil en ik realiseerde me dat ik helemaal vergeten was dat ik boos was.
Aan de awkward stilte merkte Adam blijkbaar dat er iets mis was.

"We moeten praten" zei hij voorzichtig.

"We moeten niks," snauwde ik meteen terug "heb je geen andere vrienden?"

Ik hoorde het mezelf al zeggen, ik zei; andere vrienden.
Wat dus aangaf dat ik mezelf als zijn vriend zag.
Ik keek naar de grond in de hoop dat hij niks opmerkte.

"Oh dus jij bent nu ook mijn vriend?" hij grijnsde breed en sloeg zijn arm om me heen.

Nog steeds met zijn arm om mee heen geslagen liepen we het schoolplein op.
Het lukte me namelijk niet om zijn arm van me af te slaan.
Lily keek me raar aan en Matthew was zoals altijd gefocust op zijn telefoon.

"Dus, jullie zijn nu officieel of ehm...?" Lily keek me met grote verbaasde ogen aan.

"Owh nee, hij stalkt me" snel duwde ik zijn arm van me af.

"Ik stalk je niet, we zijn vrienden" veranderde Adam mijn antwoord.

Nu keek Matthew wel op en ik zag de jaloezie in zijn ogen.

"Wat kijk je nou sukkel" beet Adam hem toe.

Snel keek Matthew weer naar zijn telefoon.
Hij was bang voor Adam, dat was duidelijk te zien.

"Adam ga weg, ga naar Jimmy en Taylor" zei ik en ik keek hem aan.

"Wat anders? Misschien wil ik wel bij jou blijven"

"Daar kom je gauw genoeg achter" glimlachte ik geforceerd.

"Oh nu gaan we dreigen?  Wat ga je doen, me in elkaar slaan?" grinnikte hij en hij bleef vastberaden staan.

"Ik heb je gewaarschuwd" zei ik terwijl ik uithaalde en hem in zijn kruis raakte

Hij zakte in elkaar en kreunde "Wat is er mis in dat hoofd van je"

Matthew en Lily begonnen te lachen en ik grijnsde breed.

"Minder dan in jouw hoofd" lachte ik terwijl ik wegliep samen met Lily en Matthew.

"Sinds wanneer gaan jullie samen naar school" vroeg Lily toen we bij mijn kluisje stonden.

"Hij is mijn nieuwe buurjongen..." mompelde ik.

"Wat?!" Matthew keek met een ruk op.

"Dat is toch niet zo erg?" zei Lily terwijl ze wat boeken voor me vasthield.

"Wel als hij elk moment van de dag bij me is"

"Dat kan je niet menen" siste Matthew en snel liep hij weg.


His love, Her hateWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu