"Stop toch met je tijd aan mij verspillen en trouw een zwijn asshole"
"Ik hou ook van jou hoor babe"
"Je kan m'n reet likken fucker, laat me met rust!"
Hij...
Zij...
Zo verschillend,
maar zo perfect.
Zij is een goede leerling, hij niet
Hij is enorm...
Na een tijdje besloot ik de stilte te verbreken, we hadden hier nu wel lang genoeg gestaan.
"Gaan we hier nu zo de hele nacht staan" grinnikte ik.
Nog steeds was ik best wel verbaasd over het feit dat ik nu naast Lexa woon.
"Nee natuurlijk niet, was dat alles wat je te zeggen had? Dan ga ik nog van mijn avond proberen te genieten" snauwde ze fel.
Snel keek ze omlaag, zo te zien was het niet de bedoeling om dat zo fel te zeggen.
"Hoezo ben je hier eigenlijk gekomen?" vraagt ze dan voorzichtig.
"Dat lijkt me nogal vanzelf sprekend niet, we zijn hier net weer nieuw in de stad. De eerste paar weken zaten we met z'n vieren in een klein huur appartementje."
Ze keek op toen ik dat zei, had ik wat raars gezegd?
"Vieren?" zei ze traag en ze keek me vragend aan.
"Yea, mijn zus Noa," antwoordde ik op haar.
"Oh, dat heb ik nooit geweten," ze friemelde aan haar armbandjes.
Weer was het een tijdje stil en ik keek toe hoe ze druk bezig was met haar armbandjes. Toen ineens voordat ik het doorhad klom ik op de rand van mijn balkon en klom ik via de rand van de huizen naar haar balkon toe.
"Jezus man, doe is voorzichtig! Wil je dood of zoiets?!" riep ze uit paniek.
"Niet dat dat een heel groot probleem zou zijn, lekker rustig" mompelde ze er nog achteraan.
Ik grinnikte en sprong op haar balkon.
"Wat zei je?" Ik keek haar grijnzend aan.
Ze reageerde niet en het was zo stil dat ik haar hoorde ademen.
"Adam," ik zag haar naar woorden zoeken.
Ik grijnsde en veegde een lok die in haar gezicht hing, achter haar oor.
"W-waarom ben je ineens zo aardig tegen me?" Lukte het haar om er hakkelend uit te brengen.
Dat was een goede vraag, ik wist het eigenlijk ook niet. Zij was veranderd en blijkbaar deed dat iets met me. Ik was ook veranderd, ik ben het zat om altijd maar iedereen te lopen treiteren. Ik haalde mijn schouders op en keek haar diep in haar ogen aan.
"Ik haat je nog steeds, dat je dat maar weet," mompelde ze en ze wilde een stap achteruit zetten.
Ik hield haar tegen door mijn armen om haar middel heen te slaan en haar wat dichter naar me toe te trekken.
"Weet je dat wel zeker?" keek ik haar grijnzend aan.
"Laat me los"
"Wat anders?"
Ze was stil.
"Dat zie je vanzelf wel," ze keek de andere kant op.
"Durf je dat wel kleintje?" ik trok haar dichter tegen me aan.
"Ik ben helemaal niet klein," gromde ze terwijl ze me weg probeerde te duwen.
"Daar had ik het niet over, ik vroeg of je dat wel durfde" ik keek haar grijnzend aan.
"Waar heb je het over?" Ze gaf me een vragende blik terug.
Ik keek als een hint naar haar lippen en grijnsde nog wat meer.
"Denk je dat ik niet durf?" Ze keek me uitdagend aan.
En voordat ik deze keer kon antwoorden was zij degene die haar lippen op die van mij drukte.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
