His love, Her hate

11. Lexa

Ik balde mijn vuisten, dit is toch niet te geloven.
Er zijn veel rare dingen gebeurd de laatste tijd, maar dit had ik echt niet zien aankomen.

Adam komt naast MIJ wonen.
De Adam die me zoende gisteren.
De Adam die me hielp toen ik bijna werd aangereden.

You got to be kidding me...

Toen ik had over een knappe buurjongen bedoelde elke knappe jongen behalve Adam.
Wacht wat, zei ik nou zojuist dat Adam knap was?

"Zulke dingen zeg je meestal alleen als je gevoelens hebt voor iemand," sneerde het stemmetje in mijn hoofd.

Ik gevoelens voor Adam, laat me niet lachen.
Dat gaat niet gebeuren in nog geen 1000 jaar.
Langzaam nam mijn slaap mijn gedachtes over en viel ik in een onrustige slaap.

Toen ik 's ochtends wakker keek ik meteen naar buiten, of het niet allemaal gewoon een droom was.
Nou ja, een droom...
Ik kan beter zeggen een nachtmerrie...
Maar helaas, de auto stond er nog steeds.
Het is dus echt waar, mijn nachtmerrie was werkelijkheid.

Adam komt naast MIJ wonen.

Ik nam een lange douche om alle gedachten even van me af te zetten en trok comfortabele kleding aan.
Ik had namelijk alweer niet veel zin om wat actiefs te gaan doen vandaag.
Ik pakte mijn huiswerk erbij en probeerde mijn gedachte daar op te richten.
Alles beter dan over Adam denken.

"Lexa! De nieuwe buren zijn gister naast ons komen wonen, wil je even mee om ze te verwelkomen in de wijk?"

Ik keek op van mijn huiswerk en zag mijn moeder in de deuropening staan.

Shit...

"Uhm... Ik ehm... Ik ben huiswerk aan het maken. Ik ga een andere keer wel," kwam er hakkelend uit.

"Wat jij wilt, succes met je huiswerk schat. Als je ergens hulp mee nodig hebt roep je mij of je vader maar hè?"

"Komt goed mam," mompelde ik voordat ik mijn aandacht weer op de boeken richtte die voor me lagen.

Nadat ik met mijn huiswerk klaar was, ben ik gaan tekenen.
Maar ook dat werd ik al snel zat dus uiteindelijk ben ik toch maar weer Netflix gaan kijken.
Het enige probleem was dat ik niet alleen keek naar de film maar ook naar Adam in zijn kamer.
Mijn kamer is namelijk recht tegenover Adam zijn kamer...
Als we beide onze gordijnen open hebben kijk je zo elkaars kamers.

Nog een nadeel is dat ik nu nooit meer op mijn gemak op mijn balkon kan zitten in de zomer.
Ik heb namelijk een balkon aan mijn kamer en aangezien Adam hetzelfde huis heeft, heeft ook hij een balkon aan zijn kamer.

"Lekker romantisch samen op warme zomeravond op jullie balkonnetje zitten" hoorde ik het door mijn hoofd gaan.

Ugh, ik moet er niet aan denken.
Ik red het ook wel zonder balkon in de zomer.

Ik zat op mijn bed en keek bij Adam naar binnen.
Hij was druk bezig met dozen naar zijn kamer te brengen en zijn spullen in te delen.
Ik leek wel een creep, hoe ik zo naar hem keek.
Ik zuchtte, waarom keek ik überhaupt naar hem.
Ik volgde al zijn bewegingen en keek hoe hij zich van vermoeidheid om bed liet vallen.

Alles ging goed tot hij zich omdraaide en hij me recht in mijn ogen keek.
Ik voelde mijn hoofd al rood kleuren.
Met een verbaasde blik op zijn gezicht liep hij zijn balkon op.
Hij gebaarde naar me dat ik ook moest komen.
Ik stond op en opende langzaam mijn balkondeuren met mijn blik naar beneden gericht.

"What the fuck doe jij hier?" zei hij nu al geïrriteerd.

"Ik woon hier," zei ik zachtjes en ik keek hem voorzichtig aan.

Hij staarde me aan en ik staarde terug, dat was wat we deden voor ik weet niet hoelang.
Staren en niks zeggen.