His love, Her hate

25. Adam

Ik kon nou niet bepaald zeggen dat Lexa me blij aankeek.
Beter gezegd, ze keek me woedend aan. Maar eerlijk gezegd kon me dat weinig schelen.
Ik kon het niet laten gebeuren dat ze met Matthew naar het schoolbal ging en met met Matthew uiteindelijk iets kreeg.
Ik wilde haar voor mezelf, al klonk dat misschien egoïstisch.
Fuck dat Lexa vergeten, ik kan haar niet vergeten.
In het begin speelde ik het nog vriendelijk, maar dat maakte geen indruk.
Dus ja, dan speel ik het maar op deze manier.
Wacht, spelen?
Ik speel geen spelletjes meer, dit is real business.

"Adam, mee komen. Nu" woest trok Lexa me mee.

"Maar mijn pizza..." jammerde ik.

"Eigen schuld, sukkel", ze liep boos door de gangen heen blijkbaar op zoek naar een plek voor ons alleen.

Uiteindelijk stopte ze bij de bezemkast, opende de deur en trok me mee naar binnen.
Ik grijnsde.

"Wel romantisch niet? Wij tweetjes samen in een bezemkast"

PETS

Met een harde klap kwam haar hand op mijn wang terecht.

"Nou, nou, nou... zo behandel je je toekomstige vriendje niet"

"In je dromen, aardappel" zei ze, terwijl ze met haar ogen rolde.

"Wat kwamen we hier nou eigenlijk doen? Een make-out sessie houden?" grinnikte ik.

"Ik weet niet wat jij allemaal denkt, mij zomaar mee naar het schoolfeest vragen. Nou ja, vragen... Gewoon beslissen dat ik mee ga. Met mijn gevoelens spelen alsof ik niks waard ben" Ik zag de woede in haar ogen.

Terwijl ik nog met mijn hand over mijn wang wreef haalde ik mijn schouders op.

"I-ik wil gewoon niet dat... dat je iets met Matthew krijgt oké?" kwam er moeizaam uit.

Het was even stil en vol hoop keek ik haar aan.

"En je bent niet niks waard, beter gezegd je bent heel veel waard voor me. Wanneer accepteer je dat nou is. Het is niet mijn bedoeling om met je gevoelens te spelen, ik meen alles wat ik doe" voeg ik er wat later nog aan toe.

"Wat boeit jou het wat er gebeurd tussen Matthew en mij, ik wist niet dat jij ook echte gevoelens kon hebben" zei ze met haar armen over elkaar geslagen.

Ik glimlachte en keek haar aan.

"Wat wil je nou?" keek ze me boos aan.

"Je bent schattig als je boos kijkt" zei ik en ik trok haar dichter tegen me aan.

Ik legde mijn armen om haar middel en streelde zacht haar onderrug. Vrijwel meteen werd ze rood en ze keek naar de grond. Ik keek glimlachend naar het blozende meisje dat voor me stond. Haar perfecte haar dat rommelig over haar schouders lag. Haar lippen die zo zacht leken dat ze wonden konden helen. Ik sloot mijn ogen even en haalde diep adem.

"Adam, don't..." mompelde ze zacht, alsof het moeite koste om het te zeggen.

"Moest je maar geen bezemkast uitkiezen" fluisterde ik in haar oor.
Ik voelde hoe ze rilde en ik glimlachte zacht. Het zijn de kleine dingetjes de me een steeds meer verliefd op laten worden. Ik moest mezelf inhouden om niet te grinniken. Verliefd? Wie had dat van me gedacht. Niemand obviously, waarom wantrouwt Lexa me anders. Wist ze maar wat er door mijn hoofd heen ging, elke keer dat ik haar voorbij zag lopen. Hoe graag ik haar in elk moment in mijn armen wil houden. Hoe verschrikkelijk stom ik me altijd voel als ik weer een dickmove heb gemaakt.
Ik keek haar diep in haar ogen aan en zag hoe een rode kleur zich over haar gezicht had verspreid.
Ik leunde langzaam naar haar toe en drukte mijn lippen op de hare.
Tot mijn verbazing zoende ze me terug en legde ze voorzichtig haar armen in mijn nek.
Ze trok langzaam haar hoofd naar achter en hield haar ogen nog even gesloten.

"Verdomme Adam, ik haat je echt" mompelde ze terwijl ze haar ogen opende en haar armen van me af liet glijden.

Ik grijnsde en trok haar weer naar me toe waardoor onze gezichten slechts een paar centimeter van elkaar verwijderd waren.
Ze was perfect, ze was meer dan perfect. Mijn lichaam schreeuwde naar het hare, maar in mijn hoofd wist ik dat niet over die grens moest gaan.
Mijn handen streelde nog steeds rustig haar onderrug en ze had haar blik opnieuw afgewend naar de grond.
Ik voelde hoe er langzaam maar zeker een vonk tussen ons ontstond. Ik kon dit nu niet laten verpesten, door niemand niet. Al helemaal niet door Matthew, wie dacht hij wel niet dat hij was. Ik voelde meteen alweer woeden in me opkomen, maar toen ik naar Lexa keek leek het allemaal zo snel als dat het kwam weer te zakken. Ik tilde haar kin omhoog zodat ik opnieuw kon verdrinken in haar ogen. Glimlachend streelde ik een plukje haar achter haar oor en drukte ik vervolgens mijn lippen opnieuw op de hare.