"Stop toch met je tijd aan mij verspillen en trouw een zwijn asshole"
"Ik hou ook van jou hoor babe"
"Je kan m'n reet likken fucker, laat me met rust!"
Hij...
Zij...
Zo verschillend,
maar zo perfect.
Zij is een goede leerling, hij niet
Hij is enorm...
Blijkbaar was ik in slaap gevallen want ik schrok wakker van geschreeuw.
"NEE, ALSJEBLIEFT NIET"
Meteen herkende ik zijn stem, het was Adam. Ik keek naar buiten en luisterde of ik nog meer hoorde. Maar het bleef stil. Het onweerde nog steeds en het regende nu ook aardig hard.
"PAP, MAM, NEEE"
Wat was er aan de hand? Moest ik naar hem toe gaan? Waarschijnlijk zou hij gewoon in een ruzie met zijn ouders zijn, meer niet. Maar waarom schreeuwt hij dan zo hard? Uiteindelijk kon ik het toch niet laten en besloot ik maar om even te gaan kijken.
Net als Adam probeerde ik via balkon naar balkon te klimmen. Het was niet makkelijk, maar het lukte wel gelukkig. Adam zijn deur was nog open, waarschijnlijk was hij hem vergeten dicht te doen. Ik liet mijn ogen even wennen aan het donker voor ik voorzichtig zijn rommelige kamer in liep. Ik keek rond en ik zag hem gewoon in zijn bed liggen. Waarschijnlijk was het gewoon een nachtmerrie geweest. Ik liep zachtjes naar hem toe en knielde naast zijn bed neer. "Adam?" Ik schudde hem aan zijn schouders tot hij wakker werd. Zweet zat over zijn hele lichaam verspreid. Ik moest moeite doen om niet naar zijn lichaam te kijken. Oh, god Lexa... Ineens schrok hij wakker en met een ruk ging hij overeind zitten.
"W-wat doe jij hier" Angstig keek hij me aan.
In het donker zag ik vaag dat hij rode ogen had, had hij gehuild?
"Ik hoorde je helemaal schreeuwen Adam, wat is er aan de hand?"
"G-gewoon een nachtmerrie..." bracht hij hakkelend uit.
"Waar zijn je ouders dan?"
Het was even stil en Adam slikte moeizaam.
"Die uhm... Die zijn er dit weekend niet" hij keek naar de grond en ademde zwaar.
Er was weer een donder te horen en ik zag hoe Adam in elkaar kromp.
Adam was bang voor onweer. De Adam was bang voor onweer. De Adam, die nooit ergens bang voor is, is bang voor onweer. Zo heb ik hem nog nooit gezien.
"En je zusje dan?"
"Die is logeren bij vriendinnen" hij friemelde wat met zijn dekbed.
Het was stil en we wisten beide blijkbaar niet wat we moesten zeggen.
"L-lexa," begon Adam voorzichtig "wil je alsjeblieft blijven.."
Ik dacht na over wat hij zojuist zei en zuchtte even.
"Dat kunnen we niet doen Adam" antwoordde ik.
"Alsjeblieft Lexa," hij keek me verdrietig aan "ik bedoel er niks mee"
Ik twijfelde, wat als dit weer een van z'n flauwe grapjes was. Hij zag er wel echt bang uit dit keer.
"Ik wil gewoon niet alleen zijn..." mompelde hij zacht.
"Schuif op dan" ik zuchtte diep.
Ik kroop naast hem en sloeg de deken over ons heen.
"Ga maar slapen, ik blijf hier oké?" zei ik terwijl ik voelde hoe hij tegen me aan ging liggen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
